Alle inzendingen over Eigen dunk

Zij wil zomers buiten zitten genieten van de bloemenpracht hij loopt dan om 'r heen te vitten want dat is iets wat hij minacht. Kijk, de avondlucht is bijna rood ben je mal, de lucht is blauw hoor je de kikkers in de sloot dat zijn padden, gekke vrouw. Mannequins zijn dun, niet mager een kleine kilo is bijna twee pond 'n valse kraai…

Een muis, alleen het woord al laat mij rillen tot en met 't piepend rennen over vloeren het schichtig wegduiken achter 't bed 't trippelen tussen de plafonds zowel boven als beneden maakt mij helemaal gillend gek de angst, het ongecontroleerde niets voor mij, maar toch realiteit wanneer er zo een heel klein beestje voor mijn voeten langs…

wij stonden in het zonlicht jij en ik toen je over je eigen dood ging spreken ik kon niets zeggen van de schrik de lach was uit mijn hart geweken je had je woorden rijpelijk overdacht ik zag je ogen groot en vragend staan stil drong je op een antwoord aan ik wist het niet je vraag kwam onverwacht lees dit nu als een veel te late…

Als wanneer je het lot in eigen hand omkeerde zou je nog gevoed door iets het wederom wenden; een blanco leven kende even kleur voor je je weerde, voor het leven in te winnen na het zenden.…

Ik kan uit eigen kracht moeilijk levendig om je geven als om jou heen op zichzelf staande zielen betalen; om anderen te geven laat ook al geen beloften leven, daar vroeg slaande klokken alleen eindjaarshoop ophalen.…

het schuurde ondanks plamuren bleef het een stug oppervlak ik heb nooit gedacht dat het van andere origine was een soort kwast zonder gelaagde overeenkomsten maar met een heel snelle uitwasgroei heb ze altijd als eenheid beschouwd aan dezelfde stam ontsproten en toch eens zal hij ontbreken door een stormwind die zijn kracht…

(voor het jarige konijn) Omdat het liegt en dus kan veranderen omdat het maar zichtbaar is tussen de lijnen omdat het ontdekt wat al lang is ontdekt maar nooit op deze onmogelijke wijze omdat het zich aanpast, ook aan het zeer grijze omdat het de jager zelf heeft gewekt omdat het elk schot tot een spat kan verkleinen omdat het gestroopt…

Zijn gedachten zijn bij jaren geleden toen hij zijn dochtertje voor het eerst naar school heeft gebracht hij hoort nog dat bedeesde stemmetje toen ze zei; verder hoeft niet papa ik kan het wel op eigen kracht Zo wijs had het geklonken uit dat mondje en op eigen kracht heeft ze het gered nu kijkt hij even in het klaslokaal waar zij nu als…

Een eigen huis voor dochter en mij Een eigen plek dat is fijn. Ooit eens geen zorgen Voor de dag van morgen. Zou dat voor ons eens komen. Goede moed houden en ervan dromen. Ik blijf positief denken. Want ooit kan ik koffie gaan schenken In ons eigen huis. In ons eigen bed mogen slapen en in de ochtend weer ontwaken.…

Waarin je seizoenen zag vervagen, visioenen geleverd aan de willekeur door recht en ras gescheiden, de rug gerecht, gehecht aan eigen kleur, waren stenen zwaar te dragen, in niets tot ander inzicht te verleiden.…

Wat gezegd is, is gezegd.. Wat over blijft zijn gedachten.. Soms waar, vaak krom en toch recht.. Herinneringen aan gedachten over smachten… Verlangend naar een iets.. Wetend dat dat bestaat… Gaat het leven door, met of zonder niets? Of is het toch zoals 't gaat?.. Wat er boven komen komt en overblijft? Eerder is al lang geleden.. Goddeloos…

Op een kleurend eikenblad schrijf ik mijn ja en nee op onder - en de bovenkant, de late zomerwind temt de passie naar eigen keuze in haar veelbewogen hand, drijft haar schare over land en bevlogen kinderzeeën en de milde jaren heen, om alleen te blijven met z’n tweeën.…

Uit de bundel; “ Speelplaats, alleen voor kinderen, voor volwassenen te betreden op eigen risico.”…

het antwoord balt vuisten, ongelijk en nog vroeger dan je had gedacht misschien zal je mij vertellen waar gemis faalt of in dit geval liefde maar ik ben niet sterk; nog vaker ben ik bang spreek mij moed in; in dat wat leeft in dat wat buigzaam overleeft langer dan een dag en de leugen van begeren jij draait je om…

mijn bloed vloeit kloppend in de ongestelde vragen ik laat de wilde vogel van mijn onbezonnen zinnen los tussen de vluchtlijnen van gebaren en gedachten een onzichtbaar raadsel op een onverwachte weg de oplossing verdringt zich naar later zelfs zij volgt haar eigen weg…

Hoofdschuddend, horen zij aan zijn onbezonnen, eigen, lied want zoals zij zingen...lukt hem niet... .....-alleen-..... Verlaten, uit het niets, liep hij weer heen waaruit en waarin, hij vervolgens, opnieuw verdween ....-alleen-......…

“ Ik hoop, dat je eenzaamheid je mag aansporen om uit een eigenheid voor te leven en voldoende blijkt om voor te sterven.” Fernando Pessoa Saudade 4 ( Gevormd in Lissabon )…

Je hebt dan nog een tijd Voor de ontwikkeling van je eigenheid.…

De morgenstond wordt geëvenaard, Eigen haard is goud waard.…

bewegende handen achter hout Terwijl dagen opnieuw lengen nachten stervend korter zijn hanteert de schilder zijn penseel dichten schrijvers uit een brij aan woorden vastgelegde structuren van problemen ontstaan door meningsverschil authenticiteit Met een waarheid in steen gehakt Ontstane problemen door miscommunicatie: mensen die hun eigen…

Zelfs ik ken mijzelf niet meer als ik terugkijk in de tijd naar vroeger vol herinneringen Wat is er toch gebeurd in en om mij heen dat jij nog wel weet wie ik ben Waar ben IK gebleven tussen alles wat ooit was en is geweest Jij kent mij zoals ik was ver terug in de tijd mijn eigenheid en mijn echte ik ik zoek mijzelf in alles…

Met kennis van zaken Kun jij je eigen weg bewaken.…

verstrijkt waarin ik werkelijkheid van waan niet meer te onderscheiden vind Ik ben als menig dissonant als zuurgraad in een zoet gebaar die smaak geeft aan wat niet geneest aan hen die dit herkennen En als mijn leven over gaat m ’n blik niet langer spreken zal de ziel mij niet meer bijeenraapt maar zwijgt in alle talen blijf ik mijn eigen…

Binnen In mij Ben Ik Alléén Ik Binnen in jou Ben jij Alléén Jij Wees stil Daal af naar binnen als je het even niet meer weet…

Mijn eigen zelf bijstaan.. Mijn eigen weg inslaan...…

O jij voortvluchtige mens mijn noorderlicht is je beschermer synthese van zovele gezichten tot het blad zich keert, maakt het je slachtoffer en betaalt werd met vernietiging terug tot voor wat je schatplichtig was het was die tijd die vrede wilde maar niet kreeg, het huis de luiken sloot, het zonlicht zweeg, je dacht het aardse licht…

naaktste feiten, zijn we die mistroost niet kwijt, wat door de weegschaal van realiteit niet is aangetoond, worden wenskaarten opnieuw geschud waarin de tijd zijn ware gezicht vertoond achter de schijndood van elke vlinder, die het kind zijn respecteert, nooit sterven zal maar ontpopt zich in de cocon van elke eerlijke vinder naar eigen…

je leeft in mij en sust mijn kreten duizend malen stiller dan 't verlopen tij, neergeveld door 't verleden het water en later de wind en het zee-licht kind wanneer zijn ze omsloten door het zilte schuim verstoten en wanneer is alles zo gebleven de wonde die 'k voel kloppen en het levenslange vrezen ze leeft in mij bij eb en…

in - en uitgang van z’n tijd, droomplaats als tijdloods onderkomen, gelooft de Melkweg die hem is belooft dat de sterren waar hij zich moeiteloos mee verbinden kan voordat door het tikken van de klok van z’n fantasie wordt beroofd, stipje aan de hemelse vooruitgang, verankerd in het mondiale onvermogen, ontmoet hij het vuur aan eigen…

het sterven herkent zich in de kleine dood van afscheid, elk moment van minnekozen verlegt de schaduw van de tijd gesmoord in twijfel lijkt alles subjectief, het pad alleen te gaan over een blanco pagina van het laatste hoofdstuk eeuwenoud geluk geëtst op perkament wordt het snel een eigen mythe, maar altijd weer cursief,…