Netgedichten

netgedicht (nr. 6.438):

Verloren Paradijs

Vanuit het niets priemen tere tonen van verdriet
naar boven tot een zijden gloed, een klagend lied.
Het stroomt uit de fluwelen mond van Cecilia Bartoli
bij de aria: “Dove sono i bei momenti”.

Al van bij die eerste noten
word je weerloos meegezogen en gevangen
in dit smachtende verlangen
naar verloren liefdesgloed.
Warme tranen koelen de kille pijn
om het verloren paradijs vol zonneschijn.

Schrijver: ORFO
Inzender: Frans Rochette, 8 februari 2005