Alle inzendingen over Canvas

Ontwakend in de dageraad, dankzij het spinsel op mijn tijds-penselen met z’n valse streken waterverf, uitlopende beweging op het vergeelde doek van ongebleekte canvas maskeert het onbevangen lichaam, alles afgewogen, verlaat als laatste passagier een voortdenderende trein op een onbenoemd station met een te nauw…

Het kind naast jou, de hand aan de rand van jouw canvas rok. Jullie keken hoe de schemering zich het eerst onder de appelboom verzamelde, je hand als vanzelf daalde, komvormig op haar fontanel.…

Wachtend op de morgenraad, dankzij haar penselen met wat verse streken verwaterde verf, ontsluit zich de intimiteit van het duister, rusteloos draaiend wiel op de velden van het canvas.…

De winkelweegschaal zwalkt van hier tot ginder En moet daarom met regelmaat herijkt Het ding geeft aan wat op de waarheid lijkt: Een onsje meer dan wel een onsje minder Controles op een zuiverder gewicht Neemt menigeen te zwaar op. Of te licht…

Zie jij mij als jouw wit en onaangeraakt canvas? Dat smacht naar schildershanden, die haar witte velletje willen betasten. Zie je mij ?..Daar dat stipje in de verte zonder toekomst. Voel je mij ?.. Binnendringen door je schild van perfectie en geluk.. Ons geluk.…

nochtans laaf ik me aan de wijn die me in geschonken wordt door de rechterhand, dezelfde hand die tesaam in een verbond met de linker de hoek verstond waarin ik mijn tegenstander dreef ach, tijdloosheid is het wonder van ontsteltenis, het niet bereiken van het manifest dat nimmer ter grondslag lag aan het humeur waarmee ik mijn opponent ter canvas…

een grens overgestoken vergeelde randen spraken over verandering de één vouwt zijn handen om zoveel vakmanschap een ander voelt de treurnis en het verwijt in zijn diepste vezels de annalen getuigen van duistere geheimen een kunstlievende duivel met wansmaak op de tong zijn overgrootvader had de schoot van zijn bloedlijn gegrift het canvas…

Zo tussen twee en vier, met port en droge rode op zijn tong, met blauw en geel onder zijn nagels, ontvangt hij, eventjes, de liefde, in zijn kamer, op canvas. Bekoren. Liefhebben om weer te verliezen. Hij droomt het donker in de nacht, en danst de zomer in het schuim. Een groot onvermogen, een grote kracht.…

We spreken steeds meer beeld- taal met digitale iconen van Thuis Hart (in de kleur van het moment) Envelop, Klok, Pijl en Prullenbak maar iconen van verf en bloed reizen in hun wereld van bladgoud met ons mee als portretten van het leven dat we graag willen leiden bedachtzaam en paraat als een rondborstige vogel die zijn veren laat zien…

Eindelijk had zij het canvas willen zijn het beroemde landschap of portret met de eerste blauwe draad in haar linnen weefsel zij naam afscheid van haar wensen, de vier richtingen van deze wereld in plaats van ogen gaven vorm aan haar teleurstelling en zij werd het kompas van de keuken, vriendinnetje van ieder, ideale opportunist en bijdehandje…

Als we beiden de verste sterren gadeslaan gepriemd op het zwarte canvas van de kosmos wordt de afstand driedimensionaal overbrugd en kom je zwijgend uit het niets vandaan, in elke hand de contouren van ons verhaal,een aubade aan de tijd waarin ik berust en ademhaal.…

Als we beiden de verste sterren gadeslaan gepriemd op het zwarte canvas van de kosmos wordt de afstand driedimensionaal overbrugd en kom je zwijgend uit het niets vandaan, in elke hand de contouren van ons verhaal,een aubade aan de tijd waarin ik berust en ademhaal.…

Op deze grijze dag het is bijna half elf verhuis jij van de boekenkast de vrijheid tegemoed de blauwkartonnen doos, waarin jouw as gevat is in een urn verpakt in canvas tas, wordt door de jongste zoon gehangen aan het stuur zo fietsen jullie samen nog één keer langs de weg die vroeger zo vertrouwd was wanneer het visseizoen begon…

De eenzame schilder schildert met magisch realisme de dood van inwendige ziel slooft de hele winter zijn verstand letterlijk uit zijn handen wanhoop staat altijd voor hem klaar als bron van inspiratie vallen de lijken per dozijn uit de kast op canvas kan je alles tot leven krijgen zelfs de vele gezichten van de dood en…

Ik kan nog steeds niet zwemmen, eb en vloed vloeien mij te vluchtig, ik vermijd te staren naar de navel van de onvoltooide tijden, waaruit mensen hun kansen breiden uit het avondlicht, verlichte schaduwen getooid met penselen, vragen geschetst in aquarellen op het canvas van een rode horizon.…

Hij liet zich dit maal niet inspireren door fraaie stillevens in voorwerpen of humane vormen; maar een 12 cm bontgekleurd distelvinkje of puttertje mocht het hemel- dom van zijn canvas bestormen.…

Zundert, Saint-Rémy, Arles, Paris, Nuenen, 's Gravenhage, Londen, Bourinage, Etten, Auvers Sur Oise Wil ik meer schorem noemen die door mij zijn afgeschuimd, waar mijn kwasten canvas raakten in het groen, heb al mijn energie erin gestoken, noppes heb ik er verworven, het was bijna niet te doen, geen blik, geen streling hen nog waard waar…

In het canvas van de hele omgeving is de organisatie van de mens bijster. Niemand gewond Berusting…

Canvas-tv heeft Benali voorgesteld - Berbers van komaf nu Rotterdams succesauteur schrijft in nederlands – hij heeft daar zijn ontdekking verteld Voor breed en stil Antwerps gehoor las hij Vlamingen uit één zijner prachtboeken na afloop kreeg hij tot zijn schrik pas door dat echt kontact steeds ver was te zoeken Hij vroeg rondom hoe kom…

Steeds weer is het een lust voor het oog om te kijken naar deze prachtige choreografie in schilderachtig canvas waar verscheidene figuren en vormen ontstaan Ik laat mijn verbeelding spreken terwijl ze rustig verder doen met het dansrepertoire.…

Kunstenaars houden expressies verborgen indien men op canvas geen onderlaag smeert. Het goud in de bergen verandert van vorm als het daglicht verschijnt. Durf uit de schaduw van kunstlicht te treden. Loze belofte schept namaak-karaat. Edelmetaal zal daar replica's smeden alwaar valse passie uit koudvuur bestaat.…

Hoe ik haar steeds weer probeer te volgen maar ook verdwaal in mijn hoofd waar op hetzelfde moment mijn denken op de vlucht slaat Met schrijvende vingers veeg ik haar nog even weg van het canvas met donkere achtergrond en geef haar de ruimte waar wij samen zijn tot diep in een volgende morgen.…

Hoe veranderlijk en wisselvallig canvas wel kan zijn waar je ook onzichtbare vingers van een kunstenaar tegen zal komen die zich amuseert met schetsen van panorama's en portretten voor een aanschouwelijk meesterwerk van waar het einde nog niet is geschreven of gesproken.…

Hoe veranderlijk en wisselvallig canvas wel kan zijn waar je ook onzichtbare vingers van een kunstenaar tegen zal komen die zich amuseert met schetsen van panorama's en portretten voor een aanschouwelijk meesterwerk van waar het einde nog niet is geschreven of gesproken.…

Hoe wolken van verscheidene tinten en tonen worden geschilderd op het canvas, een open hemel waar zij meedansen met de ritmisch in elkaar overlopende melodielijnen van avondwind, interactieve verbintenis vol beleving als het ware.…

Mysterieus voor even, ooit zal zon met al haar kracht en pracht deze waas met sluiervormige banken wegvegen van het canvas zodat hart opnieuw haar weg vindt in heldere kleuren terzelfder tijd toegankelijk en benaderbaar waarbij nieuwe kansen en mogelijkheden worden gegrepen.…

Geheimzinnig voor even, ooit zal zon met al haar kracht en pracht deze grauwe waas van het canvas wegvegen zodat hart weer haar weg vindt in heldere kleuren tezelfdertijd toegankelijk en benaderbaar waarbij nieuwe kansen en mogelijkheden worden gegrepen.…

Heb je het kind gezien? dat leeg liep in verkrotte achterbuurten dat sliep onder ijskoude sterren en zijn eten zocht bij een vuilnisbelt. Heb je het kind gezien? dat in zijn onschuld, al werd verguisd omdat zijn ouders voor moord de doodstraf kregen en wie bekommert zich nu om zo’n kind? Heb je het kind gezien? dat nog eenmaal mocht afscheid…

Een lege lijkwade het canvas Als stukken klei onaangetast Lag het uitgespreid voor mij Als ooit haar lichaam was Alle horizonten wentelden Rondom haar ziel Zoals de aarde om de zon De geuren die ik rook en ook De lucht die ik inzoog O alwat ik haar leerde was alles Ik weet, ze gaf me alwat ze droeg En nu voel ik mijn beide handen Verbitterd…

Dat haar water allerlei emoties en gevoelens uit die ik een voor een toesta, erken en ontvang op hetzelfde moment tekent horizon een kromme lijn in het donker gesluierde canvas waar logge lichaam van de master danst en waggelt als een dronken iemand; een rakende hik nabij.…