279 resultaten.
Witte nachten.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 400 Ik lig klaarwakker in een hagelwitte nacht,
onherbergzaam als een wijde oceaan.
Ik kijk naar buiten en de sneeuw valt zacht
op de vaart die wordt beschenen door de maan.
Ik denk aan de mensen die ik zelden kan behagen.
En ook wel aan mijn moeder die in haar duizend vragen
wil weten hoe het werkelijk met me gaat.
Dat ik eigenlijk nooit antwoord…
Pop
gedicht
2.0 met 74 stemmen 23.835 Meisje van zeven bouwt wereld op
dezelfde tafel uit als de mijne,
peutert met stenen, huis in een huis
en praat zoals ik op papier met pop.
Zij oefent in wit, dagelijks brood
en kan daar niet genoeg van krijgen.
Dat doe ik ook, spaarzaam, in verzwijgen
en hoe dit wennen is aan dood.
Kom niet dichterbij, zegt zij, ik speel
en maak wat niet…
Het doodsbed
gedicht
2.0 met 153 stemmen 49.750 Kantelend licht. De avond is een kaars
die over haar gezicht een eiland legt.
Landschappen varen voorbij en zij is het
laken waarop nu alles wordt gezegd.
December. Bloemen klampen ramen aan,
broodkruim lijnt de perken af, verstikt
hun zucht. Het huis stokt in de kelen staan
de klinkers amper overeind. En ik vlucht
naar haar hals waarop…
Dit huis
gedicht
3.0 met 17 stemmen 8.308 Laat hier geen twijfel over bestaan, dit huis
zal bouwval worden met de grond gelijk
ook dit gedicht. Omdat ik stenen met een zin
en met cement elk voegwoord vergelijk,
de gangen met mezelf en daar dan in
verdwalen. Ramen, trappen, deuren, in en uit
van kinderen die bij hun moeders blijven
zwijgen, in de tuin een schrikbewind van kruid.…
Ze droeg een wollen muts.
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 197 Ze hield haar hoofd graag warm
en droeg daarom een wollen muts
die niet alleen haar twijfels
maar ook haar mooie haar verborg.
Zo fietste ze langs hagen en door mistige velden
haast in trance hervond ze haar cadans
Zo heerste ze en wekte mijn verlangen,
ze wist me steeds te vinden waar ik me ook verschans.
Wanneer ik slapeloos te bed lig…
Een hooiwagen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 221 Het was vroeg op de avond, nog voor het eerste glas
toen een hooiwagen verscheen vanuit het ongemaaide gras.
Het beest was erg hoogpotig en tegelijk hautain
Zo van “ uw keukenvloer is koel maar mocht iets netter zijn."
Thans ben ik bezopen en aangenaam verdoofd
en best contemplatief nu ik blijf sippen van mijn wijn.
Het is laat ik moet gaan…
De moeder
gedicht
2.0 met 53 stemmen 19.273 Al jaren dood gaat zij nog elke dag
een heel eind om in mij. Ik zie haar na
het scheren elke morgen voor me, en sta
een voetstap in haar schaduw stil. Haar lach
tast mij in oog en mondhoek aan, breekt uit
zijn glazen kooi de kamer in en zwijgt wat
aldoor was verzwegen: dat ze begraven lag
onder de duim van een man, in een gat
waar een bouwvallige…
De krant
gedicht
2.0 met 92 stemmen 33.048 Het sneeuwt. Op het plein worden de sporen
gewist. De man zoekt in zijn krant wat hij mist,
wat hem stoort, boven het hoofd hangt en wie
zich vergist. De vrouw slaapt, wordt niet gehoord.
De torenklok, op de tijd achteruit, slaat geloofd
zij de heer om zich heen en de huizen rollen
als egels op elkaar in. Een schoorsteen hoest,
werpt een koord…
Hoboken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 248 Vanachter het grote raam zagen we de muskusratten
florerend in de gracht en ook wel knotwilgen,
hoe heerlijk ruig hielden ze de wacht.
Maar keek je naar links dan zag je je beste vriend
die aan kwam kwam rijden op zijn Flandria fiets
tenzij hij orgelles had maar meestal was er niets
dat ons verontrusten kon.
Jongensvriendschappen in de…
Slapeloos
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 695 In dezelfde wereld maar in een andere dimensie leef jij
zo aards, zo onbereikbaar voor mij, de zwever
Van nabij heb ik je aanwezigheid gevoeld
maar jij, jij wenst niet te voelen.
Wie kent een ander in zijn wezen?
Wie kent de uitweg uit de hopeloosheid
van een verloren illusie?
De kringloop van gedachten die vannacht
door mijn hoofd maalt…
De tijd
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 543 Niets is vitaler
dan de tijd
die op ieder moment
op eindeloos veel manieren
wordt gedood
maar niet zal sterven
alvorens niets meer is.…
Ellendig
hartenkreet
1.0 met 4 stemmen 654 Duizenden woorden
maar niet in staat
om je te raken
sterker
ieder woord
dat mijn radeloze hart
me ingeeft te schreeuwen
te schrijven, te fluisteren
te denken
verwijdert me meer
van warme omhelzingen
de tedere momenten
van vanzelfsprekend geluk
waar ik zo immens naar verlang.…
Late veertigers
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 158 Het waren late veertigers
die zich nestelden op een terras.
Hun ogen kregen iets glazigs
toen ze praatten over hoe het vroeger was.
Hun vrouwen waren fijn en strak
daarmee werden ze graag gezien.
Nu zijn hun levens zurig en brak,
hun begeerte werd clandestien.
Ze dronken teveel maar werden niet ziek.
-bij Ronda is de wijn erg goed-…
Najaar
gedicht
2.0 met 11 stemmen 7.309 Zij was van ieder najaar
het gekneusde meisje
en zong, onhoorbaar haast,
een notenkrakerslied: vandaag
ga ik misschien verloren.
De linten in haar waaiend haar,
papavers tussen koren ooit,
maar rood wordt bruin en
brood verkruimelt, langzaam
gaat elk meisje dood.
Ik wou haar vluchtruim zijn,
mijn tuin voor al haar vogels
openplooien…
De werkster
gedicht
2.0 met 19 stemmen 5.745 Moeder, aanrecht en dweil
zoals zij door de kamers dwaalt
van het belommerd huis de gang
doorkruist en mompelend de ramen aait.
Zij spreekt de kasten dierbaar aan
of zij hun sleutel goed bewaren
en van elke lade het geheim dat
zij ooit dierbaar samen waren.
Zij boent haar angst voor slechte
tijden met het bergkristal en
zilver…
Laat de mensen slapen.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 151 In Marioepol en Odessa, dicht bij de Zwarte Zee
leven mensen in vertwijfeling, ach we hebben geen idee
van hun donkere gedachten als ze ’s avonds slapen gaan
Of ze ’s morgens als de stad ontwaakt nog überhaupt bestaan.
In Moskou woont een slachter,
die geen kritiek verdragen kan.
Een Russische Gestapo wachter,
een vreselijk en hooghartig man…
Opdracht
gedicht
4.0 met 6 stemmen 2.384 Zij is de beste dood, die van het zwijgen,
nog niet in. Taal hapert aan haar slaap.
Noem haar geen boom meer, zwaaiarm, twijgen
die ik van tussen het gestamel raap,
maar schrijf haar weg naar waar zij thuishoort,
in het leeggoed van een woord zoals voortaan.
Het touw wil uit haar vlees, en zeg het voort:
Ook taal brengt wat wij missen niet…
Vandaar
gedicht
4.0 met 3 stemmen 3.250 vandaar dat ik je schreef. En toen sloot je
bijna de deur, maar er bleef een woord tussen-
hangen, dun als een blaadje en in ons als rook,
de zilte geur van je binnenste buiten
op mijn hand en achter je lippen het mijne.
Dat hielden wij vast, elk aan een kant,
en ieder zijn beeld van verdwijnen.
De nacht hing vol kruimels die nacht
waaierde…
Handleiding voor telefonie
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.781 Wat te zeggen als je elkaar niet ziet wel hoort
en weet dat de eerste drie woorden verdwijnen?
Zeg: ja, met mij.
Hou het kort.
Woorden zijn lasso's die golven, curven van
echo's in kamers die klinken.
Zeg ja, met mij. Hou het kort.
Overweeg dat iedereen brult
en roep dan mee.
Wees gewiekst, weet dit:
je praat wel hard
je gaat wel hard terwijl…
Epifanie.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 251 Kijkend door het vuile keukenraam
zie ik haar wroeten in de vochtige aarde
gestaag en aanklampend maar bovenal
wijdbeens, zo heeft haar vader haar geleerd.
En later op de dag opkijkend van mijn boek
staat hij daar, onveranderlijk in zijn blauwe kiel
vraagt hij met ijle stem hoe het nu gaat
met de kinderen en of de merels nog
patrouilleren…
Als een buizerd.
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 139 Als een buizerd wil ik wezen, solitair en autonoom,
met enkele vleugelslagen naar mijn plekje in de boom.
Tot plots weer alles helder wordt dan vlieg ik daar weer uit,
al kan het even duren voor ik daartoe besluit.
Mijn snavel mag dan scherp zijn maar vliegen kan ik niet
dus moet ik elders ijlen met mijn wonden, mijn verdriet
Met mijn voeten…
Vannacht.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 204 Toen ik vannacht gedronken had,
mateloos en verwaten als vanouds,
en woorden stamelde die overdag
op mijn lippen zouden sterven
als jonge merels in april…
liet ik de kalveren uit je weilanden,
kuste ik de angsten uit je ogen.
Je ogen die pijnlijk groen zijn en zeldzaam droef kijken
nu bij het ontbijt en later op je fiets
sprekend van een…
Het herfst in me.
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 225 Eens te meer op mijn rug rol ik naar jouw slaapkant..
Ik haak naar jouw seringen, die rustig maken
en even terugbrengen wat had kunnen zijn.
Waar ging het mis en wie heb ik doen huilen..
Over de barst op het plafond
marcheert een stoet mistroostige vrouwen.
Vandaag ben ik week als fontanellen.
Het herfst in me al zit de kat als vanouds
stoïcijns…
Observatie.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 141 Zurig mens voor je raam,
was het niet voldoende..
Dat die éne zoon moest gaan,
voor men hem ontgroende.
Rattig wezen, vale vacht,
zo kom ik je tegen.
Met armzalig oogcontact
scheiden onze wegen.
Met je schouders naar beneden
en je blik zo erg vernauwd
ben je net een zielig katje
dat niet langer meer miauwt.…
Het zingen dat niet overgaat.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 157 Dat hij niet langer dreigen mocht, dat liet men hem verstaan.
Hij is toen naar een plek gevlucht waar men hen niet kon slaan.
Zijn koffer vol met deernis liet hij in het halletje staan,
hij sloeg de voordeur keihard dicht en is toen weg gegaan.
Toen kwam hij bij een ijskoud meer, hoorde sirenen zingen,
ze vroegen hem heel lieflijk om in het…
Onderweg.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 177 Op de fiets, rubriceren,
data uit de oude doos.
Valt er nog iets uit te leren,
blijf ik dan voor altijd broos ?
Bij valavond vliegjes happen,
de zon gaat baden in de vaart
De avond is moe en wil ontsnappen
Maar ‘k grijp hem even bij zijn staart.
Trappen langs de grazige weiden
Tot er niets meer is dat stremt
Zie hem daar die bocht…
Beëlzebub
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 150 Kom nu slapen,
maak een eind aan dat gedaas
De dag is rond,
wat valt er nog te rapen ?
Vlij je naast me,
staak je innerlijk geraas.
De maan beschijnt de kamer
dus mag het licht nu uit ?
Ik zal je slapen strelen,
ik wieg je gammele schuit.
En nu we onder zeil zijn,
-geen mens die ons nog schendt -
komt Beëlzebub ons halen,
hij die…
Hier aan de vaart.
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 219 Hier rond onze kloostertafel
wordt er vaak gereflecteerd.
Zittend tussen rommel en rafel
wordt de mensheid gefileerd.
Wanneer we Spinvis declameren
laten we wel eens een traan.
Bij wie kunnen we informeren
hoe het met Emiel zou gaan ?
Als de dames zijn verdwenen,
geruisloos of met veel misbaar
loop ik vaak op slappe benen,
want de stilte…
Zeldzaam teder.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 247 Nu je mijn boetekleed geweven hebt
dien ik me stom en onbewogen aan.
Jij kan me niet vergeven,
je wil de woorden uit me slaan.
Maar, ik drink niet langer van je wijn
die vind ik troebel en verschaald
en voor je armenbrood dat zurig is
heb ik veel teveel betaald.
We drinken Blauer Zweigelt nu,
strelen teder elkaars rug.
Ik weet, ik…
Als Leonard Nolens
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 360 Haar ogen waren als ondiepe poelen,
gevuld met zilverwerk en geurig water.
Zij, die nooit een vriend van de poëzie was
maar thans hermetisch is als het werk van Leonard Nolens
trekt ook vandaag haar zondige laarzen aan.
Gezegend zijn de wolven die vanavond eens te meer
in het kreupele bos hun oude ziel gaan zoeken.…