Alle inzendingen over Elitaire

Zij wandelt hautain door gesproken taal schrijdt bevallig langs zinverwanten knikt en passant hovaardig richting grijze muizen die massaal op zoek gaan haar gevederde vrienden vangen spontaan een lachje voor zij uit het zicht verdwijnt en helder groen licht voor de laatste maal verspringt…

Wie nooit zijn tong uit- steekt naar zijn Dichterstatus, retourneert kritiek: die betreft altijd de ander. Die heeft kritiek op zijn Ziel geuit.…

Goud op de kapersvloot van het zinkende rijk Goud in de paleiszalen voor het elitaire slijk Goud in de kathedralen voor het levende lijk Goud op het tabernakel van het eeuwige gelijk Maar bronzen gebeier na het breken der dijk…

Beschaafd, fatsoenlijk, afkerig van Geert en solidair, geen schreeuwer, noch sloper niet elitair, geen praatjesverkoper bekwaam als bestuurder, genuanceerd Cohen is integer: bijna uniek Dus totaal ongeschikt voor de politiek…

elitaire lul wat hang jij de koning uit je tilt jezelf boven de horizon je bent een wurm een parasiet je pretendeert wijsheid maar je ademt stront jongen van de gestampte pot doe toch gewoon alleen jezelf iets anders ben je niet…

van glad marmer feilloos gepolijst glanst je dij opvallend elitair vergeefse poging ultieme schoonheid heroïsch te bewaren voor de eeuwigheid wellicht een krijger van hoge rang gelauwerd of misschien halfgod nu op een sokkel op een lief gazon een pronkstuk blinkend in de zon…

Geacht Publiek, vandaag in dit theater: De kaalslagshow van Rutte’s kabinet Weg dat toneel, dat elitair ballet Het PGB, de Zorg, de psychiater Het volk krijgt wat het wil, dat is vooral De Toppers en Jan Smit en Mióézikal !…

Ieder kan zich vergissen maar "elitaire" vrienden kun je als kiespijn missen!…

het machtige koor zong met bazuinen een bloedstollende finale maar in krochten en spelonken dansten dissonanten al hun valse toon in het verwaaien verdraaide de harmonie woorden klonken niet meer synchroon echoden hun zelfkant zonder de glitter en glamour van kerk en orkest zij hebben de deuren geopend de elitaire veste verlaten…

“Wij socialisten zitten in het slop: Onze partij is in de loop der tijden Een club geworden van hoogopgeleiden En daar stemt de gewone man niet op En dus is het met die partij goed mis,” Legt Plasterk uit die zelf professor is.…

Zijn geluid is duidelijk Rechts rechts Één twee drie vier Laarzen pumps sandalen Rechtse geluiden Luiden hard Altijd hard Links als elitair gewist Rechts voorwaarts Direct en toegankelijk Heeft begrepen Hoe u te doen geloven Zelf te beslissen De volksbeweging Bedankt uw stemmen En Beslist alleen : ‘Voorwaarts jullie Niet tranen…

niet bekoren hij zal z’n pen in gal en alsem dopen dan gaat een bovenwereld voor hem open daar wordt de warme ziel door hem bevroren hij waant zich heer in een ivoren toren ver boven het gepeupel op de grond hij kijkt met haviksogen in het rond en smijt met nevelige metaforen naar hen die hem niet lezen en niet horen zij zien hem als een elitair…

doelmatig als taalmakelaar probeer ik poëzie wat niet gelust word toch aan de vrouw te brengen trage onverkoopbaarheid transformeer ik in ratelende poëtische marktwerking miskende talenten doop ik in een elitair sausje,en pulp gaat naar de Slegte zo werkt de markt nu éénmaal op taal funda komen kopers en verkopers…

ach, was ik maar een poweet die zich mocht scharen onder de crème de la crème zeg maar de haut culture der edele dichters begiftigd met elitaire snaren die het aangezicht van taal verstillen als het zazen in zen maar de Schepper heeft anders besloten: "Gij, Julius, zijt niet slecht maar een liefhebber gelijk een zondagschilder, wees…

kunstenaar is kunst illusie fusie van de waan en faam verworven in de vele ruzies over werk met je kompaan je naam is al vergeten faam aan het verbleken waan aan het verworden tot kunst van witte boorden kunst jouw magistraal product is visitekaartje van het clubje elitairen het onderscheid dat ruik je al van verre nooit…

je bent geen ballerina toch spitz je aardig op de hoge hak met een charmante pas in sierlijk bewegen weet jij je met mooie mensen te omgeven zonder elitair te zijn juist in het verfijnde tussen oog en hand schep jij met ieder een persoonlijke band een gedurfde flirt maakt het gezelschap tot een vrolijk stel spanning stijgt ten…

is jouw kunst illusie fusie van de waan en faam verworven in de vele ruzies over kunst met je kompaan je naam is al vergeten de faam aan het verbleken je waan is verworden tot kunstbezit van enkele witte boorden kunst was eens jouw magistraal product visitekaartje van de club van elitairen het onderscheid dat rook je…

uitgestrooid als een gemoduleerd zinsnede die geëtaleerd wordt als een op zich zwaar voren trekkende machinerie die door de sporen ploegt van een heroïsche onbesproken verleden diepgang is een verlokkend woord om het drijfvermogen te doorgronden waar zelfs het zwaarste fundament de stutten niet kan dragen van het perspectief dat de elitaire…

Met een lege maag in Holland, een kop vol zorgen en verdriet, droom ik amper nog van mijn dichterschap, mijn felle agapornide knaagt aan de boeken, die ik vroeger zo heilig vond, met man en macht verdedigde, als een kloeke ridder, maar nu zijn alle oude waarden weg, elitair gedrag is een klucht geworden en de hoge doeleinden van kunst erken…

worden ze niet gevoeld; stort tranen over ze uit zoals de meesters het hebben bedoeld veel te lang bevonden; ik kort ze ijlings in; worden opnieuw ingebonden een woord te vaak gedicht dan verzacht ik de pijn; het wordt er uitgelicht immers men wil voldoen aan de elitairen, aan hun strikte lijn in de pas, in de pas recht zitten in…

De vrouw geeft antwoord alsof het haar niet veel kan schelen ze wil tenslotte niet elitair overkomen, maar het geeft wel een dubbelgevoel als je aan de ene kant uit een sprookjes achtige sfeer van kastelen en pachters komt en aan de andere kant je moet gedragen naar de normale levensstijl van de tegenwoordige burgers, want toch schaamde…

d'Oranjes zijn naar Griekenland gevlogen en ook weer terug met schaamrood op de koontjes De ergernis is groen en geel. De troontjes? Die wankelen door ’t zwakke denkvermogen Het volk - intussen murw en grijs en grauw- Staat óp en slaat hen geest’lijk bont en blauw…

morgen, en ben aldaar gevuld met geduld en letters, veel later aldus reis ik door mijn eigen verhaal met een stop net over de Maas vanuit daar word ik vergezeld door een geringde vriend met sik met een stem die hoort bij sinterklaas (had ook een Fransoos kunnen zijn ) maar veel minder jaren telt dan ik wij versnellen zo de reis met elitair…

Hij had zichzelf namelijk zo ontzettend uitgestoten gevoeld door die brave burgerlui in die elitaire stad, dat het absoluut een grove leugen is, dat hij juist in die stad ter grave werd gedragen. Uiterst paradoxaal. Ik heb dan ook zwarte, bedorven olijven op zijn graf gestrooid.…

De rijken koesteren hun soortgenoten, loslopende gekken zoals ik zien ze het liefste in de afgrond storten, want dat versterkt hun elitair geneuk. Pure mensen zijn schaarser dan kunst, kunst faalt waar zij verzwegen worden.…

van hotemetoten Armoe is te bestrijden in een rijke wereld De staat moet bevrijden, dat moet geregeld Een republikein en een democraat gingen loos Dansten electoraal een heel gore tango in megashows openlijk grimmig weirdo Tierden Wallstreetgrote ego’s haveloos Dit land is ook ons land zingt het volk Voor rijk en arm: vrijheid is niet elitair…

Al ben ik wars van het elitaire en duurt onzichtbaar zijn lang, het is puur mijn tweede natuur schijnbaar. Wellicht zal het ooit even compleet anders gaan nu wij vandaag in weer die stemming hier staan, met regels, wellicht verlangen, een tijd van weleer, over kinderlijke eenvoud en melancholie dit keer.…

We moeten de woorden platslaan de zinnen in stukken hakken de wilde gedachten ketenen de kleuren in betonijzer vlechten. Laten we vooral niet overdadig zijn en zeker geen champagne over onze polders spuiten, laten we bepalen wat èchte poëzie is: een kaalgeschoren idioot in een dwangbuis een kwijlende mond boven een kotsbak het litteken…

genoeg om als bloem te worden geplukt zeker toen ze zich ondeugend schuin tegen de reling opstelde haar ogen boorden zich in de mijne met een stormkracht die mij verlamde en vastnagelde op het eikenhouten dek als lichtmatroos was contact met passagiers verboden niet alleen om het verschil, de afstand tussen rijk en minder, maar meer nog om de elitaire…

Albert Heijn piekert nu Want Harry Piekema Heeft voor zijn Appierol Niet langer tijd Wie evenaart straks die Grootgrutterij-icoon? Gokje: een goedlachse Dijk van een meid!…