inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 34.088):

te lenen tijd

nu je zo door en door
de rusteloze nachten kent
het moedeloze ademen
de zware ochtenden
met nog niet een streep van licht

het lange missen
van die je dierbaar waren
de steunpilaren
die al rust gevonden hebben
op een plek waar je nog steeds niet ligt

zou je dan desondanks
bij de allerhoogste
extra tijd moeten gaan vragen
tegen een in mijn beleven
nauw'lijks op te brengen hoog tarief?


voor mijn 96-jarige vader

Schrijver: annabel, 31 juli 2010


Geplaatst in de categorie: ziekte

4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 581

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

pelgrim, 15 jaar geleden
heel mooi, kracht en inzicht toegewenst!
elze, 15 jaar geleden
ergens las ik dat de dood langer duurt dan een leven, goed gedicht Annabel,
kerima ellouise, 15 jaar geleden
Als zelfs een hoog tarief nog extra tol vraagt, is tijd dan nog een verlangen, in jaarringen gekerfd. Rakend mooi!
Martien Montanus, 15 jaar geleden
Je beschrijft hier heel goed de vraag die bij veel mensen speelt over de waardigheid en de zin van. Een beslissing daarin nemen voor desbetreffende en zijn naasten is dan ook niet makkelijk, sterkte!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)