Alle inzendingen over Geboeid

de politie klopte aan de deur, ik deed niet open, reed met een sirene op m'n hoofd door de stad, had de tijd van m'n leven, geboeid bleef ik zitten op de stoel waarin ik zat, met de koningin door Den- Haag heen.- ze durfde me niet te zeggen dat dit geen droom was.-…

ik heb de schittering van glas nooit zo gehad subtiel en breekbaar waren nooit mijn woorden wel transparant in zachte vormen zonder scherpe kant breuken zijn vermeden bloed heeft nooit gevloeid heb afstand genomen ben door het flitsend spel tot confronteren toe geboeid…

Voor alles wat vloeit Is niemand meer bij geboeid Op intrige na, warmte, liefde en intimiteit Ontplooit zich niet binnen de muren van vasthoudendheid Gevoelens om in te verliezen zijn verloren gebleken Zoveel misstappen geleden allen zijn gebreken Reeds aangemeten in de schuur gelegen Naar de achterdeur verwezen, Wreken zal het wezen.…

Grauwe lucht Winderige wolken Drijven vermoeid voorbij De lariks buigt Alleen zijdelings Geboeid zijn kruin Naar het oosten Op naar weer Een grijze dag Dan onverwacht Zo maar een zuinig Zonne straaltje Doorklieft dapper De grijze donkerte En dan, als uit Het niets landt daar Met een vrolijk Roekoe...Roekoe...…

prikje, Vier of vijf was je toen, Woord dat meteen beladen was Iets om nooit meer naar uit te zien, Door de brandnetel in de tuin Werd je geprikt, maar 't was volgens Je mam niet meer dan een onschuldig prikje - Inmiddels ben je tot volwassenheid gegroeid En als je iets heel moois Voor een prikje kopen kan Ben je toch meteen geboeid…

Liefde die voor altijd is, Die geen tijd kent, Maar eeuwig duurt, Zie ik hier verzameld Om het zacht knappend vuur, Ogen geboeid door het vlammenspel Dat verleden, heden en toekomst Samenbalt tot een brok oneindig leven - In de vlammen zie ik toekomst, In de sterren aan de heldere hemel Eeuwigheid…

Een keten rond een steen geworpen, zo is deze boef geboeid: met ijzerdraad en diamant. Het volk haalt, met bloedbesmeurde koning in het land.…

ik gaf je ooit een handvol dromen maar de bomen die we plantten kregen kale kronen het blad verdroogde in de hoogte of verschroeide als het door de zon weer te snel groeide jij danste slechts speelde met de wind die door je haren woei bleef het kind geboeid door dromen…

Als ik je stem zachtjes hoor fluisteren, blijf ik geboeid en hoopvol luisteren, op die alles verlossende beslissing, nee schat, je bent geen vergissing, ik wil je nooit meer verliezen en mocht onze liefde ooit bevriezen, laat het dan snel weer ontdooien, we gaan dit nooit meer verklooien.…

geboeid zit ik te kijken, naar jou jij die je hoofd buigt over datgene wat essentieel is -matters of the heart- in inkt geschreven herleven gesloten ogen de woorden genietend aanschouw ik hoe jouw zorgen langzaam verdwijnen wanneer jij mij jouw mooiste glimlach geeft…

Lief, hoe kan het zijn dat jij en ik wij samen door de tijd geen onderscheid meer maken tussen kijken en zien spreken met één mond onze lippen zich sluiten buiten die van de ander om de waarheid in het midden blijft bij een te veel aan woorden nog steeds geboeid vergroeid van ik naar wij lief, hoe kan het zijn dat jij en ik wij samen…

Het geweld ligt op straat de zinloze menigte joelt en gloeiend hete haat stroomt uit hun ogen Een grote ring om de kring waar bloed rijkelijk vloeit een mens geschopt tot ding op haar knieen gebogen Maar de menigte verdween en de winnaar geboeid kijkt vragend om zich heen wie heeft wie bedrogen..?…

liefde in de glans van stralen naast je liggend vertel ik mijn verhalen sterren dalen op ons neer ik kijk geboeid jouw ogen glanzen terwijl je met me stoeit gaan de sterren dansen het wordt een nachtelijk festijn ik dwaal verrukt op wolken terwijl wij keer op keer de liefde zo vertolken…

Ze werd geboeid. D'r echtgenoot, die haar toen observeerde, schoot sardonisch in de lach.…

Je vouwt je handen zacht samen geboeid en gekneveld in een eeuwig amen Je kijkt met betraande ogen door de verregende ramen De wind tekent striemen op de verweerde muur op dit steenkoude uur van waakzaamheid Je bent getekend door een christelijk stramien Dan kies je liever geen kruisiging aan een crucifix maar een martelgang door de dierenriem…

ogen zien wat handen ooit tekort hebben gedaan voel met vingers waar het bloed in warmte is gestold los de greep voordat er ooit geboeid werd vastgehouden pijn verdeelt het feest is al geweest, te weinig voor het leven nu glimlach voor je later hemelt harder slaat het hart, roder en apart…

Morgen dames en heren, jongens en meisjes Staat Nederland onder spanning, stroom Een heel, heel hoog voltage VOLT EUROPA WINT Komt in de 2e Kamer van Nederland En vooral de jeugd komt in de Kamer Oh wat ben ik reuze blij En dat geldt ook zeker voor haar Zij pittige Beatrix, bij de gratie Gods etc. etc. was en is Een zeer groot voorstandster…

Hij had gestudeerd Ooftkunde Je moet het maar doen Met kunde heb je ‘t al half gemaakt Daarbij beweerde hij dat pomerans een bittere oranjeappel is Ik streed dat niet af in het Nederlands Nochtans biljarten heeft me altijd geboeid Ik kon het niet goed en dan stop je er mee Maar pomerans is een dopje op de biljartkeu Dat wist ik zeker…

het uur tikt tak hij zit daar maar hij luistert geboeid de seconden weg stilte prevelt iets hij luistert niet hij is geluid waarom ook niet zijn canon ongehoord een gebroken gerucht in een meer van stilte deze wereld herkent hem niet hij grijnst - en doe het goed want morgen ben ik daar ik mijn grijns, jij jouw hoed wij samen, de…

Je slank contour glanst als albast in schijnsel van de open haard zo puur stil… roerloos vol verwachting lijkt het wel ik aarzel een moment maar strijk dan toch behoedzaam warmte in het wachten en kijk geboeid hoe magisch vuur je zacht tot smelten gloeit voor ik geknield het hoofd buig en mijn handen samenvouw voor jou……

de koude struikelt over grond en verwachting hij kent zijn plek geboeid aan de gouden ring; een vlek, waarover ik weldra weer zing na een laatste ijselijke overnachting het is niet aan mij al sturend of trekkend een hand te verheffen of warme wind te verspreiden ik kan het niet zien dan wel, nu al voelbaar beseffen…

Tegelijk komt in 't nieuws dat bij 't dragen van de Olympische vlam een tijger, geboeid en wel om het leven kwam. Afgeschoten omdat een agent zich bedreigd voelde, ach hoe attent. Op TV draait de commercial overuren…

De zwaan, boeiend, drijft als baken in zee waar ruimte thuis zal worden slag voor slag verliest zij de allerlaatste golf waar de blik op zijn zijn verdwijnt achter de dijk bijna uit het zicht rekt haar lange hals zich nogmaals terwijl een eenzame traan ver vliegt schikt ze haar veren rugslag heeft haar nooit geboeid…

Op de gulzige golven van mijn geheugen, geboeid door overvloed, stranden mijn gedachten in deinende duinen. In een wereld van water hoor ik in een schelp het ruisen in de oertaal van een zee-gedicht. Daar zie ik een schip een streep trekken door mijn reis naar nergens.…

je aanraking vloeit mij aan als een tsunami van geluk pluk de wierook uit mijn kelk zodat de geuren opfleuren voor het raam van je heerlijke naam je vloeit mij aan, mijn god, als een elixir van leven beven de schaduwen van de wereld niet van angst hun vangst is onherroepelijk –geboeid tot de dood maar rood loopt je bloed mijn slagaders in…

zag de vingers omhoog gaan las handenvol vragen ogen die doofden in niet meer geloven de strohalm met traan herkende de lijnen die schrijnden rond polsen waar littekens staan gevangen in leven door anderen geboeid in altijd jezelf weer geven geef het verleden een schop laat het verwerken je erven en zoek nu de zonzijde op…

de tentakels van het verleden houden mij in een ijzeren greep nu eens probeer ik mij voorzichtig los te maken dan weer met bruut geweld niets helpt geboeid zie ik het heden van gedaante veranderen langzaam maar zeker toekomst annexerend grijnzend mijn verweer gadeslaand het verleden dwingend het hof makend mij degraderend tot de bekende…

in de zee van jouw adem probeer ik mijzelf te doorgronden geboeid door de puzzel van het leven laat ik de tijd rustig voorbij gaan drijf verder op de golven van energie in een gelijkluidend gevoel op de wijze manier van moeder natuur beïnvloed door de richting van stroming en wind telkens wanneer ik diep adem haal komen gedachten vrij……

Ik mis je mijn kind al een tijdje volwassen druk en geboeid door het daaglijkse gaan zelfstandig goed mens met zoveel te bieden kan je het leven erg goed aan.…

ik wist de donkere kant van het bestaan kwam pas uit de schaduw van licht vandaan kreeg in herkennen het tweede gezicht weet door wie het meeste kwaad wordt gesticht onder deze zon is het eerste bloed gevloeid geboeid door afgunst en macht is de mens verkracht in ontkoppeling van gelijkheid is hij zijn medemens kwijt…