Netgedichten

netgedicht (nr. 33.992):

Liefde voor zwemmen

Fonkelend blauw lig je reeds klaar
een enkeling is er nog maar
jij van top tot teen gevuld
met water dat lokt vol ongeduld
Traag bewust raak ik je aan
om door je oppervlak heen te gaan
en licht als een veertje voel ik me weer
als ik in je koele golven verkeer

Toch moet ik bekennen, met alle eerbied,
ben je in 't begin echt de makkelijkste niet
want om een stuk vooruit te komen
lijk jij mij te willen dwarsbomen
Ik mag je dan al jaren kennen,
aan je weerstand moet ik altijd weer wennen
en voeren mijn slagen een ware strijd
eer ik feilloos door het water glijd

Spoedig vind ik dan toch de balans
en zwem ik door jou, mijn waterkrans,
genietend van baan na baan na baan
tot de klok mij waarschuwt "het is tijd om te gaan"
Energiek en voldaan ga ik eruit,
je bent met recht een super therapeut
Het lichaam gesterkt, het hoofd vrij van zorgen,
kijk ik alweer naar je uit, tot overmorgen!