Alle inzendingen over Delft licht

Je ogen zo vriendelijk Alsof het leven je toelachte Je lach zo mooi Alsof het allemaal nog zo is Tranen die ik niet langer verbergen kan Tranen om alles Tranen in het niets Maar jij blijft lachen Met je ogen zo vriendelijk Alsof het nog zo is... Alsof het leven je toelachte En waar ben ik? Nergens...…

als je kunt zwijgen wees dan stil gesproken woorden zinderen na waardering verloren misschien nooit gehad je mening verwoorden delft langzaam een graf waar kwetsende woorden dieper raken pijn wordt gevoeld door alles heen zal men zwijgend gehuld in het niets luisteren naar woorden ze galmen na…

Lees niet: Zen uur want door de censuur wordt alles zuur en delft de waarheid het onderspit. Na het verkrachten van de waarheidsduur heb je recht op een herstellingskuur. Wat je leest is maar het topje van de ijsberg, gepropt in een degelijke snit.…

"Een stad aan de overkant, met torens, poorten, daken, Walschoeiingen en aken, Wolkschaduw, zonnebrand. Wij zien van de overzij Het voegschrift in haar muren, Haar koele kleurglazuren, Haar verte en haar nabij. Hoe overtreft haar glans Haar spiegelschijn in 't water! - Straalt zo de Godsstad later Tot schijn mijn stad van thans?"…

In gans verduisterd woud droomde ik van sterren… en een maanlicht pad, naar lichte verten voerend, zag ik mijn geest. Heb ik niet altijd op uw komst vertrouwd? Mijn hart kent u, gij kent mijns harten schat, en samen gaan wij verder, onbevreesd.…

buiten kijk je meer dan levensgroot naar binnenhof en ridderzaal denk je in de verte misschien wel delft waar je kleuren en mysterie zacht gloeien tegen de duistere achtergrond van je tijd waar de onschuld van je jeugd vecht tegen ontluikende gevoelens een eeuwige parel schittert in den haag springlevend in stille tijdloze schemer…

verhaal er klinkt een stem doorheen van moeder aarde over wat haar is aangedaan door ons de mens Delft heeft iets persoonlijks wat alleen Delft dus heeft een oude stad met heel veel fietsers die als je niet bijtijds wegspringt je ook nog eens kunnen raken op een minder positieve manier heerlijk slenteren zonder een drup regen zo kwam…

In Licht is Waarheid. In Waarheid is Wijsheid. In Wijsheid is Licht.…

leren zul je het volgens mijn regeltjes die zegeltjes van jezelf plak je maar in je delfts blauwe dagboek luister naar mij en pas dan zul je weten hoe het is om dichter te heten.”…

Bloed in zwart op wit, als aders zich openen, kleur delft het onderspit. Grens van prikkeldraad de willekeur van angsten verkort de levensloop. Wij komen van ver, om weinig te begrijpen, blijven we op zicht?…

Het raam gebroken en mijn naam gestolen Naamloos en onbekend trek ik doelloos de heuvels in waar de uren dagen duren en de schemering even hardnekkig is als poolijs de zomerwarmte slechts mijn droge huid maar niet mijn verlaten hart verwarmt De lege nachten vul ik met poëzie over gebroken Delfts blauw en over de zeven zwanen die…

Mijn vader die de aarde schiep Met mens, dier en elf Zeeen van onmetelijk diep Mineralen die men delft Een kind die om zijn moeder riep De zon die de dagen telt De 37 jaren die ik sliep Als een muisje in het veld Zij die mij wakker heeft gepiept Maakte mij een ware held Met woorden als een oude iep Over maan en sterren verteld En sinds ik…

Aan de Delftse gracht staat de hele school Zingend op Sinterklaas te wachten Terwijl verderop een geel gemeente busje Met een mijter logo is geparkeerd. Er was op Sinterklaasochtend vroeger bruine chocolade schoolmelk In plaats van de gewone witte. Het was reden voor enorme blijdschap.…

De explosievenman zei: dat pakketje Dat ik bij de IKEA heb ontdekt Dat blijkt bij nader inzien niet suspect Maar bij de ballenbak is het geen pretje Ik hoor, als ik het kinderstemgezoem Correct ontcijfer, iets van "Billy Boem".…

ik zag je dansen op de zwarte lijn die de gouden glans als schaduw had alleen je ogen twinkelden in weerkaats het ongeziene priemden stralen zonder eind met jouw pirouettes bouwde licht zijn cirkels in piramides tot de hemel waar zij in ontmoeten het sterrenlicht begroetten in de blauw- gouden kleur die zonder zwarte…

Woorden lijken te breken, op de barricades van terreur, lijken te verdwijnen, in de vuurmonden van semi-automatische geweren. Woorden dreigen te vervallen, tot een allesvernietigende kracht, klaar om de aarde verschroeid te maken, onbruikbaar voor verder leven. Waarom? Had Hij aan Zijn Vader gevraagd? maar Die had enkel gezwegen, slechts…

komt nadert mij met liefdevolle aandacht wie lezen kan en wil 't zingend hart in vreugd en smart dat schone druppels vangen mag och zie de sombere bossen waarom de ranke bomen zwiepen de vijver bedekt met mos en waterlelies in koele gouden dagen van juichend welbehagen de stille ongerepte plekken dat mij rukt uit bange overheersing…

de boterlampen verbannen de duisternis enig in haar soort…

Een kleurrijk afscheid van de dag. Kaal de bomen, het zicht steeds meer. De wind houdt nog steeds aan er lijkt geen einde aan te komen.…

zij kijkt verder dan het venster overschrijdt de troebele horizon waar liefde plotseling verdween zij verdrietig eenzaam achterblijft haar grenzen liggen dichterbij nu tegen de wanden van haar hart deerlijk lijden wil ontsnappen tot barsten overgaat in breken hardheid delft het onderspit de avond brengt geen uitweg nergens kan zij soelaas…

Eerst Maastricht, dan Middelburg, of andersom, toen ik uit huis ging, de oorlog, Delft, waar ik later, nee, dat was Bussum of Zutphen, of? Uren gevuld met reconstructie, ieder antwoord direct verloren. Mijnen in Friesland, schaatsen in Limburg. De afwas in haar tas. ----------------------------------- uit: 'Tot ook ik verwaai', 2009.…

Hij zag het licht Zij zag het ook Tot hij het knopje Ineens bewoog Lopend in donker Viel ze over iets heen Maakte ravage Deed pijn aan haar been Licht werd aangeknipt Man zegt; wat nu Zij zegt; ik lig op de grond Wel sodeju Het licht is die nacht Niet weer uitgegaan Zij was bang Opnieuw onderuit te gaan De blauwe plekken …

Een krank en schamel hout, Het minste van het woud, Door iedre wind geslingerd, Reikte ik mijn ranken uit, Weerstaan, maar nooit gestuit, Een dorre wilde wingerd. Geen mens die naar mij zag. Al waar ik kroop of lag, Mijn groen ging alles dekken. Tot in dit woest revier De goede hovenier Mij wijs kwam stekken! Hij plantte me in zijn tuin…

wie weet niet van tribadie ouder dan dijken of delfts blauw oerhollands wat een traditie heet in namibië nedertaliger nog gewoon koekstamp en giggel prachtig mooi evenzogoed toch je denkt koffie postzegel grinnik vrouw vlegel medicijnvrouwe bericht ook uit afrika wij waren heel voorlijk altijd al in spin hij ging en gaat onze bocht in…

Gelderse rozen met hun koele Ballen lichten de hemel toe. Seringen waaien paarse zoele Geurige schaduwen, gril en moe. Aan tengre boompjes, haast nog schuil, De witte zuiverheid der rozen; Midden in hun half open tuil Besluiten zij hun schuchter blozen.…

Iedere morgen na het nachtelijk slapen Ligt mijn wereld nieuw door mij geschapen. Iedere dag heb ik haar weggegeven, Telkens één dag meer van 't eigen leven. Telkens een kortstondiger bewoner Zie ik haar belanglozer, dus schoner. Schoonst zal ze eenmaal zijn als ik ga scheiden En de grenslijn wegvalt van ons beiden.…

Als onweerswolken Vol donder en bliksem, Dreigend zwart getooid met Verraderlijk zilveren rand, Jagen oncontroleerbare Gedachten door mijn brein - Ze gaan er met mijzelf vandoor, Zonder dat ik ook maar een moment Boven mezelf word uitgetild - Gedachten jagen, Gedachten jagen, En laten mij dingen doen Die ik van mijn leven…

Het is de nacht die luister geeft aan het gefluister wat zacht wijkt naar ruimte en zwicht voor de druk van het ochtendlicht…

Zijn lijk werd naar Holland vervoerd, en de 3de oktober in de Nieuwe Kerk te Delft bijgezet.…

Wie zwijgt, delft het onderspit Wie spreekt krijgt klappen Mij neerleggen bij alles kan ik niet, de gang is te smal om er nog door te kunnen.…