Alle inzendingen over Een grijze dag

op de avond dat de wind alles wegveegt wat op haar pad komt los ik op in de grijze straten trek ik zigzaggend de lijnen door naar de modder van een gebrekkig bestaan kauw ik trager en trager op gedachten hoeveel vergezichten nog van de wereld verwijderd?…

in een idylle de eerste vlinder in de prille zon een serene vluchtige rust op de grijze steen ik denk aan hun soms zo poëtische namen parelmoervlinder zilveren maan porseleinvlinder koesterend stil aangenaam langzaam…

onder de grijze lucht van de stad voorbij de zwarte gebouwde gebergten het kerkhof gras overwoekert een eenzaam kruis als een goddelijke ingreep daalde hier een regen van gloeiend lood neer het schone schemert in het verval…

Toen Sarkozy ging joggen in de buurt Heeft hij laatst het bewustzijn kort verloren. Hij heeft een zenuw volgens de doktoren Waardoor het hart niet goed wordt aangestuurd. Dus jammer voor zijn land, maar Nicolaas Is niet altijd zijn zenuwen de baas.…

Die dag werd zwart en onbegrijpelijk. Verbouwereerd en triest, hulpeloos en stil. Is onze wereld nu veiliger geworden Ik vraag het me oprecht af.…

Wat, waar, hoe, waarom, wanneer Tijd is wat alleen gegeven kan worden- Het pakt zichzelf dan weer af dat komt door jou dat komt door waar je het wilt doorbrengen, hoe, waarom, en wanneer. Waar tijd voor jou plaatsvindt is fysiek alleen op aarde maar mentaal breng je altijd alleen maar tijd door met jezelf en iedereen die je tegenkomt tijdens…

D' Oude grijze blijft een kind, Altijd slaap'rig, altijd blind; Dag en ure, Waard en dure, Wordt verguigeld in de wind; Daar mee glijdt het leven heen, 't Huis van vel, en vlees, en been, Slaat aan 't kraken; - d' Ogen waken, Met de dood in duisterheen. ------------------------------- uit: Duytse lier (1671)…

Vlakke land met je vergezichten, met je grijze wolken partijen, met je duinen, dorpen en steden, zo leef je in mijn hart en ziel. Met weidevelden als gedichten, waar je zo poetisch kan vrijen. Met je toekomst en je verleden, oude steegjes waar ik voor viel.…

Met slechte zin, of op een regenachtige dag En je gedachtes zijn ergens anders, op zo’n grijze middag Je ziet de regen langzaam via het raam naar beneden glijden en je hoort het tikken van de regen door de stilte snijden Opeens, hoor je de deur opengaan En ziet daar dan, je lieve kleine neefje staan Daar staat hij dan in de deurpost Heel verlegen…

ik zou een schouder willen schrijven waarop de wang, de traan kan rusten het verdriet van het grijze hoofd voor de mens die verlangt naar toen, die dagen dat de straten nog vol waren van kinderlijke kleuren de ster aan de hemel stond niet vastgespeld op een jas nog ver van de verbanning de kwelling van paraderende uniformen, de schoeisels…

gister herleeft in elke dag met telkens de vraag of ik ooit eens “morgen” als zuiver beleven mag iedere keer opnieuw plak ik de verscheurde krant om te zien of oud nieuws eens zal verjaren of het verleden een keer verzandt al was het maar dat zwarte inkt in een grijze tint op zou klaren als ik op mijn kussen de ogen…

En al de dagen naar wier stil genaken Zo lang ons droef verbeiden was gericht Zullen wij samen zoete vreugden smaken En fluistrend gaan of mijmren, de ogen dicht.…

En al de dagen naar wier stil genaken Zo lang ons droef verbeiden was gericht Zullen wij samen zoete vreugden smaken En fluistrend gaan of mijmren, de ogen dicht.…

Ik ben rijk, ik kan kiezen: een storm sturen die hen wegsmijt als het afval dat ze zijn Hoe erg zij stinken onder hun o zo sjieke kleren kan ik in geuren en kleuren aan iedereen vertellen Terugtrekken kan ik me, verschansen en nog niet het minste aan hen afstaan omdat ze helemaal niets verdienen voor hun daden, dag en nacht kan ik grijze…

Kleurenfoto's stellen mij teleur het is allemaal net echt, niet wat ik wil; liever kijk ik naar die grijze beelden ze kleuren mijn denken tot de dag van vandaag. ----------------------------- uit: 'Gedichten 1960-2010'.…

mees ze joegen zonlicht uit de bomen, vrij van kou en watergruis zijn zij abuis en ik, ik lach de dag naar warme uren kaats mijn schaters tegen muren laat de buren verder turen, naar de doorschijn van mijn glazen huis mezelf incluis…

in hamerslagen de met goudstof doordrenkte dagen een stil ongerept wachten het wiegen van de grassen de zee die je schoon zal wassen de roem die rijst en valt het hart dat krimpend samenbalt de tranenregen op het basalt de wilde zwanen zullen dalen zwijgend en zonder dralen als Charon je komt halen…

haar Ze had nog kinderen willen krijgen Een leuke vent met auto en luxe appartement Geen weekenden meer in stil zwijgen Maar liefde aandacht en genot Ze had nog liefde willen krijgen Niet die wilde haren in een grijze knot Ze had nog willen reizen Ze had nog willen Ze had nog Ze had Ze…

een wereld die lijkt verglaasd haar stralen strijken over land verlichten de lange grijze sluiers vochtige wolken slieren weg verdwijnen hand over hand opgestaan uit de dageraad vertoont de zon zich in vol ornaat stralend is de blauwe lucht..…

In het dansende bomenbos loop ik gearmd met de ballerina die ter inspiratie wil kijken naar de ultieme slow motion Een oude grijze man omarmt een boom en fluistert wenkt me dichterbij Ga staan, wordt een boom en dans Ik spreid mijn wortels in de grond en plots voelt alles los Blij roep ik naar de grijze in een volgend leven wil ik…

tranen uit de hemel ze vallen in de sloot ik sta onder een bladerengevel een oplossing die de natuur mij bood in de verte zie ik zeven kleuren in schril contrast met de grijze lucht is het om ons op te beuren wanneer een ieder weer eens om al die regen zucht…

de schaduw van mijn tranen vervaagt in lichte bries de zee kust teder tenen het zand verbergt verlies hier waar jij rond mijn lichaam in vettig grijze as hier kom ik je bezoeken zolang ik ben, jij was…

Even een straaltje zon doorheen de grijze wolken en ze vertolken hoe mooi de herfst ook nog kan zijn; even een praatje heel gewoon met buren of met vrienden en je weet het weer: de mensen zijn vol goede wil en alles valt even stil.…

Grijze massa klevend aan de wetten van Newton die ik nog kende jij niet, althans ze dreven weg in de lokken over je ogen langs je mond en nestelden zich in het kuiltje van je hals weg vol cellen volgend tot de zwaarte van de aarde.…

Nu een star gebonden zonnebloem in 't grijze winterlicht. Verslagen huilt ze november-mist. Vergeten souvenier uit eerdere zomertijd. Zelfs niet tot vogelvoer herleid.…

de windmolen wiekt tegen de grijze stroom in als een Don Quichot de koperdief klimt omhoog met het lood in zijn schoenen ------------------------------- Toelichting: Nog steeds gebruiken te weinig mensen groene stroom of kiezen vanuit eigengewin voor een ander milieu.…

zoek mijn woorden in zilver dat ijl tot web gesponnen de morgen omvat geef ze mee aan de wind die met nachtvlinders zweeft naar het grijze vergeten van gisteren en schrijf met gouden letters een gedicht over stilte waarin ik slaap…

de stilte van de nacht belijnt blauw grijze dromen tegen zwarte achtergrond transformeert duistere angsten naar indigo blauw toont plooiend en stippelend golvend en draaiend de zee uit verscholen diepte haar kwetsbare kracht…

een woest decor vallend groen wilde takken jij grijze deken zomervocht zwart met bakken de grootste plas kindersprong natte hakken brede lach harde schreeuw het mooiste pakken…

Ik kijk naar de alsmaar trieste grijze bewolkte hemel. Een diepe ademhaling ontlokt me en ik gooi alles weg. Een open blauwe hemel komt op in mijn geest. Ik verlies me zelf in tevredenheid en schoonheid van de donkere schaduwen daar ver boven me.…