Alle inzendingen over Foto's

Het fotografisch geheugen telt tussen de grijze brein cellen gelei; een heel leven aan fysieke foto's. Alle plaatjes uit het verleden op een rij. Een fotocamera uit hoofdzaak bij machte legde eens vast van wat niet met de werkelijkheid streed in gedachte. Een levensspectrum aan parate kennis dat denkbaar dankt voor wie wij zijn.…

Foto's zijn te downloaden uit de beelden in je hoofd, en emoties zijn te lezen in een gemoedsrapport. Als je hart stopt met kloppen of cellen zijn aangedaan worden die gewoon vervangen, en over 201 jaar vliegt de aarde uit haar baan.…

De directeur van de gevangenis Heeft boos zijn zware jongens toegesproken: "Je weet toch dat je binnen niet mag roken Ook als er hier weer eens een feestje is. Gedraag je dus voortaan zoals het hoort: Wie roken wil, doet dat buiten de poort!"…

Wat zijn de foto's mooi geworden en past jouw lach lief bij jouw vriend als jullie samen huwelijk dansen want dit geluk heb jij verdiend en zitten daar de trotse ouders houden zoveel van hun zoon als jullie samen blijven dansen op die blije huwelijkstoon wat is jouw vriend een stoere gozer en kan hij zoenen als een man nee niemand zal…

als ik op mijn PC werk voel ik mij soms als een hond met parasieten in mijn vacht en aan mijn kont hackers met beperkte sociale kwaliteiten wroeten als vlooien in je mobiel en pc pikken je inspiraties, foto's, werk geld, contacten en creaties mee voor hun eigen infantiele rariteiten hun onnozele argument is: 'omdat het kan' de vrijbrief…

een muur van foto's waar jij nog bloeit en bloost. drink nog wat thee tussen de muren ooit van ons twee. de echo van het lachen kreunen en dansen. maar ook het schreeuwen en huilen. dat geluid zal wel tussen elke vier muren schuilen. van de elementen beschermt anders gaan de geluiden ervandoor stil onopgemerkt.…

en vier foto's van hem in raceauto's Een filmpje met de snelheid van coureurs in Zandvoort zijn verjaardagscadeau nog van de kinderen vorig jaar, toen 75…

je knipt bloemen uit verkleurde foto's maakt boeketten van die tijd de restanten leg je maar terzijde omdat het niemand verder spijt ze bloeien in het licht van alle kleuren de geuren zijn nog schraal herinneringen gaan weer leven in beelden met een nieuw verhaal de scherpte is afgevlakt tranen zijn verdwenen jaren schoonheid komen…

kale sprieten zonder hart er was geen lucht om aan te raken zelfs het kraken klonk apart een fluistering van wind tracht woorden te herinneren de vaagheid van een spelend kind meer schiet me niet te binnen schaduw steekt de vinger op verwijst naar donkere kanten ik zie opeens in je gezicht de trekken van verwanten de pijn is er van foto's…

Met het klimmen van de jaren ziet de stoot er jonger uit: Foto's ziet-ie, jaren oud. O, hoe jong staat Ans erop! Jaap is nu niet meer getrouwd, want z'n echt werd snel een flop. Heerlijk, door zo vroeg te scheiden blijft z'n ex, dat mooie ding, tot aan Jaap z'n overlijden jong in zijn herinnering.…

Gedicht, impressie van een moment gedachte en gevoel verwoord verbeelding vult wit tussen regels tijdens wandeling van de geest Gedicht in literatuur, foto in beeldende kunst, impressie beklijft foto toont wat zijn lens ziet gedicht vertelt wat de geest voelt Foto's doen drama's herleven brengen generaties tot dichten in nooit eindigende…

Hier sta ik dan, de tijd voorbij een kerkhof vol gesneuvelden maar al wat ik kan zien, ben jij jouw tengere gestalte, jouw felle blik de foto's die ik heb bewaard herinneringen opgebaard en telkens weer naar voor gehaald je straalt, je lacht, je kijkt verbaasd en veel te snel en overhaast ging alles als een storm weer heen hier sta ik…

ze lonkt in zwart sieraden grijs merken van tassen vertellen hun prijs hakken gehoogd laarzen die tikken in het nonchalante voorbijgaan van blikken die subtiele echootjes klikken gare du nord de champs elyssee samen op trappen van de sacre coeur foto's alweer voor de fine de fleur proef parijs zonder handschoen zie haar…

Ik ken je tranen al schrei je nooit al toon je nooit verdriet doelloos dwaal je door met sfeerlichten versierde straten je ogen te neer geslagen voor jou geen kerstdiner op het menu geen geluid van welkome stemmen in de kamer een bord op schoot wat kaarsjes en wat foto's met kerst ga jij vroeg slapen doe je de gordijnen dicht ik had…

denk je niet terug aan de wind over het water kijk je niet meer naar foto's die nergens over gaan maar vandaag zag ik de wind ongewoon krachtig het water beroeren onder een harde zon en ik zag jou met je hoofddoek en je zonnebril op de foto in een paradijselijke tuin je wou laten zien hoe je er zo uitzag, en straks weer in Afghanistan…

in de loop van vele vervagende jaren raakte ik je kwijt in een duistere uithoek van mijn lichaam klonteren weggeëbde opeengehoopte herinneringen samen tot een amorfe massa zoals vergeelde foto's in een kille kelder gepropt in uiteengevallen vergeten kartonnen dozen zich gekruld en gescheurd een weg naar buiten wurmen waar de hongerige…

met gemartelde dieren vanuit het buitenland weet u/ jullie allen martelaren houdt u hiermee in stand moederdieren al verdedigend hun kleine dierbare jong/PANG doodgeschoten te laat het kleintje ondervoed/telkens geslagen doodsbang omkijkend wetend ongehoorzaam zijn wat het te wachten staat bedenk mooiere betrouwbare foto's…

duidelijk de heerschappij wil hij over het land slecht weer is een niet uitgenodigde klant veranderingen blijven voor hem moeilijk zijn beste truc bewaart hij voor het eind nu mogen bloem en gewas hem verzorgen en laten genieten van zijn domein ik zie dat hij in vergaand hout verdwijnt en zijn jongste kind al heeft geborgen er zijn nog foto's…

een huiveringwekkende serie van kinderen in streeppakken in uniforme onwezenlijkheid zijn alle emoties verstard dan opeens dat ene meisje met haar witte hoofddoek een ontluikende bloem pijnlijk mooi in smart straks verbrand als vuil of ze ooit gelukkig was droomde ze van haar prins nooit zullen we ’t weten meisje met je bange ogen…

hij streelt haar hand in een dicht bij elkaar zijn maar mist ogen en de lach die hij wel ziet maar niet herkent in zijn vrouw die naast hem zit er is geen gat in zijn geheugen alleen de opslag wil niet deugen van vroeger weet hij alles af hij laat foto’s spreken kleurt sfeer en stemming in van gisteren is hij alles al vergeten…

ik heb je jeugd gezien foto’s lachen onschuld maar uit de achtergrond lees ik je zorgen in die tijd ik heb je nooit benijd we gingen vaak naar zee het water prikte in je ogen je rende door de branding dook met golven mee uitdrijvend tot hun stranding zon weerkaatste in je blik een lichte veeg van schaduw waar ik verbazing zag keek…

Ik maakte foto's van geluk: haarscherp vrijende paartjes En ik voelde me een gluurder Zo verging het iedereen die de serie bekeek Niemands hart ging open Ook niet van de vrolijkheid of het verdrongen verdriet van lachende mensen noch van kinderen, hun spel hun ernst en hun lieve blikken Het was veel, maar geen geluk Dan de winnaars…

Hoe leegte je hart kan vullen heb ik nooit eerder geweten Heel veel moeite heb ik gedaan om je eindelijk te vergeten Mijn ogen gevuld met tranen als ik naar je foto's kijk Die verstopt lagen in een lade die ik,normaal gesproken,ontwijk Een zware brok in mijn keel als gedachten aan jou het winnen Ik wil je zo graag terug maar weet niet…

De ochtend begint koel aan de benen de tuindeuren opengezet en ieder behalve ik mag binnenkomen en jij gaat zo foto's maken met dit licht Van de bloemen en van jezelf zo vat jij de dingen samen elk beeld geconcentreerd verhaal ik mis je stem en klankvolle vocaal Jij noemt de dingen bij hun naam kijk, ze gaan bewegen, dansen zelfs als smurfen…

gesloten ogen in de volle zon de zoektocht naar binnen is al gestart identiteit, wat maakt mij zo apart terug naar geboorte, waar het begon onscherpe foto's op een stuk karton ouders uit de verre door kamp gehard persoonlijkheid, hoe kom ik zo verward bedrukt als oogappel, in een cocon mijn identiteit als veranderaar fraaie woorden in…

ik zie weer de foto's uit het huis van verleden ze staan er goed op in toenmalig zwartwit pas later konden kleuren dat podium ook weer betreden het waren nuances overheersend in grijs de lach die nooit mocht een jeugd die een snelle volwassenheid zocht en zicht op een plaats met gewicht nu zomert lente het winterse grijs snel voorbij…

vervlogen tijden woelen koortsig in mijn brein liefdesbrieven in een doos terug gevonden, vertellen hoe, het voelde zo verliefd te zijn ook verkleurde foto's laten openlijk zien hoe de liefde is begonnen we waren jong en onbezonnen, vonden alles superfijn maar tijd vervliegt, ontsnapt, zoals het gas uit mooi gekleurde…

Station Assen is al geruime tijd op de schop en van dat café van Herman's ouders is echt niets meer over dan nostalgie en oude foto's. Soms denk ik in de met graffiti vervuilde schuilhoeken van het oude station nog Herman te zien staan, die 'Saterday Night' zingt en die glimlacht bij mijn euro in zijn hoed.…

gedenken en elk jaar weer afsluiten en steeds weer opnieuw gedenken hou de vrijheid vast zwarte foto's van het verleden dat zich tussen ons denken schuift met een bede om de vrede het licht knippert de muziek waait zacht golvend over de gracht het koningspaar lacht dat zich weerkaatst in de weerspiegeling van het volk gedeeld in…

op dit harde pad waan ik mij een ster als liep ik over een rode loper knotten maken foto's het riet dat voor me buigt kieviten krijsen om het hardst zacht applaus van de wind paarse bloemetjes aanbidden de stam van een reus het mos ligt languit op de oever ik adem diep in en langzaam uit zie hoe een ooievaar groots opstijgt het…