Alle inzendingen over GOD

Dat was het Teringstarretje – Beware Gods genaê, Dat gij het ooit ziet schittren In ’t oog van kind of gaê!…

Hoor, 't is de wind, 't is de wind, 't is de wind, en zoekende zucht hij om ruste te vinden, overal rond, en en vindt gene, nooit : of hij de daken van d'huizen verstrooit, of hij de vliegende blâren doet ruisen, of hij de bomen daarboven doet buisen, of hij de torren hun toppen afwaait, of hij de malende meulenen draait, of hij de…

Nu nog steeds na al die jaren vraag ik aan god,was dit een straf? Dat jij mijn kind ,dood werd geboren en was de strafmaat naar behoren? Voor mijn zonden ooit beleden ergens in een ver verleden. Heb jij kleintje nu geen graf waarbij ik je kan gedenken. Enkel nog in mijn gebeden jij geeft vaak wrede geschenken.…

Oké dan, sprak de voorzitster en gaf Heel routineus een klopje met haar hamer Wij schaffen hier vanmiddag in de Kamer Dus het verbod op godslastering af En dan komt nu agendapuntje elf: Het afschaffen van God de Heere zelf…

Leer mij genieten van wat God mij met zoveel liefde schenkt. Wereldse geluiden verbreken onbarmhartig de diepe stilte die mijn pas verworven schat omhult. Ik sper mijn ogen open en stamel in opperste verrukking: dank U, Heer, voor dit prachtige geschenk.…

ik herinner mij een jonge god te zien vereeuwigd in de spiegel een flits ijdelheid hoe jij mij aanbad zo oprecht, intens en de nacht lag stil te wachten nog maar zwanger van genot…

Een schreeuw naar omhoog gelift door de kracht van ademuitstoot hemelen schemeren godengezichten in dreigend diepblauw verbleekt in de dauw een sterveling, gedreven in het nauw door het leven gebogen ten gronde vervuild met zijn zonden de nacht van zijn ziel is verlicht door de maan doorzichtig zijn ego getrokken zijn aandacht…

God, bij U voel ik mij altijd vrij.…

Als jij mij echt kan helpen Dan geef ik jou een zoen Ik wil het heus wel anders Maar 'k zou niet weten hoe Mijn leven moet veranderen Oh, lieve God ik weet het... Het is al lang een raadsel Voor alles wat ik doe…

De ezel wankelt, ‘t linnen vecht terug Maar sterk zijn de Stille streken, kleurpalet, groen, rood en zwart Oliegeur, terpentijn en oude koffie De vloer besmeurd, ‘t lijkt wel abstract Langzaam vormt zich een wazig beeld De verstilde realiteit van het ontwaken Een bloem ontluikend, van binnenuit Aai van het penseel, zie! Een blad… En weer….…

Verdrijf het licht, sprak een stem tot Hem en de zon versteende straalde in zacht zilver tussen vonken die het vuur doofden verstil het leven, sprak een stem tot Hem en het leven vond haar rust geborgen in met huid beklede ogen, even donker als daarbuiten met dromen over sterren en de maan in een wreed ogenblik verzwolgen door…

het Grote Mysterie wordt met vele namen aangesproken sommige mensen zeggen God anderen zeggen Allah of Brahma Jahwe of Wanka Tanka Spirit of de Schepper ontelbaar zijn de namen van het Grote Mysterie alle mensen op deze planeet drinken water uit haar rivieren eten voedsel van haar land ademen haar lucht ontelbaar zijn de vormen…

Wat wacht ik in dit avonduur, De Stad beslopen door de slaap, Gezeten bij de Tempelmuur; God of de Marokkaanse Knaap?…

Onder de lakens gedoken voel ik mij vrij en pijnloos, alsof ik onder een stapel sneeuw lig, alsof de tijd stilstaat en sneeuw het rimpelen van het lichaam tegen gaat. Ik voel me even vrij van alle pijn die mijn lichaam dagelijks voelt. Als de sneeuw weer smelt ben ik weer een mens tegen de wereld en het is Hij, die mijn menselijk lichaam langzaam…

- mijn God! mijn God! Zie, ik ben sterk en breken zal ik niet, Maar was er één die Gij zó lijden liet, Wijl hij U lief had, boven zielsgenot? En nóg zal ik niet vloeken 't mensbestaan, En 't Leven niet, en Uwe naam niet smaden, Zelfs met dít mateloze Leed beladen, Neem ik het Leven uit Uw handen aan.…

Het leven is… geen vrede alhier, geen wapenstilstand vragen: het leven is de Kruisbanier tot in Gods handen dragen! -------------------- wijgt: strijdt…

Genadig God, die in mijn boezem leest! Ik vliet tot U, en wil, maar kan niet smeken. Aanschouw mijn nood, mijn neergezonken geest, En zie mijn oog van stille tranen leken! Ik smeek om niets, hoe kwijnend, hoe bedroefd.…

Plan A; een gat in je gezicht geslagen, met een voorhamer misschien of desnoods een tennisracket, je moet begrijpen, het gaat hier om een straf, wij spreken van rechtvaardigheden. Zinloosheid is een parelmoeren doosje, een bijouterieënkistje vol dierbare obsceniteiten, maar niettemin. Mijn haar vloeit uit, azuur, mijn lijst is afgezet met knalroze…

Wat kan ze dan al niet zijn, van God tot seks of zielepijn. Terwijl deze letters samerijgen, weet ik niet anders dan over haar te zwijgen.…

De kleur van het leven is gebleven ondanks de langstrekkende kelken waaruit soms bitter, dan weer zoet genipt of gulzig gedronken wordt het paar, gespaard en gedragen ziet in trage gedachten dankbaar om Nu ruist de tijd van zestig-plus van steeds meer ach en AOW doch door bidden, loven, prijzen in deze herfst van het bestaan zal God…

Het was even verderop dat ik het zag in tranenvloed evenals die droeve mensen die het ook zagen gebeuren Ook al renden die dan snel gedreven door hun heldenmoed weer naar binnen om te bidden achter onbevreesde deuren Maar hoe kon het nu zo zijn dat men bij zoiets - zonder hoed van het licht bad als men wist dat hier een hart diep moest…

Als halmen buigend in de wind van zover gekomen dromen zo diffuus in maagdelijk ochtendlicht door mijn omfloerste ogen dageraad breekt mijn absurde zinnen open waarheid te vroeg zal wreed mijn ziel met voeten treden op weg naar sterren gekomen uit niets gebeden woest gesproken aan goden van weleer aan jouw brein ontsproten laven…

Gods kind had blokken in zijn boezelaar, Waarmee het in de wolken had gespeeld. Maar toen zij op wou bergen, moe, verveeld, Zag ze in de doos en wist niet hoe ze daar In passen moesten, keurig ingedeeld. Want God was streng, maar sliep - dus geen gevaar.…

Zo lang op zoek naar het geheim. Wie ben je? Waar was Je? Alle namen kreeg Jij. En om het geheim te onthullen verbeelden we ons maar wat. Zoeken en tasten we naar woorden. Maar dan! Liefde zo onbegrijpelijk. Juist daarin wordt het geheim van wie je bent nog groter!…

Hoe zou het zijn als Dromen realiteit kunnen worden En God een keertje op zou bellen? Hoe zou het kunnen zijn?…

Het woord geloven Kwelt mij diep van binnen Om mensen die uit naam van God Anderen kwetsen en niet beminnen Ik streef naar de liefde Maak me niet druk om welke vorm Zolang ik maar gelukkig ben Dát is voor mij de norm Ga recht voor me staan En kijk me in de ogen Durf nu eens te beweren Dat ik God heb bedrogen Het ideaal van menigeen…

O god wat valt aan de mens te helen als hij zo is waar uw schepping het zicht in dag en nacht deed verdelen of aan zijn aard, ongevraagd, mij dus, de zwakte zocht toe te bedelen ben ik de kroon op uw schepping als mijn vel verdroogt onder ooggeklepte mensen en vrij als ik zie dat wij door kwetsbaarheid worden gedoogd en de levensaderen…

Weer vliegen we langs een hemel Die bloost als is ons ontmoeten de eerste maal Voor enkele uren dragen wij vleugels als Icarus Weer laten we aarde voor aarde Zijn even letterlijk in de wolken Onder ons steeds vreemder volken Boven ons ...een vreemder God?…

Wat een dankbaarheid dat ik geen deel had moeten uitmaken van dit leed, God heeft mij hiervan willen sparen… en mij ervan bewust gemaakt dat mensen niet veranderen tenzij ze zich tot God wenden. Als mensen ontrouw handelen, dan zullen spijtig genoeg en tot leed van hun naasten vroeg of laat weer indezelfde valkuil vallen.…

Enkel God kan je daaruit helpen. Hoe graag ik je ook zie wees niet droevig dat ik kies voor een avontuur dat niet eindigt en dat ik kies voor het leven.…