Alle inzendingen over DOORBRAAK

In stille bewondering keek ik haar aan toen ze daar zo voor mij stond, en het was alsof de warmte van haar lach van haar afstraalde en de zon doorbrak, warmte die ik voelde toen ik haar in mijn armen nam.…

streep met hoofdletter en punt keurig net tussen de lijnen zij zullen nooit verdwijnen maar wij wilden meer cirkels en lussen draaien wenden en keren alles in ruimte uitproberen kiezen en voelen met oog voor de juiste kleuren harmonie en contrast inspiratie vonkte op volle toeren wij smeedden goud volgens alchemistische wetten doorbraken…

Om een doorbraak te voltooien bekrompenheid te logenstraffen voorspellingen recht te doen maar bovenal Zijn taal in tongen om te zetten voer ons Voorbeeld op ten hemel... Afscheid bleek niet het laatste woord, slechts een bitter middel.…

handen achtergelaten meer kon je niet voor ze doen leven blijkt delen te zijn schrijf een brief aan iemand die je waardeert door jouw open hart ontstaat de wisselwerking mede door de charme van prachtige volzinnen komt inspiratie op gang jouw levensboom zal vanaf nu bloeien voor altijd even glipte alles door jouw handen maar het was de doorbraak…

Klei is eigenlijk het enige dat helpt in een eeuw van afbraak en wederopbouw in een eeuw waarin niet alleen de schoonheid niet schoonheid alleen haar gezicht heeft verbrand in een eeuw die ieder van ons baarde, grootbracht en voedde, een eeuw weer van doorbraak en woede een eeuw die ons doorgaf tot waar we staan, in een moegeprezen moegestreden…

Laat de hemel door je lichaam tollen ik ben echt jouw ridder knuffel me nu zonder jouw liefde ben ik nergens haast je maar niet als het hier niet lukt boven zijn we ook weer samen ik ben trots op jouw leven toen ik vanmorgen opstond ging ik op zoek naar een wens ik ga me nu totaal leegmaken in adoratie voor jouw charme het is een doorbraak…

Dat ik de ban doorbrak door het houten beeld dat niet in de container paste, door te zagen met de Sandvik- zaag van mijn lieve opa held, christen, bakker. Dat ik dat deed om jou, heks Om jou, wie wás je eigenlijk? anders dan het middelpunt in zeker zes namen van mannen die iets mét jou, die iets ván jou? Ik wil het niet weten.…

verleden het weelderige riet in waar de mandjes groeien bruinverpakte gorzen de wacht houden over elke doodgeboren lentemorgen en vroege klanken stroomopwaarts de eerste zon ontmoeten Een rapsodie in tegenlicht bewaakt de ijle dijken in de laaghangende kilte trek ik mijn rietkraag verder op buitendijks wachten tijden van toen op een doorbraak…

Als donkere wolken voor de zon versluieren sombere gedachten de doorbraak die voorhanden leek Tegenwind dwingt tot twee stappen terug één stapje vooruit De geur van angst dringt in het hoofd met de verwaaide hoop dat de vorige basis niet sterk genoeg is om op terug te vallen Het ritme van het vechten twee stappen terug één stap vooruit…

Een dichte wolk van klamme mist condenseert deels als druppels in ragfijne spinnenwebben, plooit zich sloom, als een vale kille deken, benauwd beklemmend om mijn oude, bange en warm kloppende hart, dat hunkerend en hoopvol wacht op de doorbraak van de eerste zonnestraal, die mij keer op keer weer nodigt door te gaan.…

Klei is eigenlijk het enige dat helpt in een eeuw van afbraak en wederopbouw in een eeuw waarin niet alleen de schoonheid niet schoonheid alleen haar gezicht heeft verbrand in een eeuw die ieder van ons baarde, grootbracht en voedde, een eeuw weer van doorbraak en woede een eeuw die ons doorgaf tot waar we staan, in een moegeprezen moegestreden…

verdriet moet je altijd voor het daglicht bewaren hoorde ik laatst iemand zeggen maar toen met de ochtend ook de zon doorbrak sloot ik het het venster – dacht uitstel - en liep weg hier sta ik nu met mijn laarsjes in de zee luister maar, zeg ik tegen mijn moeder die er niet meer is en ik houd mijn GSM aan het zoet gekabbel van haar zoute…

Nu, onder de hemel, onbereikbaar, wachtend op een goddelijk gebaar; nu het opstijgen is verleden, hopend op een doorbraak naar beneden. Dan zal de muze bij mij wonen, hier mijn dichtsels gaan bekronen; de hemel is voor godentronen, de aarde voor de mensenzonen.…

ik weet van al het goede doch deze reis laat ik de koffer gesloten maar pluk het slot van het leder om dan toch een doorbraak te durven forceren helderheid behoeft geen troon, wellicht een spoor van evangelie - de kracht is me ontvloten door de gave die in mijn vingers was gegoten, deze slagorde ontwijkt alle vreugde beneveld schrijf ik…

Vandaar dat mijn volgers (islandhoppers) magische oplossingen bedenken om na de reis snel vast te stellen of hun inbreng klopt: of DIT de brexit-doorbraak wordt... zonder al te veel te moeten.…

in dromen, er drupten tranen uit elke ruimte die ik binnentrad waar ik schaduw niet van licht kon , scheiden van een onregelmatige hartenklop, in een niet doorbloed verhaal, tot ik jou ontmoette in gewone taal, wat aansprak, zette ik de lichaamssappen op een kier, aderen stroomden weer licht in zuivere zuurstof aangeboden, het doorbrak…

wegwimpelen op haar bovenbalkon het omfloersen omringd met ijsgladiolen haar glazen beschutting het scharen in een vlucht wenken van vogels vluchtig zeldzaam vermomd in een raadselachtig zacht spreken hoofdschuddend haar dampende theewater en hij droogde op in stilstand ongewapend en kneedbaar tot in zijn omzichtigheid wachtend op een doorbraak…

Neutrino’s reizen sneller dan het licht! MC² is nu niet langer E. We reizen naar ‘t verleden, het idee! Ik kreeg net uit de toekomst dit bericht: “Jouw snelsonnet Marcèl, is zeer gedegen En niemand gaf jou lager dan een negen”.…

, wat mijn somberheid doorbrak. De jongste reed op een plastikken tractor met aanhangwagen en ik vroeg hem vaak of hij al maïs, aardappelen en wortels van het weiland had gehaald, waarna hij dat bevestigde met een glimlach van hier tot Tokio. Ik bedoel maar.…

En durf jij met deze waarheid soms haast niet in zee te gaan, omdat jij als mens die leiding lang niet altijd kunt verstaan, blijf dan toch maar hoopvol uitzien naar de doorbraak van Zijn plan want Hij rust niet voor Zijn heil zich ook aan jou voltrekken kan.…

Neen Zij werd steeds kleiner, hij steeds gemener Tot zij op een dag toch de bubbel doorbrak Nu zit ik hier bij de kleurige scherven Waar ik me telkens opnieuw aan snijd Hoe erg het ook was ik kan niet vergeten Hoe mooi het me scheen, hoezeer het me spijt Bitterzoete herinneringen draag ik als een kruis op mijn rug Die kleurige bel vol…

Ze doorbrak de stille stilte van doden; ging over verboden velden! Jeanne stond recht overeind in het heetst van de strijd. Jeanne bleef vechten tot het laatst onder beroemde berende vlammende vuren: zíj bleef trouw aan haar diepste missie; taak tot in de laatste van binnen krijsende uren.…

je denkt dat je bent ik zie al weer die vertrouwde glans in jouw ogen ik hoor nu ook weer charme in prachtige volzinnen het leven was even uit jouw handen geglipt omdat je jouw falen niet kon omzetten in excuses na ieder drama voltrekt zich vaak intens geluk jij uitte de schreeuw tot verlossing op het juiste moment daardoor ontstond de doorbraak…

Bij de laatste uitzending van dit seizoen van De Wereld Draait Door zong Ali B een lied voor zijn kinderen en hield hij het niet droog de gemeende tranen biggelden over zijn wangen en hij wilde keer op keer stoppen met zingen want zijn stoere imago ging aan diggelen en met grote moeite doorbrak hij de spanningsboog wat de première van een topsong…

Opdat de daadkracht van hun levens een doorbraak biedt naar stabiliteit. Bruggenbouwers bouwen bruggen tussen het ontstemde en wat stemhebbend blijft. Opdat zij monddoden en zielloze wezens tot een argument zijn dat beklijft. Bruggenbouwers bouwen bruggen tussen de hopelozen en wat schijnbaar optimistisch blijft.…

de storm vanbinnen huilt zonder venster verbergen kost moeite een effen gezicht dijken zijn sterk lijden de stroom totdat ze bezwijken is niet ongewoon eindelijk een doorbraak beëindig de strijd om te verhullen wat je begrenst passeer je grenzen zonder legitimatie verlies de controle over dat mens geen blauwe…

Elke keer weer onderneemt ze pogingen van doorbraken om de lucht voor zich te winnen maar tevergeefs daar ze ontsierd wordt door overvloed aan dichte vaalgrijze wolken om zo haar te bedekken met immense stilte terwijl aarde trilt van haar wonde, woede en tranen.…

Elke keer weer onderneemt ze pogingen van doorbraken om de lucht voor zich te winnen maar tevergeefs daar ze ontsierd wordt door overvloed aan dichte vaalgrijze wolken om zo haar te bedekken met immense stilte terwijl aarde trilt van haar wonde, woede en tranen.…

Elke keer weer onderneemt ze pogingen van doorbraken om de lucht voor zich te winnen maar tevergeefs daar ze ontsierd wordt door overvloed aan dichte vaalgrijze wolken om zo haar te bedekken met immense stilte terwijl aarde trilt van haar wonde, woede en tranen.…

Keer op keer onderneemt zij pogingen van doorbraken om de lucht voor zich te winnen maar tevergeefs, ontsierd door een overvloed aan witte en vaalgrijze wolken om zo haar te bedekken met een immense stilte terwijl de aarde trilt van haar wonde, woede en tranen.…