Alle inzendingen over Desondanks

Vreemd verlangen, onverklaarbaar gevoel. Duister en helder van binnen met altijd voor ogen een doel. Gemengde gevoelens, gekleurde gedachten... Soms een hard gelag, zo voel je zwakte en dan weer kracht. Maar telkens word je je meer bewust van het gene je ervaart. En de werkelijkheid krijgt betekenis voor mij zo waar.…

De gevolgen komen niet in aanmerking voor een avondvullend actieprogramma vijfvijfvijven, zijn desondanks desastreus voor jurk, pantalon en vloerbedekking.…

Al wat mij lief is Heeft u verloochend Al wat mij lief is Heeft u gederangeerd In uw ijver Heeft u schoongemaakt Zonder aanziens Des persoons Al wat mij lief is Heeft desondanks Zijn nederlaag Onder ogen gezien Lees de eerste strofe Hoe u ook wil Niet hij Maar u bent het zicht verloren De simpele ziel De ware woorden Al wat…

Je bent Hier steeds Stil aanwezig Zo de lucht Die ik adem Steeds aanwezig is De zon straalt Jouw warmte De wind verzucht Jouw naam De regen fluistert Jouw lied Eenzaam Ben ik niet Hoe kan het dan Dat ik jou Soms desondanks Zo verschrikkelijk mis?…

de verschrikking is een ongelaagde vormeloze klomp een amorfe massa vijandig onooglijk ongenaakbaar je voelt het ongemak de pijnlijk stilte en je weet niet of het ooit genoeg zal zijn je blijft desondanks de klomp valt in duizend korrelige stukjes uiteen je bent gebleven…

Is het wellicht de kwaliteit van het bewustzijn Desondanks toch werkelijkheid durven blijven. Dat een letter, een woord een vrouw evolueert Durf ik ( wees niet bang ) niet te ontkennen. Hoe schrijf je liefde in minderheidstalen. Dat een letter, een woord een vrouw evolueert Denk na voor je zelf, is er meer aan de hand.…

bij mij hangen ze niet aan de muur worden ze desondanks niet weggestopt of ontkend de binnenkant van m’n hoofd daarentegen is er mee vol behangen met hen die ooit op beeld zijn gevangen elk willekeurig moment kan ik ze bekijken in elke gewenste tijd iedere dag ieder uur en als ik wil kan ik ze ook ontwijken…

Het oude pand Toevallig in Wassenaar M'n oma liep daar Haar Bezuidenhout was plat Coördinatiefout De wereld is oud Het geeft de muren klanken We zouden eigenlijk Moeten bedanken Maar desondanks gooien we ons land weg Trots maar? Is het de weg?…

Mijn bril vergroot de tranen van de moeder op het scherm die gilt en kermt en jammert om haar kind waarvan ze onder rokend puin alleen de hand, waarin een potlood, vindt Ik zet mijn bril af voor zulk wreed ondeelbaar leed Tranen zullen haar niet baten Ik heb ze desondanks gelaten…

In nostalgisch verre dromen vervaagt nimmer jouw gezicht weemoed heeft 'het zwart' verdreven herinneringen zacht meegenomen de slechte langzaam uitgewist wrok stilaan in tederheid gevangen nochtans wreed met machteloosheid saamgevoegd desondanks geworteld in verstild verlangen naar wat eens was maar nu niet meer bereikbaar is...…

De pilsprijs in de kroeg gaat flink omhoog Vijf euro minstens ga je straks betalen Voor flinke drinkers is dat best wel balen Het hangt niet zo ontspannen aan de toog Maar desondanks ga ik weer naar ´t café Uit voorzorg neem ik wel een sixpack mee…

Hij, die naar twee gezonde longen streeft, En desondanks het roken niet kan laten, Die schrikt zo bij het zien van al die platen, Dat hij voorgoed de pijp aan Maarten geeft, En stopt als zijn gezondheid wordt bedreigd, Omdat hij daar dan toch tabak van krijgt.…

Het woekert zinloos het schuift woorden voort kortom schrijft dat koffie klaar staat om te zijn gelezen een pizza ter ontcijfering boodschappen die de mensheid waarachtig niet baten maar die desondanks dringend ja zeer dringend schijnen.…

Misschien heb ik nog 't meest geprobeerd woorden doorzichtiger te maken, waarbij dan juist extra opvallen de donkere plekken, verdichtingen van wat iemand denkt, meent, voelt, desondanks met de bedoeling meer het licht zichtbaar te maken dan wie dit schrijft en zichzelf ten slotte ook niet veel anders dan stof gegeven is. ------…

Ik zal je altijd diep bewonderen Voor wat je voor me bent geweest Een stempel op mijn leven Een wond die nooit geneest Soms leef ik in het verleden Denk ik terug aan wat ooit was We trokken samen door het leven Liepen uiteindelijk uit de pas Desondanks ben ik je dankbaar Dat niet erkennen vind ik laf Jij verdient respect En niet zo'n…

noemde haar Antoinette liet mij dromen in mijn droom waarin ik zonder schroom haar borsten kussend plette door haar rondingen van Rubens maar desondanks zeer sierlijk ontstond slechts die ene wens die maakte me zo dierlijk omdat zij in mijn ogen heel beroemd zou kunnen zijn verlangde ik haar handtekening terwijl zij vurig kuste en…

al naar gelang seizoenen desondanks blijft de wind in je leven waaien kan eindeloos duren mijn gedachten vlieden heeft een subtiele smaak laat tenen wortelen met vleugels wijd gespreid de nacht lijkt wel dag waar ik slaap tussen dagen de wind draagt, neemt je mee zalig aangenaam…

De imam houdt desondanks vriendelijk voet bij stuk, daarmee weerstreeft hij knap de (on)maatschappelijke druk.…

aardling Een aantal risico’s Zijn risicoloos Botsing tussen pluto en neptunus Aidsvirus op mars en venus Oproer op uranus Sadisme op saturnus Een bosbrand zonder weerga In het wonder van Andromeda Revolutie op een verre ster Afvalstaking op juppiter File op phoebe Voetbalongeval in het heelal Desondanks toch wel fijn Gewoon risicovol…

met het oog op jouw verleden desondanks jouw onvolgroeidheid bewogen tot op het heden alsmaar zoekend naar dat wil's gerief zo gemakkelijk als je bent des te zieliger is die vent waar jij jezelf aan geeft voor de lust die jij begeert door onnadenkend luisterend naar die woordjes verblind door de erotiek genietend nolens volens ben je…

tegemoet Zoals het hoort Elke zorg in de kiem gesmoord Het voelt zo leeg Ik ben zo op Doch, zoals het hoort Doe ik elke dag terug voort En door en door en door En alles wat ik zie, is wat ik niet meer heb Maar, zoals het hoort Alsof niets mijn rust verstoord… Wil met je praten Terug, samen, als een team Het is niet zoals het hoort Alleen, desondanks…

Dat ik neergelaten in jouw wei aan het gras de geur herkende als dat van mij en sporen ver voor gisteren die in verbeelding nog van liefde spraken en dat ik niet jouw liefdesheuvel herkende uit die ontelbare piramides die ik had bemind toch ontleedde jij mijn woordspelingen en dichtte mij terug naar daar vanwaar ik kwam maar desondanks…

nu je zo door en door de rusteloze nachten kent het moedeloze ademen de zware ochtenden met nog niet een streep van licht het lange missen van die je dierbaar waren de steunpilaren die al rust gevonden hebben op een plek waar je nog steeds niet ligt zou je dan desondanks bij de allerhoogste extra tijd moeten gaan vragen tegen een in…

Natuurlijk is het zelfbedrog, maar gun mij desondanks op iedere ochtendstond een intens gevoel van schier eindeloze vitaliteit . . .…

Hoewel wij zeggen Hem niet te kennen is er desondanks een plaats voor ons in zijn bestaan. Kunnen we met Hem in stilte overleggen in een gebed heel spontaan. Ingedachte staan wij bij een ruw houten kruis. Zien wij de mensenzoon voor onze zonden lijden. Hij legt de basis voor de toekomende tijd.…

Hoe gaat vandaag jou bandietjemijn Wat staat vandaag jou weer prachtig piraatje Ik vier jouw grollen ik vier jou en jij jubelt in mij mee Deze dag staat jou mooier dan wie ook Vandaag houdt oneindig veel veel van jou Morgen houdt nog meer van jou Als de paradox van het heelal nu al oneindig groot en desondanks koppig groeiend…

me blijven afzetten tegen deze vleugelloze werkelijkheid of aanvaarden dat mijn wereld geen vleugels meer heeft en desondanks nog best de moeite waard kan zijn? zeg maar niets, ik weet het antwoord al...…

Het rationeel besluit Over leven en dood Maakt verdwazing Onze lotgenoot Ik kan het niet laten Te denken dat leven Soms te makkelijk Wordt opgegeven Geschreven naar aanleiding van het artikel 'Mensen sterven onnodig' (21 juni 2005, Dagblad van het Noorden; strekking: Hartpatiënten overlijden door gebrek aan operatiecapaciteit, desondanks…

Het restant doorstaat zich, schijnt weer terug te willen; wordt ontzet tenslotte, desondanks, door vergetelheid. Zo ontbloot zich het wiel en lokt mij tot zich; suggereert duur: duren. ---------------------------------------------- uit: 'Springvossen', nagelaten gedichten, 2000.…

Ik plaats 'm steeds vaker Mijn zwarte hand Immer weggeboend Door loze lieden Ik zit daar niet mee De indruk blijft, beklijft Mijn zwarte hand Heeft iets te bieden Niet nieuw, vernieuwend wel Deze vrolijkheid Ik voel mij Pietje Bell Simpel en eigengereid Als u hier niet mee kunt leven Zal ik u mijn zwarte hand niet geven Weest desondanks…