Netgedichten

netgedicht (nr. 68.277):

We vieren leven

Met deze zin heb ik de draad weer opgepakt
mijn lijf kijkt mij soms aarzelend vragend aan
of ik vandaag de kracht heb rechtop te staan,
nu alle wegen ook de mijne zijn om af te gaan.

Mijn hart sprak ook vandaag zonder te spreken,
het heeft weet ook ik herhaaldijk van die streken.
De onophoudelijke gedachtestroom is het zaad
dat mijn handen laat geven wat geschreven staat.

Ik heb al vaak de stilte bereikt en dat is prachtig
als boom vol met bloesem ronduit machtig mooi.
Als het marktgewoel jou nog afleidt is het niet je tijd,
mijmer of mediteer dan gerust door met je al je vlijt.

Vang ooit die geluidloze klank recht in je hart
al is het maar voor een part dan kun je begrijpen
hoe ver geluk door eenvoudig bestaan je rijkdom
kraaienpootjes en blozende wangen aan kan reiken.

Al hoor je dan maar het geluid van een hand die klapt
de stem van een persoon die zegt ja dat is echt prachtig,
ik hoop dat je er tegen die tijd ook van kunt genieten gaan
compleet los heel gelukkig op eigen benen kunt staan.