Alle inzendingen over Enige gelijkenis?

uit gelijkenis gehouwen, zo dagelijks als brood slechts in onvoltooid te onderscheiden toen en nu, dubbelsterren, de sleet van vele dagen het onaangeroerde voegt zich naar het late middaguur de stilte is hardhorend en de tijd in verlenging nochtans het onafwendbare een stukje dichterbij in dagen erna, randen van slaap, ontkennen…

Een heel gewone zaterdagmorgen met een beetje zon, wat koelte en met de hoop op beter weer. Zoals vandaag zijn er vele dagen maar nooit komt deze weer. In de kerk is een uitvaart nu, van een oude man. Zoals deze zijn er veel, maar nooit komt deze weer. Dikwijls hebben wij het veel te druk om daar bij stil te staan, maar zoals deze zaterdag…

Jij bent de enige, die ik zou kunnen wensen te vergeten. de enige, die ik niet graag zal vergeven. Jij bent de enige die mijn hart breekt, al zijn er momenten waarop ik je haat, maar je toch niet vergeten kan. De tijden dat je me pijn doet en tranen op mijn gezicht ziet verschijnen.…

Sinterklaas in vol ornaat? Bij ons aan huis, in deze straat? Dat mij dat nu kon overkomen. Nog nooit was in mijn stoutste dromen deze Heiligman verschenen. Altijd was hij weer verdwenen na een roffel op de deur; daarbij verschoot ik dan van kleur maar deze keer klonk onze bel; dat was al vreemd, begrijpt u wel, vooral toen ik de deur ontsloot…

Midden in de nacht Laat ik de avond achter Met wat het donker bracht Het weer lijkt zelfs te slapen ' t Is stiller dan verwacht En precies wat ik nodig heb De TV en de telefoon - Alles staat hier uit En een man die zacht Een liedje zingt Is het enige geluid…

Elke dag ben jij schilderachtig dat kan ook niet anders want jij bent prachtig Ik heb jou vanaf mijn palet net op het hagelwitte doek gezet Het is enerzijds jouw contour waardoor ik als schilder zo goed boer Maar uiteindelijk zijn het al mijn fijne lijnen die helemaal opgaand in jou verdwijnen Ik schilder vanaf mijn netvlies het…

Ros Klowees haren Wortels uit Ninof Pastasaus in de mondhoeken Dutje…

Zuil Oudehorne* Via woestijnzand uit Utah naar de Roemeen- se bergen en nu in Oudehorne, Friesland De UFO-gelovers Nieuwsgierig enthousiast Een Metalen Monoliet Nu al dríe keer verrast De overeenkomst tussen Oudehorne, bergen, zand Een mystieke monoliet Met gelijkenis. Ook verband? *Locatie: oostelijk van Heerenveen…

Hoe pijnlijk is de gelijkenis die ons als schapen wijst in het woord dat ons gegeven is en dankbaarheid van ons eist.…

als een moeder zwijgt en haar kind dichtvouwt, dat van nergens lijkt te komen in een niets dan lege kamer van onverschilligheid vraagt het kind zich dan niet af of zijn naam bestaat in gedichten, vernietigd door gebrek aan gelijkenis en zal de stilte dan het einde vinden in verwilderde dromen wetend dat de werkelijkheid die…

tweemaal daags met water innemen opstaan na te hebben geslapen haast ontlenen aan daglicht loodrecht tegen wolken leunen de vraag herhalen eenmalig de klok terugdraaien rust en vrede terugstoppen in de ziel everzwijnen in het oerbos een stelligheid in het ongewisse en voorgoed hetzelfde moment samenvallend met gelijkenis wederom, telkens…

ook als een dag als gisteren voorbij is is er nog ruimte in tussentijden die men orde noemt soms ontmoedigend in ongebluste taal altijd met vragen naar iets dat er nooit is daar kleeft geen antwoord aan er is een plaats in het hart een aanbidding door alle wijzen en nooit gemakkelijk te vinden de eeuwige gelijkenis met die ander in zeeën…

Er is geen zekerheid Niets is de enige zekerheid die eens komen zal Wanneer het Zijn er niet meer is…

Zelf ben ik van binnen als een ander die ik ook niet zie We leven als een gelijkenis, hoor ik, gelijk aan ons lichaam waarin we verborgen worden, dat is alles wat we openbaren Intussen verschoon ik je -------------------------- uit: 'Nieuwe zon', 2014.…

Als ik op een stoel zit bij de radio de benen iets te scherp over elkaar geslagen het hoofd wat scheef, kin in de hand ben ik, nee niet: lijk ik soms ben ik hem, heeft hij ineens bezit genomen, is mijn huid zijn huid, kijken zijn ogen uit mijn kassen dezelfde wereld in. Ik houd me dan doodstil, verbaasd dat niemand hem hier ziet, mijn spel…

En toen, gifmuze, kroop hij in mijn blik: een man, klein, dik, met onbemand gezicht die keek alsof hij Ron of Ruud moest heten. En alles wat hij dacht was mij bekend: belasting, voetbal, Emma, missverkiezing, broccoli, koffiefilters - heel zijn mond een dunne brief vol blanco levensdrift. En ik was in verwachting van een scheef gedicht, wou…

Twee schelpen wordt er wel gezegd die ooit aaneen ooit vanelkaar maar nu ten slotte. Of zou het eigenste, het duplicaat, nu juist geen ring, geen nest of huis, geen woning zijn, alleen verveelde spiegeling. Wat heel niet past maar toch gelijkt, aantrekt, vervoert is waard om goed bezegeld, bestreden en bemind, in eindeloze aandacht beslist…

De Nederlandse man had helemaal versteld gestaan Dat zijn Chinese vrouw hem beschuldigde van vreemdgaan Ondanks dat hij met haar Chinese vriendin naar bed was gegaan Was hij de stellige mening aangedaan Niets verkeerd te hebben gedaan In het donker had hij als altijd dat gedaan Waarvoor hij elke weekend tweemaal klaar moest staan Pas toen zijn…

Vanuit de blinde zijde van elke gelijkenis uit dit spiegelbeeld een vrij perspectief te halen in herkenning opgelucht te kunnen ademhalen.…

Zeker zijn wij ooit door zee bedacht om als lukraak zwervende sponzen met niets anders dan zee gevuld in haar opdracht dit land te verkennen. En gaat ons denken, praten, schrijven onhoudbaar alle kanten op als het tintelende, flikkerende, watervlugge, soms als het zachte, raadselachtige klotsen en borrelen aan de voet van verweerde staketsels…

We zijn vele jaren en enkele maanden verder. Ik ben nu die man, die jij geweest had Kunnen zijn, levend. Hetzelfde buikje, Golfslag op het nauwelijks kalende hoofd, Dat voortdurende zwijgen, de voeten op tafel En altijd tranende ogen. Je glas. Ouder. Waar we ook waren, was er afstand, was er Nurkse koppigheid. Je schopte je oudste zoon,…

Gisteren was ik in de werkelijkheid van anderen Naar anderen gemaakt is die natuurlijk zelf Maar alle daden komen uit hun handen En het is ze aan te zien waartoe zij dienen Morgen zal alles verschillen van vandaag wijder Dan hemelsbreed. En de anderen, verbeurd geworden, Herkennen zich niet in de lateren. Maar of zij verblijven Onder derden…

Een blanke man met blauwe voeten ligt in de heldere kamer eenzaam op zijn bed zoals de maan, door geen wolken gehinderd, haar weg slijt zonder vertedering. De man let niet op de maan. Hij heeft de symbolen van zon en maan, goud, zilver, as verbrand in zijn lichaam. angstig teruggekeerd uit een wildernis spint hij een nieuw metaal uit de helderheid…

Hij kent de trieste gang, nu hij daar staat met over-opa’s foto zie ik de sterke trekken van gelijkenis nu weet ik hoe mijn opa die ik nooit heb gekend er vroeger uit gezien heeft als een knappe jonge vent.…

In Warschau sprak een man mij aan, hoe lang ik ben wilde hij weten. Hij had zijn pas bij het benaderen met schoksgewijze herkenning ingehouden. Een meter eenennegentig, ja ja, alsof hij het wist. En we zouden alweer ieder verder gaan; waarom wilde hij het weten? De man bestreek zijn wang en keek mij vragend aan. Na zijn verhaal een milde…

Mijn vader J was nog maar net gestorven toen mijn moeder A zijn nieuwe regenjas voorzichtig van de kapstok nam. Pas eens, zei ze, hij was er zo trots op. Daar stond ik dan en voelde aan de mouwen en bij het sluiten van de knopen hoe dood hij was en hoe ver weg mijn jeugd. Oud en zwak zou ik worden, in deze plooien zou mijn huid gaan hangen…

Al valt de appel van de boom, er was slechts tijdelijk verband, de binding maar een droom. Nog voor de appel is geland verliest het houvast elke toom: een pit belooft een nieuwe plant. De boom kan wortels daarom slaan,´ met takken minzaam overdekken, het nieuwe zal die ooit weerstaan, zich aan de boom vanzelf onttrekken. Er zal een nieuwe…

Zwaar bepantserd, met uitschuifbaar materieel kapseist hij telkens tussen duin en helm als vliegenier is hij een roekeloze die als zijn motor afslaat, neerploft In abdijbier nadert zijn ontreddering nog het meest die van een dronken tor -------------------------------------------- uit: 'Van de arena en het lastdier', 1995.…

De vrouw, in het gebied der Emiraten, Is vaak de onderliggende partij. Dit stadion maakt haar dus extra blij, Heeft u de overeenkomst in de gaten? Voor mannen is het reden, zo zal blijken, Om likkebaardend voetbal te gaan kijken.…

Ik moet en mag in mijn eigen kunnen en geloof geloven, ik kan me niet iets anders voorstellen: het is namelijk het fundament van mijn dagelijks voelen, denken en handelen; een andere weg kan ik niet bewandelen... .…