Alle inzendingen over DODENHERDENKING OR VADERLAND OR OPA

We vierden ieder jaar 'voor hen die vielen'. Ik vond het wel een beetje raar, had daar nog nooit iemand zien vallen. Het monument staat er nu nog. Het kruis gebroken wit. De letters donkerder maar toch nog steeds: 'voor hen die vielen'. De dag erna ontsnapten we. Mijn moeder zei: "waar ga je heen?" We plukten allemaal één bloem; bevrijden…

Niet te bevatten, niet te geloven, niet in te schatten al die zinloze oorlogen. Niet een plaats te geven, niet te kunnen begraven, niet te mogen rouwen, of simpelweg naar de laatste rustplaats te dragen. Niet te begrijpen, niet te snappen, vijf minuten stilte is alles wat we kunnen. Onbegrijpelijk…

Want als ik nu eens heel hard praat, tegen je moeders buikje aan bestaat de kans dus dat jij mij nu al kunt verstaan Dus kom jij uit je schuilplaats in april roep je heel hard: "Opa voorlezen" dat is wat ik wil…

beetje pitten… of naar vogeltjes staren die ravotten tussen takken rustig je pijpje trekkend denkend aan vervlogen jaren de rook steeg op in witte pluimen verdween in wolken maar op een dag stopte het leven en je ziel volgde de weg van witte rook om al je liefde af te geven want God was tevreden over je bewogen leven lieve opa…

Ja m'n kind, opa heeft gevochten met salamanders op de prairie die wrongen zich in duizend bochten op oma's bordje kip met kerrie -opa was toch slurvenwasser? dat was nog voor de schapenheul opa was de beste oppasser, de schrik van iedere dierenbeul -scheert opa nu giraffe-oortjes?…

Vlak land, mijn vlakke land, Waar verontwaardiging regeert, Net als de rust, niets aan de hand. Vlak land, waar we graag gedogen, En de dingen doen die niet mogen. Waar onrust kraait, de wind waait. Vlak land, waar ’t altijd regent, Meneer pastoor nog altijd zegent En in het donker de kat knijpt. Vlak land, waar ik geboren ben, Gelukkig…

Mijn vaderland ik mis u als ik u verlaat, maar ik haat u als ik me niet vergis, mijn vaderland met harde hand houdt gij mij vast zijt gij ballast zandzak bij mijn luchtballon moet ik me traag van u ontdoen om op te kunnen stijgen tot u, mijn onvolmaakte god, met duizend talen door uw strot duizend genen door uw aders bastaardkind…

Ik mis opa. Mist opa mij? Hij is dood, niet meer zoals wij.…

Vijfenzestig jaar geleden, keek ik tegen mijn opa op. Vandaag de dag, ben ik net zo oud als hij. Gelukkig is mijn oude hart, dat van een kind gebleven. Mijn opa maakte zelf sigaren. Met smaak rook ik ze nu ook, zoals de grote opa's van toen. Ik hou van kinderen en van opa's, die gedurfde dingen doen.…

Lief Vaderland, lief Vaderland, vaarwel! Vaarwel! Vaarwel, vaarwel!…

Een zonnige dag in mei vogels die vrolijk kwinkeleren geritsel van een bamboeplant mieren met kruimels jongleren. Even wordt de rust verstoord door het blaffen van een hond zit 'n lieveheersbeest op m'n hand er fladdert een vlinder rond. Een zonnige dag in mei de doden worden herdacht bij Monumenten klinkt de Last Post morgen wordt…

Traag beweegt de kleine groep vooruit. Traag ook golven de bronzen klanken van de kerkklok op het heldere lenteconcert van de vogels. De lage zon doet het jonge groen van d’ oude linden oplichten. In het onregelmatig geroffel van de voetstappen hoor ik de zware soldatentred van weleer. Bloemen bij het monument, bloemen bij de graven. De…

Traag beweegt de kleine groep vooruit. Traag ook golven de bronzen klanken van de kerkklok op het heldere lenteconcert van de vogels. De lage zon doet het jonge groen van d’ oude linden oplichten. In het onregelmatig geroffel van de voetstappen hoor ik de zware soldatentred van weleer. Bloemen bij het monument, bloemen bij de graven. De…

de stilte suist door 't lentelover, alleen een merel zingt zijn lied; de schare staart in 't blauw oneindig, een ieder alleen met z'n eigen verdriet. verdriet om allen die eens vielen, voor vrijheid, toen zo duur betaald; twee minuten intense stilte terwijl de zon ter kimme daalt de wind waait zachtjes door de bomen, jong groen ritselt heen…

Dood Verjaardag Stilte En leven door elkaar Voor mij een jaar ouder Plezier en gelach Voor een ander verdriet En een sombere dag Mijn verjaardag Doden worden herdacht De bedroefde mensen die ik zie Hebben mijn verjaardag verkracht…

Herdenken is ieder jaar een pleister op een oude wond. De jood, soldaat en passant, zijn aan elkaar verwant. Het verdriet zit in hun genen, als door een jas omsloten. Het verdriet slijt, maar verdwijnt niet. Bij het herdenken wordt verdriet weer actueel. De jas gaat open en de zon schijnt even op die oude wond. Zonneprikkeling wordt pleister…

Schuifelend komt de stille groep tot staan voor de ruwe steen beplakt met namen van hen die nooit meer tot ons kwamen; wie voelen nog de pijn die hen werd aangedaan? Dan gaan wij verder naar de witte graven voor zeven jonge mannen van de R - A – F; bracht de vroege dood hen nog juist het besef dat ook bommen hun leed naar mensen dragen?…

door en door doortrapt moordmachine sobibor onvatbaar verdriet…

Als je herdenkt vergeet je niet juist niet Alles wordt herinnerd alles wordt opgehaald veel wordt er verwerkt In die 2 minuten stilte Zowel warmte als kilte zowel woede als hartstocht zowel man als vrouw zowel jongen als meisje zowel rijk als arm zowel oud als jong Maar allemaal in rouw Ieder z'n gedachten ieder z’n idee ieder…

ik stond er stram achter bloemen op een betonnen graf dacht aan vrinden met doorweekte pijn zij, een leven lang zoekend verlichting te vinden van een niet uitgesproken straf ik stond daar even dacht aan hen, maar wel aan de zijlijn…

Vlaggen halfstok voetstappen omfloerste trom klokgelui twee slagen stilte stollende tijd ergens een houtduif een kinderstem teer groen aan de bomen dan - bevrijdend - het volkslied er is weer beweging bloemen en kransen leven gaat verder de draak wórdt verslagen…

(ik had me óók verzet als onrechtvaardigheid voor rechter speelde) in de verloren hoop van dode ogen school de kracht van duizend verzen vrijheid en de moed van zuivere gewetens daar, op vlaktes of in bos tegen muren, wanden, op de grond bloedde toen een grote wond in uitgestrekte harten honderd smarten zeiden niets maar de eerste…

Naast hen die wij op vier mei steeds herdenken Wordt door mij ook Valerius herdacht. Die lijkt ook wel om hals te zijn gebracht, Of men daar nog eens aandacht aan wil schenken. Niks wordt er uit zijn liedboek nog gehoord, Ook na de oorlog gaat het moorden voort.…

Herdenken is aandacht schenken Bij de verstening van de tijd. Een monument, een symbool van het lijden Van een oorlog uit grijze tijden, Die een verbeelding is van ons gevoel van spijt. Wanneer het volkslied klinkt En de vlag weer halfstok hangt, Verzamelt zich de massa in medeleven Om het monument op de Dam in respect te beleven En worden…

Hol staren uitgehouwen letters ons aan zwart als de dood. Woorden worden gesproken langzaam sijpelt het leven van de gestorvenen aan ons voorbij. De letters gaan spreken, en roepen ons toe Gedenk mijner!…

Twee minuten stilte....... Ieder jaar als we onze doden herdenken op Waalsdorpervlakte en stil staan bij het Nationaal Monument op De Dam schuurt het verdriet nog in menig hart. Ze zeggen dat je op den duur vergeet De bezetting, oorlog, Holocaust, het geluid van bommen en granaten de geur van angst en dood, En nu ook beelden van MH17,…

Eigenlijk denk je er iedere dag weleens aan een moment van stilte dat even oneindig lijkt heimwee naar toen het anders was degenen waar je van hield nog leefden maar op 4 mei gaat het om de doden uit een oorlog de gesneuvelden die voor de vrijheid streden met een toekomst voor de boeg herdenken wij de helden in het heden ze hadden allemaal…

herdenk de doden herdenk oorlogsslachtoffers  herdenk ze steeds weer…

Opa is gestorven Giserenavond sliep hij in . Mijn eetlust is bedorven en ik heb in niets nog zin want... Opa is gestorven 't ging wel rustig en gedwee Maar toen opa is gestorven, nam hij een stukje van mij met zich mee…

Doden herdenken is een uiting van leven dwars door tranen heen…