Alle inzendingen over City-Pier-City

Voorjaarsochtend vroeg stille regen op het wad een man steekt pieren.…

"het zit me tot hier" zei de kip zonder kop, "ik ben zo dood als een pier" en nam nog een slok.…

onthoudt goed mijn kinders zegt ma pier: na regen geen zonneschijn…

Ik slenter somber zonder inspiratie op de pier de zo vaak helende zee werkt niet mee, een man met ‘n gezicht als ‘n donderwolk passeert, alsof ik mezelf tegen kom en schiet in de lach in mijn hoofd klinkt het lied ‘Stormy Weather’ ik draai me om, de pier is leeg er is niemand heilig vuur brandt weer als ik huiswaarts keer…

Virusvrees laat koersen verder dalen De City steunt en zucht onder corona De Beurs deelt in de rodecijfertalen Die onder koersgeweld worden vermalen Dan klinkt plots wereldwijd een luide gong De handel wordt voorlopig stilgelegd De beursvloer stopt.…

ik las een gedicht hier zo dood als een pier en zo is het maar net oo www waarom heeft u mij verlaten schaapjes blaten en komen niet over de brug doet u mij maar een hartenkreet…

Beschaamd wend ik mij af Van deze plek De taal is straf Afwijzing in drek Pierlala dood als een pier Ego grimlacht, Vertrekt geen spier Ik vertrek in de nacht.…

Een beeld Een boek Gedachten Vragen Een band Fusten bier Levenslied en Blues Pijlen Met as die Herinnering Dragen De pier Aflopend In gedachten Verzonken---…

Matteo Berrettini Emilió Náva Tomas Martin Etcheverry Cerúndolo Francisco Andy Murray Jack Draper Felix Auger Alliassíme Yoshihíto Márton Fúcsovics Davidovich Fokína Alejandro Daniel Elaki Galan Ruusuvuori Thiago Monteiro Karen Kháchanov Bernabé Miralles Zapata Botic van de Zandschulp Zhizhen Zhang Grigor Dímitrov Cameron Norrie Sam…

Pier scheidde midden uit het schaken En zei, hij was het spelen zat. Maar 't was de minste van twee zaken: Hij was het spelen moe, én mat. [15 december 1647]…

Zo roepen de pieren mij steeds weer, door de gaatjes in de grond, waar ze op mij wachten. Stil, daar gaan ze weer "wie zoekt zal vinden, in zichzelf of de grond."…

Ik ben een waterman, een Amelander Ik ben het wrakhout, zand en zilte bad Een pier uit deze aardkloot, salamander! Dus nokken met je flatje in de stad Ik val nog liever hier ter plekke dood Dan weg te sterven als een stadsmalloot…

Was door de bodem Gezakt - voelde de Grond onder mijn voeten Niet meer en verdween In het ondergrondse duister Waar alleen de pieren nog Van alles kunnen zien, en in De diepte van het donkerste duister Zakte ik langzaam weg toen ik Merkte dat er ook hier geen leven Meer was - inmiddels was ook de Aarden tunnel met het grondwater…

Ze zien ons aankomen over de pier. Twee verrukte eenden door de zon beschenen lekker kwaken hier. Verder duiken en tegendraads de wind in. Dan: wolvenschrik! Wolvenschrik! Wel iedereen is dier! ----------------------- uit: 'Vonkt', 2017.…

Nu is het pas dag drie en wat een strop Ik was al ziek, mijn Staatslot won geen geld Ik heb geblunderd en teleurgesteld En Raf en Sylvie houden ermee op En zonder Unox-muts, plat op de buik Neemt de Scheveningse Pier een nieuwjaarsduik…

Voor Anneke Ze zien ons aankomen over de pier. Twee verrukte eenden door de zon beschenen lekker kwaken hier. Verder duiken en tegendraads de wind in. Dan: wolvenschrik! Wolvenschrik! Wel iedereen is een dier. ---------------------- uit: 'Vonkt', 2017.…

Een jongen uit Mexico City Dacht plots op een dag: "Hé, waar zit die?" (Hij had daarvóór een nacht Met een griet doorgebracht: Een kleptomane, genaamd Kitty), Een jongen afkomstig uit woonachtig te Bremen, Had erge erectieproblemen. Die eindigden gauw Nadat hij zijn vrouw Besloot om van achter te nemen.…

Zwalkend over een duin Lallend richting de pier Om de nek een mosselenkrans Stinkend naar nachtelijk vertier De eerste avond van m'n huwelijk Vreemdgegaan met haar vriendin Mijn nieuwe vrouw had hoofdpijn En die ander enorm veel zin…

Spreeuwen harken pieren in een grijs gazon. Bomen met roos: uit hun kruin vallen duiven als Noach seniel met de broodzak gaat wuiven. ---------------------------------------- uit: 'Gedichten 1962-1992', 1993.…

klotsend beuken grijzige golven op grauw betonnen pier die ongenaakbaar ongeroerd volhardend wortels slaat doorheen het water en het zand in wetenschap dat het tij wel weer zal keren lijkt hij de enige vandaag…

Bewoond door een monster,en pieren,mieren die ze betreden, Klein wezen van verwoesting.,Ik heb jou zo bestreden. Maar ik heb de strijd verloren,en mij met liefde bekoord Want opeens had ik het besef dat jij daar natuurlijk hoort.…

Sarah en de oude man, ik heb ze gekend, ik zag ze beiden slenteren door de stad. Waar de straten lang zijn en jij onbekend, waar een junk nooit genoeg heeft gehad. Er is eenzaamheid en ook het stille verdriet, waar de mensen onbekenden zijn voor elkaar. Wie je ook tegenkomt, vraag hun namen niet, er is eenzaamheid volop, zover als je ziet.…

(Opa, 66) De merels, dat zijn kerels, die dansen heel de dag hier rond en trekken pieren uit de grond met hun bijzonder lange mond. (Tom, 6) Oei, opa, ben je gek? Wat hebben vogels aan de voorkant van hun kopje staan? Een bek!…

Verscholen in mijn jas waar het lichaam zichzelf bestiert loop ik in een sukkeldraf naar het einde van de pier De toren ga ik niet beklimmen het water lijkt me diep genoeg een beetje zwemmen verzet de zinnen daarna haastig naar de kroeg.…

zag je bruine laarzen roltraphoog wist hoe jij je rug iets boog in overstappen de leren zool was licht versleten nieuwe hakken kon je wel vergeten maar dat hoofd altijd zo fier ik schreeuwde nog jij was al binnen op pier vier…

Ik werd verwelkomd door vele zwanen dichtbij de pier in Hoek van Holland. De camera had ik nog maar net in mijn hand toen een aantal zwanen aanstalten maakte om op te stijgen. Waanzinnig is het om te mogen zien en te bewonderen. De stralende zon gaf nog eens een extra dimensie aan het fraaie geheel.…

Nee- ik kon het je niet zeggen en je kon er niets aan doen want je zou het niet begrijpen wat gebeurd is met mij toen dus liep ik met jou de pier af voor een allerlaatste zoen Want je ging met hen de zee op om te varen op de vliet en toen jij was uitgevaren schreeuwde ik mijn groots verdriet tot de golven die weeklaagden alleen jij wist…

Onze dromen neigden naar de eeuwigheid maar kwamen maar tot het einde van de pier. Op elke reis blijft een stukje achter. Dat belooft als we ooit onszelf opnieuw zouden verzamelen ...…

opgejaagde dieren die dorstig smachten naar een heilzaam vocht vol overgave streken we banieren elk middel was geheiligd, alles mocht gehaast persten we druiven, brouwden bier bij nacht en ontij raakten we vervlochten en deinden met de golfslag mee als wier we wrongen ons in onverwachte bochten een schip in nood dat stuk sloeg op een pier…

Ooit glom er een blitse spiegelbol en twistten er naaldhakken stijlvol. Straks maakt de hengelaar zich een stoofpotje klaar van gedrogeerde pladijs en schol.…