Normandië
Hier sta ik dan, de tijd voorbij
een kerkhof vol gesneuvelden
maar al wat ik kan zien, ben jij
jouw tengere gestalte, jouw felle blik
de foto's die ik heb bewaard
herinneringen opgebaard
en telkens weer naar voor gehaald
je straalt, je lacht, je kijkt verbaasd
en veel te snel en overhaast
ging alles als een storm weer heen
hier sta ik dan, zo zeer alleen
mijn ogen naar het niets gericht
zo zie ik tussen duizend graven,
alleen maar jouw gezicht.
Zie ook: http://bertdeben.blogspot.com/
Schrijver: Bert Deben, 26 juli 2010
Geplaatst in de categorie: verdriet
Normandië 4.0 met 25 stemmen 
326
326
hotmail.com
Geef je reactie op deze inzending: