Alle inzendingen over Fris OR groen OR uitbundig

de natuur ontwaakt na een nachtelijke douche dauwdruppels glinsteren groen transparant frisse parels vangen het licht reflecteren een groet met natuurlijke charme in serene stilte druppelt de tijd ongestoord schitterend naar zuiver zicht…

Goedemorgen krokussen in deze lentetuin, wat prachtig en uitbundig breken jullie ’t groen! Ik word nog vrolijker nu ‘k jullie van zo dichtbij zie en overbuurvrouw mij zal opendoen.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Vandaag mijn benen grijsgedraaid met blote benen het langdurig incontinente weer had de natuur een wulpse overdadigheid gegeven het groen heupwiegde, en schreeuwde me uitbundig toe De lokale muggen hadden een voor mij onvoorziene rol in hun klamvochtig schouwspel Ik werd gulzig onthaald als een langverwachte gast Het mugpeloton…

Ik schenk jou een boeketje woorden Een dozijn rozen mooi in het rood Stengels met frisse groene blaadjes Deze letters zullen niet verkleuren Woorden die niet verwelken Zo geef ik mijn gevoel Dit boeketje zet je niet op tafel Maar draag je mee in je hart…

Vandaag breekt weer een nieuwe lente uit En krijgt ons landschap weer dat frisse groene, Bijvoorbeeld op de Veluwe in Oene Waar onbezorgd de eerste zwaluw fluit En vrolijk doorvliegt naar een nieuwe weide Om zo het mond- en klauwzeer te verspreiden.…

Nu jij mijn lief De Zon eenmaal rond De vogels ziet Lijster, Merels hoogste lied Dansen in 't frisse groen Blij, de lach op jou wang Rozemarijn Jasmijn, liefste Jongste, schoonste bloem…

vrienden in de frisse buitenlucht maar nee ik sta getooid in een of andere klucht…

Het zomert zo uitbundig, zo zonder maat of tijd, alsof weer alles goed kan zijn: heel even weg de zorg en pijn. Het zomert zo uitbundig, de mensen zijn zo blij, de kinderen heel vrolijk en jij en ik daarbij. Het zomert zo uitbundig, geen wolkje aan de lucht, de bloemen menigvuldig en 't hart plots zonder zucht...…

De lente is begonnen aan haar charme-offensief Om haar verleidelijke schoonheid kunnen we niet heen en is zij elk jaar weer een hartendief voor iedereen Ze flirt met de zon de blauwe lucht het frisse groen de narcissen de crocussen en sneeuwklokjes in het plantsoen de vogels die hun lief bezingen teder en zacht Mooie lente bevrijdt…

Ik zie aan Spijkerman de flauwheid kleven Aan Beau cynisme en aan Linda pret De soap toont iedereen weer naakt in bed De bal is rond, het gras is groen gebleven Nu zorgt het manco van de frisse wind Dat ik het logo nog het mooiste vind…

Ik snuif dan diep de lucht in van het frisse groen en als ik ook kon fluiten zou ik dit zeker doen. Het liefste naast hem zittend naast hem op zijn tak lekker samen fluiten geheel op ons gemak.…

in blauw spelen jouw violen kou wiegen in het prille groen hun eerste lentebloemen de trommelsectie roffelt weer uitbundig dat de zomer komt het koperrood galmt na in lange lome avonden pas als koren in akkoord hun applaus oogsten zal de zon in herfst langzaam doven maar jouw orkest zal winters echt niet sluiten want mijn…

Langzaam vertoeft haar geest door dat verre land vol nevelen eenzaam drijft heimwee haar langs beken met helder water en geuren van frisse ochtenddauw de melancholische klanken weerklinken nog altijd over de heuvels en de groene velden daar waar eens haar thuis was in dat verre verre verleden…

Je zei dat ik groen was als de kikker en het gras maar ik voelde me zwart op het palet van jouw dromen in een wereld zonder vrees gekomen in het vervolg, de nachten blauw dacht ik steeds in kleur aan jou ik voelde mij niet fris of groen bekeek het glimmen van mijn schoen ik vond mijn kracht in donkerrood jouw droom had reeds mijn hart…

de tekenen liegen niet uitbundig klinkt het zomerlied maar in refreinen worden dartels van vlinders al kleiner vervangt de kleur van vrucht het fraai lokkend bloemblad in zijn zucht tot rijping door de nog warme lucht licht buigend wuift de oogst haar groene zwaai wordt geler door de wind die drogend minder weerstand vindt het zondoorstoofde…

Ik kan jou niet uitbundig zoenen, maar wel uitbundig naar je luisteren. Ik kan jou nooit missen, want je bent mijn eeuwige wind.…

Matthijs van Nieuwkerk die vooral zichzelf graag hoort en niet bekend staat om zijn luistervaardigheden al vele afspraken met voeten heeft getreden wordt in zijn ego monoloog niet graag gestoord Nu voelt Frits Spits zich weer bedrogen en genaaid respectloos word je in die Wereld doorgedraaid…

Gruis van groevende gedachten slaat dwarrelend neer in een hervonden fles van nederige eenvoud. Droef denken vleit neer aan de rand van weleer, woorden van troost klinken weer vertrouwd.…

Met frisse tegenzin is daar de zee. Het te water treden, en het deinen op de eerste golven van 2016 mee. De eerste confrontatie met de koude vloeibare zilte minerale waarden, waarvan er ons zoveel omspoelt op de ganse aarde; prepareert de mens met pit op de tijdingen die spoelen door ons bestaan.…

Een fris geluid kent goede oren. Een fris geluid ondersteunt het lentebelang. Een fris geluid laat zich graag horen. Want na de vogeltrek klinkt weldra ook weer de vogelzang. De zangvogels die het lentebelang graag dienen. Zij nestelen zich ieder op hun eigen stek. Waar zij hun eitje neerleggen zullen zij onze lof verdienen.…

de lente bekleedt de velden en weiden met groen en frisse kleuren de zee is rustig nu de golfjes worden welgezind voort gedragen door een zachte wind zeeën van tijd en blauwte slapen weer naast mij woorden zwemmen kriskras door elkaar meeuwen stellen hoge vragen…

Het dorp, het veld, de vruchten, Bezield, bezonnestraald, Op landen en op luchten De zomer zegepraalt! IJlt tegen, blijde scharen, De goudgelokte vorst, Met bloemen in uw haren, Met bloemen op uw borst. IJlt tegen, Hem tegen, Met zang en groet, Die weelde brengt en zegen En liefde in 't jong gemoed. Plant meien op zijn wegen, Werpt kransen…

Jan prees altijd zichzelv', en, wat een ander kon, Jan zei steeds onbedekt, dat hij 't nog verre won. Maar Piet zei: ,,Hoor, o , grote Jan! Ik weet slechts éne zaak te noemen, Die jij kunt, maar geen ander kan: Jou roemen."…

Ze staan er al, in al hun pracht misschien iets vroeger dan verwacht in 't groene gras wat wordt op- gegeeld een beeld, wat nooit verveeld narcissen zwaaiend in de wind.…

over wild woest water langs kroegen in de stad met de rollator uitbundig samen in de aanleunwoning voor twee…

jij concert je muziek op papier preludeert uitbundig op a-vier dirigeert het zwart van inkt op maagdelijk wit dat eindelijk conceptie vindt ontsluit met onverwacht akkoord de symfonie van negen maanden woord de partus was een generaal pardon omdat het kind niet huilen kon je muziek wordt veel gelezen de melodie voegt warmte…

"Zeg leden van de Staten Generaal Ik weiger om hier voor Piet Snot te zitten Terwijl u denkt: 'Ja boeien!', of gaat pitten Ik vraag het voor de allerlaatste maal Uw koning zegt dat niemand hier vertrekt Voordat ik weet wie of er heeft gelekt!"…