Alle inzendingen over Eenvoudig geluk

dit al zuigend op een rietje, en ervaar wat geluk heet, in meervoud…

Ik heb in de put gezeten en in een heel diep dal Ik heb ervan geweten maar ik wist het al In putten en in dalen heb je weinig licht Er valt ook niets te halen ze ontnemen je het zicht Zo zoek ik iets hogerop je het kan het beter overzien Kijk gewoon vanaf de top daar schijnt meer licht misschien Ga je hoog aan die top staan dan kun…

Vroeg bij het ochtendgloren werd de eendagsvlieg geboren 't Was bij het krieken van de dag dat hij voor 't eerst het daglicht zag Hij vloog, hij vloog als maar omhoog Viel plotseling naar beneden voor hij het wist was de dag om en is toen overleden.…

Samen begin je Samen ga je uit Samen bemin je Samen neem je een besluit Samen kies je dan voor kinderen Samen heb je een goede baan Niets, denk je, kan het verhinderen Je geluk nog in de weg te staan. Samen maak je iets van 't leven Samen weet je er het fijne van Dat is een vast gegeven totdat samen niet meer kan.…

De ellende die je meemaakt geeft je een innerlijke kracht en het maakt je sterker, ja, meer dan dat je zelf ooit dacht. Anderen kunnen je raadgeven, soms is goede raad ook duur. Maar als je werkelijk goed wilt leven moet je zelf door het vuur. Want goed beschouwd ben je als mens toch altijd weer alleen Wat of je ook hebt opgebouwd om…

Bruin is ze, Een mooie donkere dame woonde eerst in Lisse. Was geboren in Suriname is nu verhuisd naar Bruinisse. Ze houdt van zee-land en de zon hoopt dat ze bruiner worden zal Ik zag ze liggen op 't balkon en geloof me maar bruinisse al…

Op de tafel staan de bloemen er fris en fleurig bij ik heb ze net gekregen het is één groot schilderij In mijn grote witte vaas staan ze nog heel even ja het klinkt misschien wat dwaas aan het einde van hun leven.…

Er is gesproken al waren het enkele woorden veel meer dan een lange rede zeggen kan Ze klonken als harmonieuze akkoorden zoals de ware liefde tussen vrouw en man ik hoefde het zelf niet uit te leggen en zag de glimlach in je lieve gezicht het was goed je hoefde niets meer te zeggen je was verlost van pijn en deed je ogen dicht…

Waarom kan de tijd niet terug al was het maar voor even Dan zou ik toch nog heel vlug Jou een dikke knuffel geven Ik zou het niet kunnen laten met veel humor en een lach Om nog lang met je te praten Ik wou dat ik je nog steeds zag Het is een stil verlangen naar dierbaren die er niet meer zijn terugblikkend naar een bewogen jaar met intens…

spiegel of mooie prent geen make-up of rouge op wangen of met sieraden van goud omhangen Ze laten niet zien hoe mooi je bent maar de buitenkant die men al kent De ware schoonheid zit echt van binnen wat moest je zonder die schoonheid beginnen die schoonheid daar moet je zuinig op zijn al zit die schoonheid vol rimpels en pijn en kun je even het geluk…

Branding De zoute branding komt aan land Met schuimkoppen in het volle licht De golven rollen over het strand Waarbij ze het mulle zand verdicht De waterlijn, ligt bezaait met wier en restanten van wat we hier laten De zee brengt ze met de vloed naar hier tot ze met eb ons weer gaan verlaten Het paalhoofd is bevolkt door meeuwen enkele…

de zee glooit en gloeit wij zwemmen en zweven op golven van geluk... de nevel in wit bedekt het land in eenvoud het is zo mooi stil de winter trekt aan sneeuwt een strakke trui van ijs binnen is het warm.…

Vang ooit die geluidloze klank recht in je hart al is het maar voor een part dan kun je begrijpen hoe ver geluk door eenvoudig bestaan je rijkdom kraaienpootjes en blozende wangen aan kan reiken.…

je ogen spiegelen mij als liefdesranken van rode rozenwoorden waar gevleugelden tussen de nog tere bloemknoppen hun donsjes bewaren met liefde gevoed mijn hart verwarmen in tijd gerijpt door zon zullen we geluk plukken als rode rozenwoorden zonder doornen ik beloof ’t jou… in alle eenvoud…

neem me mee aan je hand de muziek achterna die ik verloren ben tonen spoken door mijn hoofd zonder melodie refreinen in afgrijzen teksten eisen schreeuwend om gehoor versta ze wel maar de boodschap komt niet door geef me de rust van het eenvoudige akkoord waarin het leven weer geluk en stilte uit herboren worden scoort…

land overdenkt hij even en voelt het – er zijn veel te weinig bomen aangeplant het zijn juist de schijnbare eenvoudige dingen in het leven waarvan je het soms even niet ziet dat zij jou het echte geluk geven…

Het geluk zit gewoon in alles wat je ziet, sluit daarvoor je ogen eens niet.…

dat zij er meer was dan het licht dat zij er legde in ons ogen waarmee wij een maan verdroomden die zij stilletjes bescheen Zij was een moeder - sterrenzaaier baarde hemel en de aarde kuste goudgelokte haren zonnejaren als geen één en wij - de kinderen van eenvoud die haar sterrenstof eens waren draaiden duizelend in banen ons geluk steeds…

Een mens , koud van buiten een warm hart van binnen kan zo liefdevol zeggen ik wil je beminnen. Een mens ,warm van buiten maar zo koud van binnen zal nooit met veel liefde iets met jou gaan beginnen. De kou die van buiten straalt wordt verwarmd door het hart, de kou die binnen huisd leeft misschien met veel smart. Duidelijker…

Zoals het was was het voor mij dan toch illusie domme dromen een kans om uit de val te komen die niet kan sluiten om het woordje wij en in die val die jou benauwt waardoor ik nu geen wij meer zeg heb jij mij dus eenvoudigweg veroordeeld tot het enkelvoud…

Wat ik zou wensen als de laatste avond niet meer terugkeert is de droom die ons bemint en zegt wat we geloven is wat we altijd met onze liefde verbinden…

Breng mij, zachte Eenvoudigheid, Waar de stulp uw schreden beidt, Die de wijnstok half omvangt; Daar de bloeitak over hangt. Leid mij tot uw klein gezin, Als een trouwe jonger, in; Doe mij, luistrend naar uw mond, Waarheids echte leerling kond.…

Enkel een eenvoudige aanraking zou genoeg zijn Om me vlinders te laten zien in de winter.…

Ik voel m’n ziel verwant met kleine simpele dingen, Die op ons wegen staan als bloemen van het veld… Verdoken in het gras, door weinigen geteld… Al dragen z’in hun kelk de zoetste zegeningen. ‘k Vind schoonheid overal; maar dat wat zachte perelt Vanuit uw moeë mond, die luttel woorden vindt: “ Goênavond…, lieveke, goênacht…, m’n zielekind.”…

Het mag dan zo wezen dat rust vanbinnen moet zijn, een bergtop in de Provence, de ondergaande zon daarop en twee glazen rode wijn maken het wel eenvoudiger niet meer te zijn dan zijn. Bram Vermeulen…

Wat elk behaagt op d’ eerste blik En aantrekt op den duur, Is Eenvoud, wars van kwik en strik, Is Eenvoud en Natuur. De Schoonheid spot met elk sieraad, De Waarheid evenzeer, Zo ’t eerbaar hart het reeds versmaadt Het vrome des te meer.…

Vaak gaat het om de simpele gebaren het schillen van de aardappels en de dikte van de schillen in het kritisch oog van een moeder die het, omdat ze ouder is altijd beter weet De spetters die je maakte bij het laten vallen in de met water gevulde, grote, zwarte pan waarin het heelal zou kunnen passen omdat er zoveel ruimte in het niets is…

Een kribbe was Zijn “huis”, maar toch was Hij God gelijk, was bij de eenvoudigen thuis en vond de mensen belangrijk. Eenvoud was Zijn kenmerk maar toch almachtig groot. Hij deed Zijn verlossend werk en redde mensen uit de dood. Nu, hoog verheven in de hemel, wil God eenvoudigen gadeslaan.…

ik wilde weer ademen zo- als vroeger ik dat deed, vrij als een kind in de zomer al kies ik liever voor de lente. ik wil niet voor me zelf spreken, maak het wat algemener. ik ben goed in verbloemen, de warme inborst klopt doods in mij, als ik mag zeggen dit zo. Wat is dit voor ongerijmdheid, de mens is toch gemaakt om te blazen…

jouw openheid geeft mij alle ruimte meer heb ik niet nodig…