Alle inzendingen over Chaos als concept?

lach in alle dimensies maar vergat waar jouw ziel haar zetel had mooi om te zien in de roze rode kleuren maar het stralend tonen bleef het gewone proberen om van binnen uit in huid emoties gevoelvol te etaleren als extra steun werd geluid synchroon bijgevoegd maar beeld en audio vielen zo net buiten het realiteit concept…

Ingeschonken orde, proevend als een vleugje chaos. Het kopje als de zekerheid, zo zeker als de smaak.…

Chaos in Gennep.…

Ach wat mijn hart van leegte heeft geen vragen besteed geen gedachten aan verloren dagen jij laat mij achter en ik ga verder dan samen in het duister om water te dragen naar de dromenoceaan van groot verlangen het concept ligt hier voor handen draagt weemoed naar zijn golvengraf ik heb mijn leven volgeschreven met waterdunne…

Helaas zit je er naast: ik voel me door en door geprest om jouw concept van boven tot onder met 'tjonge-jonge' dicht te metselen. Houd mijn oordeel er buiten. Kunst vliegt je niet aan. Bevlieging komt nogal eens voor. Kom daar nu eens àchter.…

overspoeld door de chaos van badkamerlicht het zeemeerminnengezicht pakt mijn witte wangen beet ze vraagt me hoe ik heet…

gangenstelsels staan boven en onder elkaar krioelen lopers de grote hoop vervullen organiseert hun chaos…

Als vogels in een volière twitteren wij erop los voorbij de ruimtelijke barrière in een vrolijke chaos.…

Een concept Dat is het leven Een vage schets Nog uit te werken Met ruwe streken Zachte strepen Van dromen, doen en streven Als voorbeeld wordt het doorgegeven De dood maakt volledig Helpende handen Tussen hemel en aarde Definiëren het ontwerp Onschatbaar is de waarde Van het beeld nu: helder, vrij en scherp Als voorbeeld wordt…

Waterloos zijn Synoniem met chaos In de infrastructuur Op het Zernike Sluiten de scholen Tegelijk om negen uur Massale stormloop Op de bussen richting het centraal station Waar de chaos ook al begon Eeuwen wachten in de wind Voelend alsof Ik me even in een metropool bevind Ach oude bus Ik wacht niet meer Lopend vind ik mijn weg…

De stad verdoezelt wat donker is met veel licht – Is zo de hemel?…

met je mee gegaan in warme spirituele golven wij zijn uitgetreden konden in vrijheid alle dimensies kiezen die in heden voorhanden bleken samen hebben wij ons overgegeven aan de verleidelijke ultieme vrijheid van het niet gebonden zijn wij dachten even over de aarde te heersen maar leerden in mateloos respect het ingenieuze concept…

Met passie slechts Cruciaal in concept Onuitgesproken Strelend steken Klauwen van het vervolg Naast mens'lijke lusten Vervliegt dwaling Gelijk sneeuw voor een Verzengende zon…

De chaos zal er altijd zijn, en groeit, zolang ook ik mezelf niet ken.. Misschien valt alles op z,n plaats, als ik weet wie ik ben..…

Liefde verlost me van chaos.…

sterrennevels filamenten sublieme chaos van gezang en instrumenten geschaard rond de grote magneet de toonaard de veilige planeet…

Verdraaide tranen druppen omhoog naar mijn ogen de weg is kwijtgeraakt verloren vervaagd Zanikkende blikken kruisen mijn woorden dreinende kussen verstikken mijn licht onderdrukt verschrompeld verdwaald in het duister Alleen in de nacht van de dag zonder einde verdwenen de zin De logica is chaos…

In mijn ogen weerspiegelen de tranen Een welgemeende warme lach In het tegenspreken tijdens beamen Ontstaat er chaos in gezag Mijn handen raken zomerleven Eenzaamheid rust in mijn schoot In de climax van het streven Sterven havens langzaam dood.…

als volmaakte chaos uit de hemel vallend dwarrelen woorden als sneeuwvlokken door mijn gedachten enkelen slechts laten zich vatten en verliezen hun eigenheid door de warmte van mijn handen de rest vormt aan mijn voeten een onbeschreven blad…

Je moet onthouden Dat oude meisjes soms een bel Onder hun losgekomen vel Opblazen. Alsof wereldbollen Onder mijn handen doorrolden Kwamen hun gladde lijven langs. Der gladheid egels vol van angst. Je moet onthouden Hoe stiekem een nijlpaard stond Te huilen aan de Vlaamse Kaai. Zijn hoedje was hem afgewaaid. Zijn bek lag heel lang op de…

leeg De speaker spreekt de halte nadert zet gedachten stil en pak ze in maar almaar liggen ze daar weer Onder de bank vluchtschoenen die ik niet te pakken krijgen kan steeds staan ze ergens anders Trein stopt ik kan niet weg teveel gedachten in het rond waar is mijn jas tegen de kou Grijp graaiend om me heen alweer rijdend in de chaos…

Alles wat denkbaar is fladdert en flitst. Geen la om het in op te slaan laat staan sorteren. Wij zoeken toevlucht in wat al gevangen, gedresseerd: boek, film, toneel, elk getemd deel van fladderend flitsgeheel. ----------------------------- uit: 'Staalkaart', 2001.…

er zijn kamers dicht bij jou, zoals eilanden in woorden gezichten en kalenders en de ontdekking van schemer, wachters in een wieg rondgezonden omdat het sterven geen witte kant bedekt en eeuwige bloemen niet aan passiebomen groeien niet op maandag en langs voetstappen van de aarde maar in poëtische regenvlagen; het vruchtwater…

onverhoeds geraakt en overhoop gehaald schijnorde blijkt zijnschaos ten onder of toe gang…

Alles lijkt samen te komen om dan weer te verdwijnen naar verten die onbereikbare uitdagingen lijken te blijven Wat rest is een wervelwind die de chaos in stand houdt waardoor oplossingen sporadisch kleine stapjes mogelijk maken Geluk is de bereidheid om dat te waarderen…

de woonwijk in mijn hoofd brengt ogen naar het straatlicht als een oude vogel vlieg ik traag langs huizen ik zie de linker en de rechterbuur en de bovenbuur rimpelt in het raam mijn naam de buur drie deuren verder lijkt ook op mij ik voel hun binnenkant, hoe ze tasten aan chaos in de winterkamer en steeds wisselt de scherpte van…

hoe meer ik de chaos zie als opsomming van diversiteit waarin antwoorden uit het geheel liggen besloten is de weg die mij door onzekerheid leidt de juiste de gang naar ontspruitende loten als ik de massa een weg door de trechter gun en mijn ademen daar op richt dan zal een nieuw antwoord, ook al is de straal nog zo…

Houten versteende muren tussen wat te zien is, - ooit zichtbaar was wat nu in het verleden past - staat buiten de grens van blindeloos verlangen gevallen glas door geschiedenis aangetast. Veilig gedwee leven met slechts regelmaat, gaaf gekwetst door turbulentie gestoord. Geef me aan, ga me na, duw me door de muur van wantrouwen geeft antwoord…

Het is geen doen in deze wereld hoe ze ook in het onaandoenlijke als een vergeten kerstbal hangt. Kom ook dansen bij ons, roept ze vreemdsoortige verbinding toe van ver over het uiterst denkbare. Ontspannen is het bij ons onterechte, wij hebben het rookalarm vernield, stikken doe je maar in de buitenlucht. Soms timmert iemand op een lessenaar…

In de opschudding salueren agenten -- alle kanten op.…