Netgedichten

netgedicht (nr. 77.090):

Scherpzinnig

naast mij
bezijden de aangelijnde muis
ligt wat scherp puntig hout
inmiddels kort van stuk
het draagt koolstof in zichzelf
doorheen een ielige gang

waaraan scheppen is toevertrouwd
en verscheidenheid wacht op aandrang
opdat ik allengs licht uit duisternis delf
zijnde een punt of iets van zielenheil (met enig geluk)
en ik met duim en twee vingers
als het ware een fotografische uitdrukking ontvang

de mens onvervuld zoals hij is
ontdekt op doorsnee dagen
de oorsprong van een gemis:
om zich heen worden tinten geuit
die van oorsprong regenbogen dragen

mijn voorkeur gaat uit naar zwart op wit
hiermee zoek ik de kern der zaken
het is de ongenaakbare eenvoud die ik bezit
om voor vervloekte verstrooiing te waken