Alle inzendingen over Gevoelsmatige Sluier

De Chador is weggewaaid of opgeheven; de stof van de sluier was te dicht geweven. Mijn ziel ondergaat een luchtige bevrijding……

vol vreugde, in mij pijn als een dubbel evenwicht waar zal haar pijn voor zijn een beeld zonder uitzicht zo vervagen mijn gele beelden als blinkend voelen, horen en zien wat me ooit warm streelde ik heb het ooit gezien hoe kon ik het ook weten vol vragen door het leven kuier door waar te nemen bezeten de pijn over mij als ’n zwarte sluier…

vreugde, in mij pijn als een dubbel evenwicht waar zal haar pijn voor zijn een beeld zonder uitzicht zo vervagen mijn gele beelden als blinkend voelen, horen en zien wat me ooit warm streelde ik heb het ooit gezien hoe kon ik het ook weten vol vragen door het leven kuier door waar te nemen bezeten de pijn over mij als ’n zwarte sluier…

Sluiers van licht en geluid komend uit het niets vol emoties en gevoel omarmen me en behagen me en voelen heerlijk zwoel sluiers zacht en toch hard gelijk een wolk van geluk gevuld met een sprankje hoop vullen de leegte in mijn hoofd en nemen onzekerheid mee op de loop warmte straalt in mijn gezicht en toch voel ik me koud sluiers van…

Een tipje van de sluier lichte zij even op Een klein stukje maar, toen dacht zij, ik stop Want een tipje van de sluier was net nog iets teveel en de hele sluier oplichten nee, die laten we mooi heel.…

nog in schaduwdromen klimt bewogen schijn zich vederlicht omhoog langs bomen laat de kruinen in maagdelijk witte sluiers schoonheid prijken veel te mooi om te blijven wanneer leven zich in uitgesproken grijs zal opengooien…

Dag van treurige sluiers toen de ochtend verontrustend opstartte je aanstaarde met wazig betraande netvliezen vasthoudend aan een beeld dat droomwanen deed verlammen alsof het donker niet meer op kon houden en alles in de diepte liet verdwijnen terwijl je in jouw bed lag te woelen…

Hun meest intieme plekken En meest privégevoelige vertrekken Zijn gevoelsmatig in Privé verwoest Dit moet een represailleactie zijn Van het gezin De Roy Van Zuijdewijn…

Zonlicht aan mijn venster in 1973, Het was nog vroeg in de ochtend, mama was al beneden. Een hoog geluid van de oude koffiemolen aan de muur deed mij ontwaken. Het clowntjesgordijn keek mij aan... Ik sprong uit mijn laken. Ja! Vandaag is het zo ver! Eindelijk was er dan kermis in de west..... Gestommel, geratel , zonlicht, koffie, en gedartel…

Vertederend knielend hart gevoelsmatig als een verbonden enkel een verleden en heden scheiden onze wegen. Tergend is het gevoel als woorden het bloed volgen tintelend naar mijn hart en liefdesvol wordt gevoed.…

Zo weemoedig wordt ik door Bach, Ik waan mij in Parijs daar bij de Notre Dame ,Zo subtiel speelt de pianist de Air on the g string, gevoelig stuk van Bach Het is net alsof je wordt gezegend bij Het luisteren ernaar, zo gevoelsmatig is hij…

Ik snak naar begrip en wetenschap, gevoelsmatig neem ik afscheid, neem 'sapiens' met korrels zout, nietig, niet verdrietig. Ik rust in vrede.…

gevoelsmatig moet januari wel de langste maand van het jaar zijn het feest is geweest en alles is weer bij het oude... wij klampen aan bij de lange stoet van reizigers naar het gindse voorjaar we tellen en passant kilometers de uren dagen en weken en misschien nog een keer…

Sluiers van mist Hullen zich om ons De wereld niet toelatend Sluiers van mist Als wit satijn Gevangen in onze liefde De tijd is zó ver weg Alleen ons en niemand anders Sluiers van liefde Omsluiten onze lichamen In zoveel passie Vervullend onze gedachten Sluiers van mist Fluisteren het verhaal Van een liefde tussen ons Sluiers van…

De nacht en de mist vertrouwen elkaar met de stilte als een wens die ik mag verbergen in de schaduwen die mij weerloos volgen wanneer ik niets meer achterlaat dan de gil die ik altijd hoor als ik mezelf weer met nachtmerries vermoord…

strijden Echt hard tegen hard Alle geloven De duivel scheidsrechter VERZOENING Slachtpartijen met Dood en verderf Uitdrijving van kwaad Het ongeluk voorbij UITDRIJVING Wapenborden van Elk vertrouwen Goede verdedi- ging tegen elke stoot SCHILD Dun en enigszins Doorzichtig doek Verhullend met slechts Zichtbare contouren SLUIER…

elk moment kan ze worden aangetroffen onder haar sluier elk moment wil je haar kussen maar denk je trouwens dat je het verschil weet tussen zoiets als cultuur en iemand die je kust maar dat verbergt voor de rest van de wereld ?…

ik keek je aan zag je donkere blik ondergaan achter een veelbelovende divers gekleurde avondhorizon lieflijk speelden onze vingers het eeuwenoude spel van het sluieren en met opkomende twinkelende sterren luieren die in jeugdige overvloed alles in zonnegloed zetten en wij drapeerden de minipaneeltjes op elektronische stekkersteeltjes…

Dat zit gevoelsmatig binnen de foutenmarge en voelt daarom ook maar half.…

Onder de sluier van de nacht heb ik mijn maskers afgezet Lig ik kwetsbaar in mijn bed Confrontatie met mijn diepste wezen Onder de sluier van de nacht kan ik mijn tranen laten stromen Is mijn angst niet in te tomen Ben ik eindelijk wie ik ben.…

Onder de sluier van de nacht heb ik mijn maskers afgezet Lig ik kwetsbaar in mijn bed Confrontatie met mijn diepste wezen Onder de sluier van de nacht kan ik mijn tranen laten stromen Is mijn angst niet in te tomen Ben ik eindelijk wie ik ben.…

In alle stilte, kijkt de zon neer op de aarde, die ontwaakt fris aanvoelend stralen Gevoelsmatig verwarmend felle steken van de zon dwarrelen neer op de grond Zonovergoten schijnwerpers dragen toe tot de pracht van een lente dag met zon Lucht gedrevenheid, warme wind geblazen en meegetrokken door die enkel schapenwolk!…

Venus pulkt aan haar sluier Toont haar vrij, onbestemd naakt Ontbladerd in een diep licht Voller dan een arabesk of een bloem In een gestalte van rauwe rust Daar en dan raak ik verhit Ze strooit begeerte in een versleten ziel Meer dan naakt kan niet Het nu wordt een kristal Glanzend in de ronding van de borst De vloeiende lijn van de bilnaad…

De zon schijnt altijd door een gat in het gordijn achter de wolken…

zijn wat je verwacht sluiers doen verdwijnen parel in mijn hart…

De wind ontneemt lichtjes haar sluier lees haar gezicht weerkaatsend licht in donkere ogen oprecht en ongelogen onbewogen licht waarbij zij opnieuw voor sluiers zwicht niemand mag haar zien te mooi voor het aardse misschien?…

Het zwarte gat in mijn herinnering getrokken als een sluier om de rode bal. Het vuurtje steek de sluier aan ontloken door één enkel woord geslopen uit een krachtige zin Het monster! is nu ontwaakt sluimerend had het in mij gezeten naar buiten zal het komen mijn ziel is opengereten…

waar snelheid wolken vlakten hoorde ik handen klappen in applaus voor vorm en compositie toeschouwers vingen licht in wisseling van beweging en kleur op hun gezicht zij beoordeelden op grond van visuele en gevoelsmatige factoren een choreografische impressie waarbij sterk subjectieve indicaties mee deelden in een positieve…

Een gevoelsmatig reisschema leidde via vele tussenstops naar jou... De bekende 'maar...' negerend; onze gevoelens regerend. "Ik hou van jou" bevrijdde... Eindelijk bij elkaar!…

Beeldvorming als geheel ieder deel blijft in essentie individueel, droombeeld die een eigen wereld beslaat gevoel in ontijdigheid verpakt waardoor een wederkerige gevoelsmatigheid ontstaat, ver van het fysieke ongemak de perfectie van alleen het visuele oogcontact tot zij de wimpers sluit, vlinder die haar vleugels vouwt en…