Alle inzendingen over GELOOF

Zo je stilzee niet bevriest in honderdduizend ijskristallen eens bevroren alles stilzet in verloren doemenis Zo zal ik hier blijven wachten, lief tot voeten overstromen zal ik wachten tot je dooi vat zachtjes water weer laat stromen zal ik bidden tot wat God heet uit mijn eindeloos verlangen en te midden van jouw ijstijd zonnestralen voor…

De wereldtop is nu aan ’t overdrijven, Haast tegelijk en zonder overleg: De paus vertrekt en Beatrix gaat weg, Maar Overweg belooft dat hij zal blijven. Die kan het voor zijn trouwe fans niet maken Pardoes met zijn gerijmel af te haken.…

De paus sprak “Buona sera” tot de mensen, Het is een man van normen en fatsoen. Ik kreeg een Louis-Prima-visioen, Als steeds, als ze me “Buona sera” wensen. Ik reageer nu Pavlov-specifiek: Als ik de paus zie, denk ik aan muziek.…

Ik geloof in jou Wees als water Breng vreugde in dorre tijden Verlos de dorstige Spoel het vuil van de straten Wees als water Verfris de geest Reinig het lichaam Laat iedereen zwemmen in jouw liefde Wees als water Stroom over de wereld Reis met de wolken Wees als water Als je valt stort dan als een regenbui…

De onderkoeling van mijn ratio is jou niet ontgaan door de mystiek jij voelt het via het opperwezen ik omarm de natuur met diverse gebreken en in de zwoele nanacht van onze zwijgvoltooiing zijn er allerlei bewijzen voor het simpele feit dat ook hersenschimmen kunnen dansen aan de rivier en naast de vijver onder de maan op onze…

Na het weggaan, huilde je tot het stopte de opluchting bleef uit, het hikken begon Je krabde de droge plekken op de huid er zouden korsten en littekens komen je kneep in het vlees tot het verkleurde rood en geel in het paars blauw Een zeemeermin willen zijn oceanen overzwemmen want het water zou je dragen, voeden en verwarmen kieuwen zouden…

Het gegeven Dat mijn leven Kostbaar is En kort Doet mij denken Aandacht schenken Voert mijn pad Naar waar het hoort Maakt het blij Brengt het zelfs mij Uiteindelijk naar het licht Met dien verstande Hou ik voorhanden Dat ik mij focus En ook richt Op grote lijnen Negeer het kleine Inzicht krijg als mens Doet het verzengen En verschroeien…

Niet in slaap maar ook niet wakker Ik ben ergens tussenin In dit aardse vagevuur tussen de on en de zin Petrus mag ik binnen toon me de poort de juiste trap Vertel 't me simpel wijs me helder Zodat ik 't eindelijk snap Soms proef ik heel even Dus ik weet dat het er is Aub zeg het me wat kost het Een ticket…

Toch is zeker: Zijn liefde blijft bestaan Ook al gaan wij vaak verkeerde wegen God de Heer blijft ons in alles genegen Hij zal ons steeds in liefde gadeslaan, Wonderlijk, die liefde van de Heer We mogen in geloof op Hem bouwen En ons leven aan Hem toevertrouwen Hij blijft ons nabij, keer op keer.…

ik heb het oog van God gezien en was niet bang, o nee omdat ik heel misschien zou blijven leven heel lang ik heb het oog van God gezien en knipoogde terug het felle licht was niet verblind zodat ik altijd de weg naar huis terug zou vinden ik heb het oog van God gezien en rust kwam over mij er waren eng’len om mij heen mijn stemming…

Voor ieder van ons een weg naar wat onmogelijk lijkt een verre top, daarachter het Beloofde Land, dat lokt met vruchtbaarheid, omdat er water stroomt van noord naar zuid, van hoog naar laag Hoe men de vaste vorm verliest verdampt, nieuwe vastigheid vindt…

Het is gewoon wat het is: het tikken van de regen op de ruiten, een verre vogel die plots fluit en kinderen die fietsen en zomaar gelukkig zijn. Zieken die zuchten en mensen met veel verdriet om een afscheid, bloemen die verwelkt zijn door de grote hitte en gevangenen en vluchtelingen zonder moed. Toch is het leven meer: de roos is mooier…

Dat schaapje Stephanie daar in Down Under Gedoogt de islam moeiteloos als land, Waardoor haar loopbaan pijnlijk is gestrand, Een zeer terecht gevolg van deze blunder. En door haar domheid wordt het nu publiek, Die wereldvreemdheid van de politiek.…

Met creolen in haar oren hanen in haar hoofd heeft zij in het ei geloofd Het begin van het einde einde van een nieuw begin Zij is het vat waarin de eeuwigheid zich brouwde daar ging zij niet tegenin…

de goddelozen en anders denkenden… die ons probeerden mee te slepen keken toe het dilemma waar we voor stonden hoe konden we ons geloof belijden in een vreemd land?…

verstrikt in 'n regime vol geheimen waarin zij langzaam aan haarzelf verloor volgde zij haar hart en koos voor hem ondanks afkeuring van nimmer zou zij liefde ervaren maar voor altijd gevangen blijven tot de haat uiteindelijk overwon…

liep de heuvel af naar een dorpje in het dal een kerk en wat huizen de toren in verval geen mens te zien onder het groene loof van de platanen een deur staat aan ik zie het leven gaan en treed naar binnen zet me neer als gast ik werd verwacht de maaltijd gaat beginnen stilte lijkt de spijs naast brood en vis gebroken door…

In Maarssen heeft een pater fout gebeden, De man schreef met zijn fout geschiedenis: Men sprak in Maarssen van een ‘foute mis’, Wiskundig echter is die term omstreden. Want tweemaal min is rekenkundig plus, Wat hij ‘misdaan’ heeft klopt dus als een bus.…

Als de geur zich een weg heeft gebaand naar mijn gevoelig, verwend reukorgaan is de kinder- en schooltijd weer terug bedompte geur van een klaslokaal waar een stinkerd ook nog windjes liet Diezelfde geur hangt om een oude vrouw troebele ogen kijken onschuldig om zich heen staan in de rij voor de kassa in de supermarkt omstanders deinzen…

mogen vreemde ogen dwingen in afhankelijk zijn kennen baarden en sluiers slechts het ware uit de woestenij oog om oog is niet van deze tijd strijdt tegen alle menselijkheid toch dient de linkerwang zich niet van harte aan als rechts geslagen wordt vergelding doet weer opgang als deemoed is vermoord…

in het midden van de regen drijft gevoel de buien in een goed begin is thans het halve werk de kerk slaat een kruis en in de hoek staat nu de wind te wachten waar ik zwijg nijgt mijn gemoed zoet het water tot een beeld mijn ogen lokt…

anders kan ik het niet omschrijven waarom vangt bij zijn geboorte alleen hun lijden aan ‘k zal droefenis moeten aanvaarden of is dit beeld een onjuiste waan ‘k zal mijn eigen interpretatie geven die anders valt in te schatten waarom zijn dood als er niets is veranderd hij alleen nog fungeert als klankbord ten dienste van de mensheid geloof…

Puur en dankbaar wil ik zijn, van alle momenten kostbaar genieten, die het leven onverklaarbaar in petto had, afgewisseld met lichtere onderwerpen, mijn eerste stappen zetten. Luid wil ik "Leven" schreeuwen, diepere niveaus ontdekken en vastberaden op mijn knieën gaan, heel eenvoudig ook, dankbaar zijn. De uitmuntende fragmenten…

het marmerwit gezicht kleurt langzaam rood de kruisiging en dood ontheven de zon schijnt door het glas in lood brengt zijne heiligheid tot leven met vinger wijzend in het groen het testament onder de arm geklemd in geel en bruin bewegen in orgelspel en korenzang ziet hij de generaties gaan op zijn voetstuk is hij blijven staan…

Wanneer patriotten durven zeggen, wij zijn wereldburgers, sterft patriottisme uit. Wanneer heiligen durven zeggen, wij zijn zondig, klinkt een nieuw geluid. Politici beloven. Mensen geloven. Geloven in rede. Geloven in liefde. Geloven in VREDE.…

' Is dat een te zwaar geloof dat verdund moet worden met water dat brandt als de hel?…

Ze krijgt geen honderd slagen met een zweep En wordt gelukkig ook niet opgehangen. Ze houden haar niet langer meer gevangen, Ze zetten door het vonnis nu een streep. Wat zijn ze daar in Soedan toch humaan…. Als ik haar was ging ik daar snel vandaan.…

Ben al een tijd niet meer verbonden met de wereld om mij heen, maar om dit nu narcisme te noemen of een gebrek aan medeleven, nou nee, eigenlijk niets van dit alles, het is meer een bedradingsprobleem, die hele lichte vorm van Asperger waaraan ik zo zwaar til, t’is niet niets, in wezen alles voor mij, een nieuw geloof dat ik graag met verve…

Zijn koningschap verloopt tot nu toe vlot, Hij kwijt zich wonderwel van al zijn taken, Maar één ding komt bij hem maar niet ter sprake, De koning praat te weinig over God. Nietwaar, want steeds als ik hem kom bezoeken, Zit Willem in z’n villa zacht te vloeken.…

Overbekend dit huis: de andertijds maar onherstelbaar ingesleten klanken, de tafel voor de vrome spijs en dranken voorbij de stoelen, recht aaneengerijd en ik – de eredienst allang ontwijd - muitend in heimwee naar de oude banken, niet wetend of ik bidden moet of danken voor wat zich indekt in gedegenheid. Verweer dat bij de open kist verstomt…