Hartenkreten

hartenkreet (nr. 57.500):

Het bankje

Er staat een bankje langs de weg,
omringt door een kleine heg.
Ze staat daar eenzaam en alleen,
dus ik denk, ik loop er even heen.

Ga zitten op het groene hout,
het is nog niet opgewarmd, het voelt nog koud.
Strek mijn benen, leun naar achter,
ja heerlijk, maar ze mocht wat zachter.

Hoor getjilp, gepiep en veel geritsel,
zie mieren slepen met allerlei gefrutsel.
Nee dit bankje is niet eenzaam en alleen,
ze heeft het volle leven om zich heen.

Sta op en loop weer verder,
in de verte gaan schapen met hun herder.
Ik voel me lekker, één met de natuur,
’n heerlijk gevoel, maar helaas slechts van korte duur.