Alle inzendingen over Geritsel

Verzet begint niet met grote woorden maar met kleine daden zoals storm met zacht geritsel in de tuin of de kat die de kolder in zijn kop krijgt zoals brede rivieren met een kleine bron verscholen in het woud zoals een vuurzee met dezelfde lucifer die een sigaret aansteekt zoals liefde met een blik een aanraking iets wat je opvalt…

het donker van de avond heeft zo zijn geheimen de deurbel zoveel warmte bij de omhelzing niemand hoeft te weten geen mens hoeft te zien hartstocht, passie geritsel van kleding stukken slordig neergeworpen door gang en kamer de bank vertelt kreunend een verhaal twee lege glazen zijn in de nieuwe morgen stille getuigen de deur was…

Het geritsel drong door tot de wortel van al onze zintuigen. Links was het blinkend water en statige zwanen staarden volkomen bewegingloos naar hun spiegelbeeld. Rechts lag het vierkante groenvlak van een wei omzoomd door eik intens op weemoedige koeien te wachten. Dat alles: harmonie en schoonheid.…

Verzet begint niet met grote woorden maar met kleine daden zoals de storm met zacht geritsel in de tuin of de kat die de kolder in z'n kop krijgt zoals brede rivieren met een kleine bron verscholen in het woud zoals een vuurzee met dezelfde lucifer die de sigaret aansteekt zoals liefde met een blik iets dat je opvalt in een stem…

ik hoorde in zacht geritsel wind en losse bladeren in een onooglijk bergje bosafval dat mij nooit opgevallen zou zijn als haar kleurig mozaïek niet omringd was met een kring paddenstoelen die alles terugbracht tot de elven en kaboutertijd met meerdere plekken die iets van bewoning hadden duidend op leven zou de aarde leven toch…

Dat jaar, in jou wakker geworden, moet zacht geritsel te horen zijn geweest in bomen waar al fruit kwam rijpen.…

Ik hoor geritsel in de boom door het kijken word ik loom. Dan vliegt een vogel mij voorbij verschrikt doe ik een stap opzij. Langzaam loop ik door de tuin kijk steeds weer naar die kruin. Het zit tegen de horizon geplakt ik word weer door de herfst gepakt.…

Stilte, het enige wat ik hoor is het geritsel van blaadjes, we hebben net een proefwerk gehad en iedereen doet iets voor zichzelf ontspannen staar ik naar buiten, rustig aan mijn kant van het raam. Aan de andere kant zit een vogeltje aan zijn kant van het raam, even kijken wij elkaar aan, allebei aan een kant van dat raam.…

zie glazen bellen in felle kleuren met glitter glans en verse geuren tussen dennen dans wat katoen gepluis het sneeuwt er thuis een kinderwens in flinterdun glas flits, fliksem flonker lichten aan en uit pinken in de donkerste nacht als de nachtwacht galmt met glazen dronken stemmen 't papier geritsel met scheuren frutsel en flits…

Een fijne geur ontstijgt de verse gronden; De luchten worden willig voor geluid; Er breken kleine blauwe kreetjes uit, Geritsel als uit duizenderlei monden. Een malse vleug van lente wordt gezonden; Zijn adem is bewaaierd van het kruid Dat uit de omgeworpen voren spruit, Onmetelijk, en dampend in de ronde.…

je streelt leven in de boom koestert groen en vlijt ze loom langs takken die je buigt en met een zachte ruis sluit je de zomer bladert met geritsel door de kroon.…

Plots geritsel en dan stilte. In het blarentapijt zie je het leger van een ree. Rimpeling en spiegeling is het water van de beek. Wandel met al je zintuigen ten einde toe en zeg tegen Tatanga Mani, de wijze: ”Ik heb geluisterd. Overal vernam ik gefluister. Over het weer. Over de dieren. Over de Grote Geest.”…

ik was het lamplicht kwijt vage contouren bewogen waar zij dit niet zouden mogen stilte werd onderbroken door geritsel en geschraap uit stukken die hier al eeuwenlang werden bewaard jaren verstoften in lucht die onaangekondigd uit zijn tijdloze winterslaap was gevlucht ik wist de poppen op schappen hun kleding een ruïne van verkleurde…

er is nog het geritsel van bladeren in de wind ergens blaft een hond ergens begint een kind te spelen ogen, ontwend elkaar nog aan te kijken het vertellen moe benen zijn gewend te vluchten waar naar toe wie kan er nog slapen in zoveel stilte de kilte in het hart is niet te verwarmen met zonlicht geen gezicht bleef ongeraakt een laatste…

Vaag geritsel kent een wijze gedachte, die soms verzinkt, maar het licht hervindt: "Dankzij eenzaamheid ben ik bij machte mezelf te tonen, als een dartel kind. Verte, naburig woud voelt mijn krachten."…

Gerinkel, geritsel klonk vele jaren uit de hand, die het verlangend omsloot. Maar bloedt de liefde voor dit smeersel dood? Wie kan de verdwijning ervan verklaren? Moge een vreedzame strijd ontwaken om liefhebbers van zoet eten te raken, samen met vorsend oog en gezondheid.…

hechten aan de huid het is vel dat pakt of van binnenuit jouw geur die snuift of de wind zomaar van zelve en woordeloos in jouw richting wuift om je borsten te kleden met gevallen groen of een kleur aanbiedt al verder dan rood dat je lippen doet krullen wachtend op een stille zoen je hand, uitgestrekt roepend vragend doorheen het geritsel…

er huilt iets op de gang treden kraken gisteren geritsel achter het behang in hoeken hoor ik knisperen ik ben niet bang en sluit mijn ogen, wat hoorbaar is moet stilte gaan beloven want ze wonen hier allang ik ken mijn vrienden al een tijd soms zijn ze stil daarboven af en toe komt haat en nijd is er weer ruzie uitgebroken dan schreeuwt…

Op het drukke marktplein klinkt nog altijd het gerinkel en geritsel van geld naast de kleine flits, die bliksemsnel vermeldt: "Het vereiste bedrag ben je al kwijt." Een vraag, wezenlijk allang uit de tijd, luidt soms bij wie zeer op zijn beurs is gesteld: "Niet te hoog? Mag de prijs iets lager versteld?…

witte dagdromen scheren over de heuvels ik sta versteld en staar in mijn hoofd kabbelt onzinnig gekeuvel rond in de hitte van de zon een mindier drie dagen drie zinnen terwijl de bergen wegroesten in de rivier geritsel door het hoge gras van de boomgaard er is geen ratelslang te zien een vogel schiet angstig uit de halmen voort hoor de…

open hoor je in de wandel ook hoe de ganzen lopen en pik je emotionele golven meteen mee Ze spelen het spel spontaan mee op hun gevoel Frankrijk aan de bal hoorde ik aan het fluiten een enkeling ging zich op zangzaad te buiten Voor vorm en inhoud scheelt rake afwerking een boel na gefrommel aan de lijn scoorde Kuyt met het hoofd het geritsel…

Met het busje aan je hand waarin gerinkel luidt soms ook wat zwak geritsel door straten langs gevers gaan bij een oud krot gaat de gammele deur piepend en knarsend open een verrassend aanzien enige schemerlampen brengen zacht gouden licht in de kleine huiskamer waar gelukkige ouders tevreden kijken naar hun vier kinders…

In hoge maïsvelden liefst, zoveel geritsel dat je desillusies er wel uit je hoofd lijken te lopen, voor je uit. Ik roep ze op in al hun pijnlijke details (Breng terug! Rechtop!) en laat ze daarna Los! Af! Liggen!…

Hoor getjilp, gepiep en veel geritsel, zie mieren slepen met allerlei gefrutsel. Nee dit bankje is niet eenzaam en alleen, ze heeft het volle leven om zich heen. Sta op en loop weer verder, in de verte gaan schapen met hun herder. Ik voel me lekker, één met de natuur, ’n heerlijk gevoel, maar helaas slechts van korte duur.…

en als dan plotseling de nacht valt als een tapijt van sneeuw en toedekt wat gebleven is en de duur vervaagt tot stilte dan voelt de koude tot op het bot lacht geen vogel geen bloem, geen wuivend gras een kraai krast geritsel, stilte de koude wind neemt de plaats in - reeds lang voor hem bestemd - nu grijpt hij zijn kans geen…

De bieb in de binnenstad was een verlokking Niet omdat De gestolde inkt De flitsende ruggen De sleutel naar kennis Tussen de regels lag te rijpen Niet omdat De leeszaal me met een woeste vrede vervulde Verslaafd aan het geritsel Het kamerbreed tapijt De oogopslag van een zuchtende studente Bleef ik me laven aan de taal Flarden van…

Geritsel van bladeren lijkt het enige wakkere geluid het is laat in de zomernacht En wij lopen midden op straat door slapende dorpswijken "Het is een nacht" te zingen De straatverlichting aan jouw kant van de weg werpt jouw schaduw over mij heen Als de wetenschap dat jij al vergeven bent en mij om vergeving vraagt Je zult moeten…

Dartelend als een klein kind schaterlachend in de zon meedansend op geritsel van de wind geboren waar het levenspad begon. Buitelend, tuimelend, vallend, staan... groeiend van uk naar puber eigen weg ingeslaan. Adolescent en denkend dat ze het leven kent, verliefd, geliefd, gestorven vreugde, pijn, geluk gekend...…

Ik ben even naar het rijk der doden gereisd gelegen in het bloemperk tussen de zerken om mijn denken, mijn geest, mijn hart en ziel tot rust te laten komen, luisterend naar het zachte geritsel van het lover van de eikenbomen.…

beloften maar opeens waren het draken sprongen vol wrede bloeddorst tegen deze jongeman op wierpen me meedogenloos in een zwarte afgrond op de rotsbodem der wanhoop was het reddeloos voortkruipen overal tasten en stoten een veld van berusting bood zich vanzelf aan stapvoets wandelde ik tussen lange geraspluimen waarin geritsel…