Alle inzendingen over Cecilia Bartoli aria

Maar Cecilia Bartoli zong laatst naakt een aria voor mij!...…

Het stroomt uit de fluwelen mond van Cecilia Bartoli bij de aria: “Dove sono i bei momenti”. Al van bij die eerste noten word je weerloos meegezogen en gevangen in dit smachtende verlangen naar verloren liefdesgloed. Warme tranen koelen de kille pijn om het verloren paradijs vol zonneschijn.…

Als Sander een cd speelt van Satie dan hoor en zie ik hem, de Dalai Lama, in een bad van zen en lauwe prana in zes Gnossiennes en in Gymnopédie Als Sander een cd speelt van de maker van Tosca met Cecilia Bartoli zie ik Giuseppe voor me, ja ook die, want Verdi is een diehard Kringloopkraker Speelt Sander zondagavond met plezier dan…

Timmermans: Ik zag Cecilia komen )…

Ik zag Cecilia komen op een zomernacht twee oren om te horen twee ogen om te zien twee handen om te grijpen en verre vingers tien Ik zag Cecilia komen op een zomernacht aan haar rechterhand is Hansje aan haar linkerhand is Grietje Hansje heeft een rozenkransje Grietje een vergeet-mij-nietje de menseëter heeft ze niet gegeten ik heb ze niet…

“Cecilia, my dearest, moet je horen; Europa is nu echt te tolerant! Neem ons als voorbeeld,” zei Gerd Leers pedant en blies daarbij nog hoger van de toren. Ons land is echt een beetje ‘speciaal’; Geen hoogvliegers, maar wel een hoop kabaal.…

Duistere Koningin Karbonkel ogen staren Een ijzig standbeeld Een grijnzend hoge klif De wind dreunt echo´s aan Zo luid, zo luid De onverzwakte weerklank van haar stem Zo luid, zo luid Een weergaloze aria op dreigende Orkestenwolken beukt de broze kust De bronzen golven breken.…

wachten vertraagd verlangen tot Erbarme dich je ratio breekt hart en ogen raken verlangend blijven waar je bent…

Midden in het koor zingt ze haar prachtige aria zoals Bach het wil de kerk is vol en muisstil zo schenkt zij haar hart en ziel…

Een kanarie zong met veel bombarie een aria van Bach in januari de winterse kou sloeg echter zijn longen blauw nu zit hij thuis in de penarie.…

O lief mijn lief, het was een mooie zomer de bonte kleuren doven langzaam uit De wereld wordt voor mij steeds monotoner en nog wat witter wordt mijn witte huid En ook al kunnen wij nu nog maar even elkaar de lust van liefde geven, jij bewaart mijn ziel voor altijd in jouw leven in wie jij zelf geworden bent met mij Ik hoor jou zacht in huis…

De aria van het aureooltje klinkt zwaar en moedeloos Ze spreekt de taal der lichtekooien Vloeiend over de tong Een keelgeluid verklapt het einde Geen kik, maar hese windhoos…

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiik ga jouuuuuuuuuuu verlaten verlaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaten mijn dooooooooooooooooooooolk tussen de riiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiibben iiiiiiiiksterfff voooooooooooooor mijn maaaaaaaaaaaten oooooooooom het geweeeeeeeeeeeeeten te suuuuuussen ik steeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeerf iksteeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeerf…

Zon omhelst de morgen een zweem van verdriet laat de nachtvorst achter verloren bladeren glinsteren trotseren hun ware schoonheid er wordt een aria gezongen elders blaft een hond uitgestrekte landerijen ontvangen deze morgen met open armen…

Met een transparante parel van het blad wordt mijn visioen in mysterie beneveld bezongen door een aria dat galmt in de glorie van de dageraad. Ik overwin het eerste licht door een kier de hoop op het weerzien van mijn droom één gedachte bij de aroma van cacaobonen dat is de handeling wat vanzelfsprekend gaat.…

Een gier, Giraldo Giacometti, zong aria's van Donizetti terwijl een groepje lammeren daar zacht bij zat te jammeren. "Wij zingen samen", sprak het dier, "de Lucia di Lammergier." ------------------------------------ uit: 'Het Grote Beestenfeest', de beste Trijntje Fops aller tijden, 1996.…

Natuurlijk ga ik op naar Gods Altaren en ik mag zelf de Kandelaar-Kaarsen aansteken Jezus heft de loftrompet en God, de Vader die zingt 'n diepe Bach bas-aria Ik mag op een kussen voor Hem zitten Hij legt z'n hand op m'n hoofd zeggende: "Goed gedaan Jochie!…

er was eens een dametje Kraaygraag die zong liefst de aria in 't duin met vogels uit Den Haag 's morgens zette zij met hoge stem in hield aan tot avondrood kreeg blos op haar wang van goede zin zo ging het jaar in jaar uit alle dagen men zag haar als paria alleen duinfluiters floten zonder vragen ook Karel Konijn werd er tureluurs van…

geluiden waaien aan de wind verdraagt de tonen ze vertellen hoe het ons vergaat met werken en met wonen soms lijkt het een orkest waarin de haast het ritme pakt dan zijn de trommels op zijn best de rest is even weggezakt ineens is er die aria een ijle bloem op hoge wind alsof de zon voor even schijnt in de blijdschap van een lachend kind…

ik hoorde hoe haar aria brak en in een waterval muziek naar beneden stortte nog was haar lied niet teneinde omdat tonen meanderden tussen oevers van kunst juist die weidsheid en rust bleek het juiste antwoord te zijn op de apotheose die opgebouwd was boven daar in het ijle waar nevels in speelse composities kierden uit nog…

ik kan niet zingen toch hoor en voel ik diep van binnen het mooiste lied gecomponeerd met noten van de zomer tot een warme melodie een aria die dieprood kleurt van bloemenharten in de zon zacht wiegend op speelse vlaagjes wind die in refrein zijn oorsprong vindt de einder trilt in gloedvol animeren zomer gaat zijn hooglied proclameren…

In mijn droomwereld gebeuren vreemde dingen zo kleuren bloemen de sneeuw zo zingt een rat de aria van de eeuw mijn droomwereld is niet dor of stil gaat daar de zon onder dan kleurt de horizon purper en hoor ik ergens in de verte een muziekbak vol violen die als vanzelf een stuk van Verdi spelen als ik wakker word staat de radio aan.…

Een souvenir van onze laatste avondmaaltijd gaf jouw smaak van culinair uiterste wendingen die een aria bracht in mijn gedachteloze brein om warme klanken in mijn oor te laten zingen.…

je vingers speelden de lichte tonen in het scenario van jouw muzikale lichaamstaal toch blikten je ogen af en toe even snel een nog niet geziene uiterst bijzondere hoge aria waarbij het naamloos stemmingskoor de klim steunde met wat jonge talentvolle sopranen handen en armen omstreelden een zwierige ritmiek in een sprankelende…

de Jacobskerk om zeven even later de Michaelskerk Verderop de zon maakt zich los rood van inspanning van de heuvel In mij trilt het water van millennia evolutie, zweeft als ochtenmist omhoog Jij slaapt nog, draait je in het dekbed tegen de ochtendkou uit het open raam Overal kan ik zijn tegelijkertijd zeurt zoetgevooisd zingend een aria…

laat ik me meevoeren op de hemelse klanken van solisten en prachtig zingende koren Hun hartverwarmende stemmen het lieflijk geluid van violen strelen m'n oren Mijn hart bonst in m'n keel emoties komen naar buiten Even wordt het me te veel En komen er tranen die niet meer zijn te stuiten Dan sluit ik m'n ogen en luister naar de laaste aria…

Geachte cliënten, 't wordt lente, de merel zingt aria's in het plantsoen. Hij heeft zijn tarief niet gewijzigd dit jaar, dus wij doen het ook niet, we laten het maar. Wat kan het ons schelen, die centen. Hoogachtend, komma, 't wordt lente! ------------------------------------------ uit: 'Tot hier toe!…

Alleen haar zachte vriendelijke stem laat mijn verhaal schitteren via een dia de kenmerken glanzen op melodie met accenten door een dragende aria. De waarheid ligt in het midden het lichtpunt voor onze toekomst de kern die bruist en kan berusten bij het stralen tijdens zonsopkomst.…

En toen de stilte riep herkende ik haar stem zij fluisterend, ik luisterend naar een melodie zo zacht en fijn het zou zomaar hemels kunnen zijn het klonk als een aria uit La traviata wind verwaaide elke gedachte uit het roerige brein, daar werd het stil hoorde enkel fluisterzachte muziek en nauwelijks horen kon want zelfs diepste stilte…

Engelen vliegen toe, hier moet de hemel zijn -- waar het orgel klinkt.…