Alle inzendingen over Goudse gevangene

die wipt omhoog en omlaag dit is geen duisternis maar goud waard…

omlaag, naar de beweging van mijn arm, afgerond alsof ze nog jouw schouder volgt ik zie de schimmen van een bed en lijven die gedachten tillen; in twee zielen bloeit slechts vriendschap als de liefde van een moeder voor haar kind het kaatst terug: zij glimlacht om de harde werkelijkheid en hij, die als een vader is, treurt niet om wat goud…

En dan is het herfst de beuken worden stiller van zwijgen komt goud…

Nu de zomer Voorbij is, De koperkleurige Herfst het stokje Overneemt, Zie ik pas Hoe de groene Plantenkleur In goud verandert, Een paar blaadjes Hier even verderop Lopen alvast voorop En tonen het Nieuwe goud Op zijn allermooist - Opmaat naar het Nieuwe leven, Leven dat uit de Neergang geboren wordt…

Als een jager kijk ik naar het woud bevend en onzeker treed ik het binnen ik weet waar het goud ligt kan het delven Zij heeft haar ogen gesloten haar zwarte manen dansen langzaam op en neer, ze weet het niet, maar ik ben gekomen om mijn schat op te graven Eenmaal uit het woud onder de modder, voel ik mij de koning te rijk In het badhuis…

Gouden zon schildert wolken en horizon in parelmoeren kleur dan gaat ze langzaam onder en sluit haar hemeldeur wind laat het lover zwijgen alle geluid verstomd en in stille omarming verglijdt de nacht tot de morgenstond weer op ons wacht…

hij kwam hij zag hij overwon sensatie concentratie alom één schot een kogel één doel een race met zichzelf en tegen de klok winnen overwinnen triomferen staande ovatie eremetaal beheren harten stelen ja,natuurlijk olympische wonderboy Usain gold!…

terwijl de zon ten onder gaat en zachtrood licht het landschap kleurt weerspiegeld in een gouden meer dat kabbelt in de milde wind vergeet ik voor heel even alles wat er om mij heen gebeurt gevangen door de schoonheid die mijn ogen en mijn hart verblindt een onverstoorde witte zwaan die statig door het water glijdt een schichtig hert dat aarzelend…

Omring je steeds met goede mensen en vergeef me telkens als ik zeg: dat ik ontzaglijk van je houd en dagen van zilver, dagen van goud.…

de blues heeft mijn emotie bedwongen en het land gegeven waar ze recht op had door de bui wist ik dat men pa niet vergat die als jochie de Klamath had bezongen in een grot hoorde je het alsmaar klagen van de trompet die een stotend ritme gaf zijn uithaal was voor mij zeker geen straf ook toen het stof hem begon te plagen de vlakte waar ik…

de straten gaan verloren bedekken zich in kleurig goud laten tijd in herfst verkleuren zoveel moois en toch vertrouwd ik staar naar buiten kijk in jeugd en ideaal kijk naar morgens die nog komen die er zijn in waar ik sta alles voelt naar nieuw verlangen ademloos verstopt geluk in een tel ontsnapt gevangen nieuwe kleuren gaan nooit…

gevangen in het patroon van jouw opvoeding is het voor jou dan ook normaal om steeds voor iedereen klaar te staan maar dan onverwacht... een signaal jarenlang borduur je verder nog steeds gevangen in datzelfde patroon het is niet langer vol te houden er moet iets gaan veranderen maar hoe... men zegt gewoon eindelijk zie je zelf in dat…

de geheimen van het leven zijn mij niet algeheel onbekend tussen dit eindeloze zweven is door mij een weg herkend tussen zoeken en vinden ligt mijn realiteit die het leven word genoemd of ook de gevangenis der halve waarheid…

Je bent gevangen in een kooi De dromen mogen niet leven Stil glijden je dagen weg Je bent gevangen in liefde Die je in een web heeft misleid Nooit was dit jouw keuze Je bent gevangen in die keuze Doortrapt en heel gemeen Die andere liefde was zo dichtbij Je bent gevangen in een kooi Zal je ooit de sleutel vinden?…

Gevangen in een net van vragen Gevangen tot je antwoord krijgt Gevangen, tot het je gaat dagen Gevangen tot zolang je zwijgt Bevangen van een groot verlangen Bevangen door een stil verdiet; waar tranen sijpelen over wangen totdat je eens het antwoord ziet…

Het leven is een leugen, een wereld van toneel als een kleed wikkelt het zich om me heen verstrikt en bang zit ik gevangen gevangen op de wereld gevangen in mijn lichaam ik ben zo moe in mijn hoofd en in mijn lichaam ik wil praten, maar ben bang steeds dieper zak ik weg de bodem van de put is in zicht ik zit vast en kom er niet meer uit…

breek het glas waar je inzit je stikt ik zie het een lach die de pijn verdoezelt je liefde die voor mij is verander je in gedachten en geef je aan haar maar je kijkt mij aan met haar in je armen ik wil eindelijk je lippen proeven hoelang heeft het nu al niet geduurd jij gaat hieraan kapot we gaan hier beiden aan kapot je wil het niet…

jij klinkt als een sleutelbewaarder van menig kwatrijn laat mij voor eens jouw gevangene zijn…

Gevangen in je eigen gedachten, wat kon je verder van je leven verwachten? De overheersende negativiteit heeft alles grotendeels vergald, bijna je hele leven verknald Waarom wilde je met je leven stoppen? Wilde je je hart niet meer horen kloppen? Denk toch aan de mensen die je zou achterlaten, je kan niet zomaar het leven verlaten?…

Gevangen in de kubus Loop ik in het rond Gevangen in de leegte Verlies ik de moed Gevangen door de stilte Laat ik het los Bevangen door de tranen Word ik opgesloten…

Ik voel me gevangen als een vlieg in een web. Het leven door toevalligheden laten afhangen, ambities die ik niet heb. Keuzes die ik niet wil maken. Op niemands tenen wil ik staan. Niets dat mij nog kan raken. In de menigte opgegaan. Het borrelt bij mij van binnen als een vulkaan die op uitbarsten staat.…

Ik zit gevangen in mijn leven, mijn hart gaat langzaam kapot en jij hebt daarvan de sleutel, dus steek hem in het slot. Want als ik mijn hart kan luchten en mijn gevoelens komen vrij, dan kunnen we samen verder, dan worden jij en ik weer wij.…

Alleen de route is vrij voor de man gevangen in de wagen met het geld. Miljoenen. Wie geeft zijn leven voor miljoenen? Drie keer genomen rotondes garanderen geen veiligheid. Die vindt hij bij moeders pappot.…

gevangen in een cel van wanen verliest de rede zijn gezicht. wat feit is wordt dan fictie wanneer het brein zijn grip verliest belaagd door dwalende gedachten verbleekt het streven bij zijn daad want dat waar je voor leefde bleek eens te meer de strijd niet waard.…

wij zijn gevangen gevangen in ons eigen lichaam ons lichaam is gevangen op de aarde we zijn eindeloos gevangen we kijken door onze ogen en denken dat we de wereld in kleur zien maar we zien alleen maar zwart wit we zien alles zwart wit…

Ik spartel met mijn beide voeten. Ze liggen opgesloten in boeien. Ik kan ze niet meer bewegen. Ik ben nu alleen en kan me niet meer bewegen. Ik had nooit van die vrouw moeten weglopen. Nu voel ik mij gestraft daarvoor door God. En ben ik alleen op een liefdesbed Met geboeide voeten en handen.…

Mijn hart opent zich emotie en tranen voel ik komen wat gevangen zat komt naar buiten.…

De esdoorn houdt in zijn wintertakken de wassende maan op haar plaats Een late gans vliegt door de nacht Het onvermoeibare water van de rivier draagt een boot naar de zee, die wacht Takken wijken, maan slaat op de vlucht…

Voor altijd gevangen in hetzelfde lichaam. Is er niks meer?…

Achter een brede lach van stralend witte tanden, zo'n twee vragen verwijderd van de traan van verdriet verstopt zij zich slaafs, niemand die het ziet. Thuis in haar sloppenwijk overleeft zij haar leven in eenzaamheid, houdt star en ingeperkt vast aan haar geloof Ze heeft niets anders en weet niet beter zij zijn met zo velen…