inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 77.089):

Zwart

Een lege lijkwade het canvas
Als stukken klei onaangetast
Lag het uitgespreid voor mij
Als ooit haar lichaam was
Alle horizonten wentelden
Rondom haar ziel
Zoals de aarde om de zon
De geuren die ik rook en ook
De lucht die ik inzoog

O alwat ik haar leerde was alles
Ik weet, ze gaf me alwat ze droeg
En nu voel ik mijn beide handen Verbitterd onder wolken kwijnen
Waarbinnen alles zich bevond
O de foto's, allemaal
Gespoeld in zwart, getatoeëerd

Ik ga een stukje buiten lopen
Wat kinderen spelen om me heen
Ik kan voelen hoe ze lachen
Waarom zou ik me nog verteren
Maar gek word ik van die gedachten
Telkens heen en weer geslingerd
Gek word ik van dat gemaal
Hoe snel de zon verdwijnen kan

Verbitterd houd ik in mijn handen
Gebroken glas tegen mijn borst
Scherven, alwat helder scheen
Van liefde die nooit mocht verzanden
Maakt van mijn wereld zwarte inkt
Zie alles nu getatoeëerd
Van wat ik ben en nog zal zijn

Ik weet, ooit zul je weer gaan schijnen
Je zult nog een mooi leven leiden
Je wereld delen met een ander
O waarom, waarom, o waarom
Kan ik dat niet zijn?


Vertaling: Max de Lussanet
18 mei 2022

... Op speciaal verzoek vertaald,
'Black', een grote hit van de band Pearl Jam ...

Schrijver: Max
Inzender: Max de Lussanet, 18 mei 2022


Geplaatst in de categorie: songtekst

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 88

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)