Alle inzendingen over FIJNTJES

Mooi lief spinnetje in je web Je zilveren draden bekleed met douw Altijd ijverig aan het werk Maakt de mooiste mozaïeken met je spinnentouw Je web zo fijntjes en met zorg verkregen Met kleine insecten en vliegjes behangen Met je prachtige kunstwerk tussen de struiken Weet jij zorgvuldig je prooi te vangen Klein grappig spinnetje werk maar…

gewichtloos tussen waken en slapen wist jouw lach nog net even de hemel te raken krulden je lippen in paradijselijke bogen die sensueel iets fijntjes beloofden oogwimpers trilden op de slag van je hart konen kleurden jouw jeugdige teint lichtroze zacht ik kende de vele dimensies die wij moesten gaan maar jij had dat…

het schemert fijntjes groen met donkerrode ondertonen in goud filigraan gevat een luxe dompeling in het warme bad van sfeer en verfijning dat al uitstraalt van dit diner de chique is nog niet verziekt met shirt en spijkerbroek maar opgefleurd met kleur en smaak de couverts zijn uitgebreid en op de tafels glinstert het kristal…

in het schudden kon ik voor even diep in de ogen kijken vaak maakte me dat niet veel wijzer omdat ik de ziel nauwelijks zag toen jij mij je hand gaf voelde ik intuïtief dat het voor eeuwig was met het paradijs in onze ogen zijn we samen naar buiten gelopen nooit hebben wij omgekeken het leven was enkel vandaag de rest zijn we fijntjes…

felle kleuren om haar mond een strakke lach gerimpeld als oud linnen wenkbrauwen getekend twee dunne lijntjes licht ovaal en zwart lippen donkerrood dochter van de dood Als een schilderij was zij antiek innovatief een waar gebeuren de morgenstond die de avond zag vevuld van zinnen als het maanlicht rijst het lot berekent de schaduw fijntjes…

"Dat ik van dit soort dingen leren kan en sterker word van deze tegenspoed", preekt zij fijntjes met een lach op haar snoet en haast zich dan naar bloemetjesbehang. Zwanger in haar Audi Tachtig: hoe goed de wereld toch in elkaar zitten kan, met haar mooie baan, huis, politieman, de voorspoed die spontaan vergeten doet.…

Een lekker vers met veel sentiment doorweven een echte tranentrekker zo eentje over hoe zwaar het leven van een boer wel niet moet zijn voor dag en dauw gaat zijn wekker en dan de huismoeder niet te vergeten, ja ze zullen het weten, zij zorgt voor Pa en de kleintjes voor haar dertigste krom haar leven is niet zo fijntjes als van…

.' zo melodieus, zo fijntjes. 't Had niets met kunst te maken. Maar 't was eigenlijk veel meer. Iets met een grote K. zij was het die ons hart kon raken.…

Hier mogen zich alle smaken vergaren van het Jodelland, wiens klankengeruis fijntjes samenspeelt met oven en fornuis om kunstbeleving bij smullen te baren.…

Lijntjes zo onbezorgd getrokken fijntjes als spinrag zweeft de verovering al boven het naakte papier dat geschrokken zich bloot geeft aan de komende betovering Haar hand vult het wit met een blijheid van het jonge veulen dat voor het eerst met zijn benen door het lentegras zwiert Met iedere streek maakt zij onderscheid tussen losgebroken…

In 't verlaten bos klinkt nog vaag motorgegons, tikkelt het lover fijntjes als in de oertijd, waar reine eenvoud heerste. Wat eens een eik was, ligt molm en plat, vol gaatjes, begroeid met mos: een heerlijk groot woonpaleis voor het kleine kriebelvolk.…

Zich aan geestelijke kamp overgeven, door de hoogste genade bijgewoond, wordt fijntjes, zwijgend, ongezien gekroond: 't waakzame hart zal het nooit begeven. Een blije overwinning behaald, of niet, "zonder bedenking deemoedig voortgaan," zij ons gemoed een helder sterkend lied.…

Het welzijn der bedragen doet verstaan: "Hier heerst stemming van geurig koffiehuis, fijntjes en bescheiden, wil nimmer vergaan."…

tijdens nachten herkauwen doen ze dus wel wis en waarachtig dat maakt de koe echt heus niet tot konijn houdt de één het binnen op voor de schijn de ander vreet vies met lak aan decorum half verteersel vers uit eigen rectum gelukkig gedragen ze zich verder haasachtig stel immers dat indiërs koeien juist vereren omdat ze innerlijk hun gras fijntjes…

huizen graag hun weerklank vonden zweefden hoog langs oude gevels kleine zomerschrijvers; elke lijn zong duizend woorden het stille licht dat in de kerk haar kleur verspreidde liep nog mee in ogen waar geluk mocht wonen ver verheven boven kou, klein gelaten in een mens die elke stap bewonderde en het was mooier op die dag als een icoon, heel fijntjes…

De heuvel glanst in teer gouden avondlicht; een wijde den op het zacht glooiende veld waakt over ruig struweel, dat fijntjes welt, kijkt naar het verijlende vergezicht. Voldaan bloost de zon, moe van haar gewicht, geeft de stad zoele streling, die rust vermeldt, terwijl alles met schemerpaars versmelt.…

Katolijvige kijkers fijntjes peilend, ergens een legende Toch weer die ergens erotische botten aan boom zo erkende. Tergend cadans uitdaging ten top ergens puur natuur, vuur Hand om de hals en ietsje meer al doet het wat zeer.…

Zie de bloei, fijntjes toch onnoemelijk veel; mag iets ervan de salontafel kransen?" Hij plukt wat bonte, tere kroontjes vol geur, hoort niet Tom Poes' verre verschrikte gil; een ongenode bok nadert, eerst stil. Plotseling springt dat dier met woeste wil naar het beoogde doel, toont sterke voorkeur voor Ollies achteruitstekende bil.…

Zo breekbaar en levendig zo fijntjes jouw gezicht ik neem het in mijn handen en kus jouw ogen licht De spanning is zo voelbaar het verdriet zo dichtbij ik houd jouw in mijn armen even ben ik jou en jij mij Ik ga op weg naar huis in de nacht zwart als git met op de radio “Answer” terwijl jij niet naast mij zit Ik bid alle kaarsjes aan…

arme stoemperds voor dom benenwerk zielsgelukkig nog op rats kuch en bonen kwam museeuw met dope nodeloos in het kot wie gelooft niet in de cowboy uit tasjkent en het lelieblanke bit van mister prodent we zagen ze eerlijk afzien met emmers snot toch is nu de jacht open op de witte tornado boem boem tom hield het niet sec bij avocado fijntjes…

inhoud zouden we beginnen gebruikte later grote woorden een harde mening om te imponeren stoere vragen om jou weer te provoceren meer jezelf te laten zien je had me door raakte zwakke plekken toonde kwetsbaarheid je zorgzaam gedicht gaf ander licht op snel succes ik had me schromelijk in jou vergist mijn onderschatting heb jij fijntjes…

De brokken vliegen me om de oren op het puntje van de stoel met een mimiek steeds rekbaarder tot in alle uithoeken van de kamer ik moest zo broodnodig een nageslacht uit hoofde van het prakkeseren steeds meer verplicht het vuile bestek me tot bananenprak het talen fijntjes platgeregen tot een abc en het nawijzen zonder enig prakkeseren…

zo klein en in het wit gekleed liggen ze met z’n dertigen in het doosje fijntjes gerangschikt nieuw en nog preuts houden ze zich gedienstig ter gunste van mij het zijn mijn priemgetallen, mijn voorhoede voor elk verhaal, de prominentjes dewelke mijn vrienden zijn geworden in de afgelopen drieëndertig jaar ze zijn mij en ik ben hen,…

REGELS regels in het verkeer regels op het werk regels van fatsoen zoveel waar je iedere keer weer aan moet voldoen regels in de kerk opgezegd namens onze Lieve Heer regels als moraal geschreven hoe als vrouw of man te leven er wordt ons zo veel opgelegd regels volgeschreven fijntjes tussen de lijntjes met wat er al wel niet moet…

Talloze keren van naakte grillen, zat ik ondernemend samen met vrienden, beoordeelde achter een stapel mascara fijntjes verweven, het eigen gelukkig leven. hemelhoog juicht boven mij, vult met lucht gekleineerd mijn longen, mijn hart het klopt, geestelijk vernederd, filosofisch verscheuren schilderijtjes in mij.…

ogen sloten voor de laatste keer na pijn die het leven maakten en ook achteloos vermorsten voor de gein mijn vingers hadden een geweten het geweten van de eerste keer breekbaar vatten zij elkaar maar worden nu gekneusd met botte slagen murw gehakt ik krijg geen contact meer met mijn handen verlies de grip op alles wat er is fijntjes…

Smallingerlands geliefde burgervader oude bezadigde woningen staan broederlijk en zelfbewust naast huizen waarin vernuftig geld heerst steeds stuwend daadkrachtig denkwerk zetelt de grote voormalige boerderij herboren als spijshuis De Wilgenhoeve noodt met zijn warme wit-rode huid de liefhebbers van gezellig smullen knipoogt voortdurend fijntjes…

Maar schuift op haar venster zacht; Roomblanke roosjes houden er wacht; Maanlichte klokjes op zilvrige stelen Zullen er fijntjes voor hen spelen. Windvlugge elfjes, diedeldomdein, Wiegen zijn wiegje op dromerig refrein.…

verschenen met wat toeters en wat bellen door hun zelf meegebracht om uit te stallen als het leven dat zij samen wilden delen met wat draaiorgelmuziek die rond een centenbak bleef spelen Hij was één met hen geworden rond een vuur dat was gebleven bij het winterpaviljoen waar hij nog op een bankje zat en van een suikerspin nu at die hij er fijntjes…

een slechte ik zal hem achtervolgen tot zijn dood waar ik volop aan bijdraag: ik ben verzot op vechten mijn favoriete kleur is donkerrood Er is maar één idee -toevallig net het mijne- dat mijn emotie als geen ander streelt: elk vers en elk poëem moet het gezicht beschijnen van míjn almachtig prachtig spiegelbeeld Al is mijn glimlach fijntjes…