Alle inzendingen over Enige gelijkenis?

wie het vindt, dan stuur ik het naar ieder kind in hun wel of niet begrijpen, laat het liggen tot hun tijd mijn ziel zal rijpen om zichzelf te plukken in de aanrollende golven van de herfst en winter tot in de bolster van elk gedicht, word ik er letterlijk door bedolven in het dolgedraaide wiel van tanend licht, voor het enige…

in z’n graf opgedragen in een metafoor houdt de geschiedenis verborgen of geeft er een ander tintje aan, door wisselende intenties is vermoord, wie de werkelijkheid vindt, stuur het door naar de couveuse van elk gedicht om te laten rijpen op een plank als het ongemakkelijk wordt het snel vergeten en niet belicht, vergeeld het enige…

hoe glimlacht het tedere roze zich hunkerend open een welgevallige sierlijkheid met een hart vol spikkeltjes rode passie zo aards en hemels tegelijk dat ik blozend in haar zoete adem verwaai…

zolang die er nog zijn die te koesteren vermeerdert de zilverberk zijn overdaad in het zaad van ieders denken, altijd kiemen zal in winden die nog niet kennen, in de vruchtbare huidplooien van de grond waarin een betere waarheid in ontstond wat leidt tot een universeel gedrag waarin iedereen zichzelf wel in herkent omarmt zonder enige…

Ik kijk naar buiten strijk mijn handen door m’n haar de zon schijnt door de ramen even valt een stilte regendruppels vallen neer maar ook daarmee de lach op mijn gezicht ik voel de pijn steeds meer jij was de enige de enige voor mij jij was m’n liefde waar ben je gebleven ben ik je kwijt ik mis je zo en betuig je mijn spijt ik…

Twee tassen vol met spullen het enige wat je nog had een ander zou het rommel noemen voor jou was het je grootste schat Wat kleren en een foto-album brieven, en een zelfgemaakte kaart kapotte ketting in een doosje en ook een ring had je bewaard.…

Ik voél dat jij er bent... in mijn hart en in mijn keel... loop ik over van sentiment, vormen wij écht één geheel... Ik wéét dat jij er bent, in mijn maag en in mijn hoofd... is er niemand die mij zo kent, was jij maar aan mij beloofd... Ik lééf,omdat jij er bent... 'k voel je van top tot teen, is er voor jou geen concurrent…

net even anders dan de gemiddelde mens is zo gek nog niet [senryu] foto: Martien Montanus…

net even anders dan de gemiddelde mens is zo gek nog niet [senryu]…

een landschap met fietser in vroeg tegenlicht bij een fraai vergezicht van een nog schrale zon soms treft een woord juist die gelijkenis zoals de lens in enkel ogenblik zich opent voor de eeuwigheid…

Vergeet je wel eens je vaders klok op te winden? ja, ik vergeet wel eens mijn vaders tijd te te vergeten draag je wel eens een strohoed een ooglap een vadermoorder? nee, ik draag een gedicht op, een zomer van bladgoud schrijf je wel eens de laatste lippen om te verwoorden? ja, ik ontcijfer een kus van bemodderde rozen loop je wel eens door…

Aan het meer van Galilea werd met eenvoud gesproken over de akker der mensheid vele halmen groeien snel hebben een steen onder hun voet krijgen nooit volle aren hoe vaak heeft het rijpe koren dat in goede aarde staat bij zijn diepe wortelpunten geen kleine kruimelkiezels welke de allerfijnste tastzin een weinig onderdrukken lichte belemmering…

Het weerbarstig struikgewas. De pet hoog op de bezwete kop passeer ik het venster zie ik in de spiegel van het glas mijn vader. Labeur op de Hodonkse Akkeren in de vallei van de Werbeekse Nete zeventig jaar geleden.…

De grootheid ligt in woorden, helder opgeschreven, als tekst uitgesproken, wat zich eerder liet zaaien in ongebroken aarde, zich in gelijkenis te laten oogsten, ergens tussen het kiemgoed en opgebloeide eigenwaarde.…

we zullen het zonder voorkennis moeten doen maar waarschijnlijk ben ik het zelf hij kan echter ook een ander zijn in het oog van herinnering te midden van verward verstand in deze verlengde ontmoeting dringt zich gelijkenis met zijn spiegelbeeld op om iets mee te geven is nog een diepte te gaan- het is ook altijd wat…

Boven mij hangen de sterren tellen heeft geen zin of gewicht evenals "God die door de sterren naar ons kijkt" reken ik uit Ik mag gezien, ik ben niet bang gemaakt naar Zijn beeld en gelijkenis neemt Hij mij zoals ik ben en was Laat ik Hem los, zweeft Hij weg…

De grootheid, ligt in woorden, helder geschreven, als tekst uitgesproken, wat zich eerder liet zaaien in ongebroken aarde om zich in gelijkenis te laten oogsten, ergens tussen het kiemgoed en opgebloeide eigenwaarde. Uit bundel: "Onbedorven kiemgoed".…

De ochtend smachtend omsloten, weent grijze tranen op verlaten straten, zomerend blauw volledig afgesloten. Bevangen wil ik vertrekken, zonder doel, zonder waarheen maar blijf als een zwerfsteen en kan me van het droeve niet onttrekken. Ik wacht naast mijn geliefde waar ik hopen mag, op blauw azuren vrijheidsliefde. Zonder spijt, noch…

De kunst heeft twee gezichten, medaille Waarvan de ene alles doet om de natuur te Begrijpen in gelijkenis met Rembrandt en de andere: De naïeveling net als de tekenaar Callot, deze medaille Vormt de kunst, die met de kindertijd en beoefende Kunst te maken heeft, de ene is kortstondig, bedrieglijk de andere…

Alleen het gouden resultaat bepaalt of hij de toekomst is; die hem als belofte heeft uitverkoren, een cruyffiaanse gelijkenis.…

. ------------------------------------------ uit: 'De sprekende gelijkenis', 1979.…

ook hun handen spraken dezelfde taal met vaak ingewikkelde woorden ze ademden synchroon de lach als je niet beter zou weten hielden zij samen een tweeling vast waar toeval een kleine knipoog geeft blijft de verbazing- wekkende gelijkenis een wonderbaarlijk feest…

ik heb de glimp gezien van volmaakt bewegen gedragen door jouw creatieve blik in ogen die het tempo soms vertragen waardoor je bijna stikt in het genot van een hemels orgasme gegeven aan de mens om zijn schepping veilig te stellen naar zijn beeld en gelijkenis wat is er toen zo vreselijk misgegaan…

Een ding is zeker Je bent er nog niet uit Ineens breekt de gelijkenis, De vernauwing in de tuit…

Bekend is het oude verhaal van de dwaas die een woning op zand had die spoedig een grote puinhoop was maar het huis van de wijze man stond op een betrouwbare rots hield bij storm en onweer stand mijn geloof staat echter op los zand waar keien en kiezels in liggen steeds vraag ik of die stenen zich broederlijk mogen verenen tot een onwrikbare…

Mensen die maar op een ander willen lijken laten iets unieks liggen zichzelf!…

hij schiep de aarde en bevolkte die met een evaluerend en evolutionair levende mens naar zijn beeld en gelijkenis techniek en creatief sloeg snel de vleugels uit in maagdelijk ontdekken robots waren er al vlot in alle werk dat verlichting zou kunnen geven niet vergelijkend met de mens maar innoverend verbazingwekkend in…

zoals de poëziekalender op het toilet dag na dag iets van gewicht verliest... zó eenvoudig zou het eigenlijk ook bij ons moeten gaan wanneer wij weer eens aan de lijn werken…

de gelijkenis is uitzonderlijk minutenlang dwalen mijn ogen naar de persoon in wiens jas ik woon zelfportret bevestigt beeld van vergeten foto's in een schoenendoos op zolder toch is het anders nu alsof er iemand in woont wiens sprekende evenbeeld in woord en gedachtegang kleurt bij het mijne is het thuiskomen teder…

nog altijd woon jij in mij en ik weet dat je nooit vertrekt wij zijn samen een geweest twee handen op een buik vier handen uit een buik dezelfde haren gelijkenis op bijna ieder vlak en nu jij dood bent leef ik met de herinnering jij blijft mijn wortel ik jouw tak…