vogelijn
.
toen zachte tonen tussen huizen graag hun weerklank vonden
zweefden hoog langs oude gevels kleine zomerschrijvers;
elke lijn zong duizend woorden
het stille licht dat in de kerk haar kleur verspreidde
liep nog mee in ogen waar geluk mocht wonen
ver verheven boven kou,
klein gelaten in een mens die elke stap bewonderde
en het was mooier op die dag
als een icoon, heel fijntjes tussen groots
geweven momenten
drie vogels zweven in mijn grief
hun fijne kleur lijkt op de hemel: zacht, verwonderend
eindeloos lief
Zie ook: http://www.switilobi.nl
Schrijver: switi lobi, 26 juni 2010
Geplaatst in de categorie: vriendschap
petje af
prachtig