Alle inzendingen over De tijd valt stil

Vader tijd valt stil en retardeert Hij wordt opstandig als hij niet verglijdt Hij raakt van slag, hij beidt niet meer maar lijdt Hij wil niet dat men hem temporiseert Hij wordt elk half jaar weliswaar wat grijzer Maar raakt intussen per seconde wijzer…

we moeten het verhaal afmaken maar we willen ook wat langer schuilen in de lege ruimte van zwijgen en nog niets zeggen de tijd valt stil achter een gordijn van onzekerheid we hebben iets in gang gezet de afloop staat vast als laatste verdediger en doelman in één op onvaste grond beland zonder route in een verlaten niemandsland zeldzaam…

valt stil de engelen zwijgen Gevolgd door een luid gejuich…

Waarom nog langer kniezen, blij wordt ieder die dat wil, omdat hij zoveel mooie dingen beleven mocht en kiezen, de tijd valt daarvan stil.…

Man, wat mis ik dat spelen Ik ben zowaar mezelf vergeten" De tijd valt stil, en zonder wil of tegenzin zweven twee papieren vouwsels even later door de gangen Zijn vouwsel laat ik winnen want ja, zo gaan die dingen En voor het eerst hebben zijn wangen - al is het maar voor even - weer kleur…

Zelfs wanneer ik in alle rust loop neemt de tijd mij te pakken en wandelt met mij mee…

Terwijl de dag steeds verder schrijdt, en ik, op blote voeten, ze eindelijk vind en blij als een kind mijn woordjes schrijf… ga ik pas beseffen: Het was slechts een kwestie van tijd.…

soms valt het stil dan stokt de tijd voor even... daarna is niets meer wat het was 't gemis dat blijft het hele leven…

Ik kan de klok niet terug draaien hoe graag ik het ook wil maar toen je om de hoek verdwenen was stond voor mij de tijd toch even stil.…

het druppen van de kraan heeft de klok doen roesten minuten duurden langer vielen uiteindelijk stil water kan de tijd niet stoppen slechts de maat valt weg de duur van het verloop telkens dezelfde druppel die op dezelfde plaats valt holt de hardste steensoort uit zo voed je op, zei vader even zag ik weer zijn handen verweerd, vol sproeten…

Ineens valt het stil, zegt het ‘stop.’ We kunnen niet meer mee, we raken achterop. Maar het leven gaat verder, ook wel zonder ons. We kijken het na De stemmen verklinken in de verte en dan valt het stil. We zijn als een stipje in de tijd, terwijl het leven verder glijdt.…

het is een bezigheid neen, niet al te druk maar boeiend genoeg om tijd aan te schenken het delicate ervan is het moment -dat unieke moment wanneer ik kan zien hoe van die grote eik de schaduw valt hoe stil de aarde dan kan zijn…

We leven in een tijd van verandering Nieuwe uitvindingen worden gedaan Die menigeen versteld doen staan Men beleeft dit met veel verwondering. Ook de techniek staat maar niet stil De vraag is: Waar dient het voor Wordt iedereen er gelukkiger door Of maakt het maar weinig verschil?…

het is een bezigheid en neen, niet al te druk maar boeiend genoeg om mijn tijd mee te verslijten het delicate ervan is het moment -dat unieke moment wanneer ik kan zien hoe van die grote eik de schaduw valt en hoe stil de aarde dan kan zijn…

In stil gesprek Zonder de klanken De gedachten vloeien De woorden vormen Het denken stopt als het stil valt Naast de geluiden Samen meer zeggen dan gesproken Alleen meer weten dan delen Het valt stil als het denken stopt…

Een kunstgebit, een glas en wat tabletten Zo ging dat vroeger, schoon duurde maar even Nu wordt oma verwaarloosd bij het leven Geen tijd om er de tanden in te zetten En valt haar oude hart straks plotseling stil Geen mens die haar dan nog beademen wil…

Gelijk 'n open boek komt zij, nietsvermoedend bij hem op bezoek ze lachen en praten hoe de tijd voorbij vliegt heeft geen van beiden in de gaten tot ze overmand wordt door gevoel even werd 't stil, al balancerend valt ze hals over kop van haar stoel…

Er komt een moment in je leven dat je nadenkt over de dood dat besef je als je langs de graven loopt waar de tijd is versteend en stilgevallen voor hen die zijn gegaan met hun eigen geschiedenis en bestaan dan word je door weemoed overvallen als je denkt voor mij valt de tijd ook een keer stil en word je geconfronteerd met je eigen dood waar…

Ik dacht dat we allang bij 5G zaten Maar blijkbaar verlangen ze toch terug Naar lang vervlogen tijden, minder vlug Waarom anders nog over 2G praten De hele maatschappij die valt straks stil En dan zeggen: omdat jij die prik niet wil..…

in de schaduw van de dood voelt mijn aardse hoofd verwonderlijk licht de haast vliegt door de straten boven valt de tijd roerloos stil in de schaduw van je handen op mijn aardse vederlichte hoofd rust mijn naam in het ritme van een diep verlangen aangeraakt te zijn…

Een vrucht die valt... - Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen, buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt. De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen. En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt. Een vrucht.…

Een vrucht die valt... - Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen, buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt. De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen. En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt. Een vrucht.…

de derde bloei dit jaar geurt zacht, de struik brengt ons terug bij eerder tijden na waanvoorstellingen van strijd valt onze wereld stil om wat een herfsttij nog laat blijken maar ook als storm raast over al wat was zeg jij me nu dan wil jij me naar rustig water leiden…

stil En met armen opgeheven en gelaten kop: “Mijn God, ik heb opgegeven Deze weg is mij te zwaar Ik heb mijzelf ten dode opgeschreven Maar zegt U het maar”…

Ruimte lag er voor me Alleen bergen zag ik En mijn hand wees naar de top Ergens gaat het nog wel En ik maak wat vooruitgang Maar ik kan niet meer Ik laat mijn armen hangen Laat mijn handen rusten Mijn vingers spelen wel, maar Tot in mijn vingertoppen doet het zeer Ergens denk ik nog wel Dat maakt dat dingen kloppen Maar mijn hart valt…

je was voldaan het leven te leven van liefde geven je geest nam wel waar maar keerde om naar vroeger tijden je liet de wereld los nu zweeft berusting de triestheid vlucht verlicht je laatste adem niets verstoort de dood hij is niet kil, maar eerlijk naar jou, hij neemt je mee de wereld valt even stil 14 april 2012 ter herinnering…

Het is van alle tijden de vreugde en het lijden en tevens tijdloos als het menselijk bestaan. De eeuwigheid slaakt een diepe zucht. De klok valt stil. Het is gedaan.…

Mijn lichaam valt stil, alleen mijn hoofd holt nog door – en denkt vrij te zijn.…

De verlaten mens waant zich alleen wankelt door het grauwe tussenland Hij scheurt zich los uit de avondnevel en valt stil in ongeziene armen De zwarte raaf strijkt over hem heen de lucht zal hem dragen Zijn stem keert terug in de verre ijlte kan hij het hoogste weer aan Het is de allerbeste tijd…

de nacht valt als doeken over het hoofd alsof jij in bescherming rust maar de angst is donkerder dan het geloof…