Alle inzendingen over Groei klimaat politiek rozen bomen natuur

on a summer’s day I’m a believer ik woon nergens in bomen of op het vochtig zand van de zee geen ritueel doet mij geloven dat ik verder moet zoals de jaarringen waarin vlinders zich nestelen uit het dons van de zomer straks komt de wind, op weg naar bloemen, rozen van vuur omlaag, omlaag wil ik me begraven zoals…

Wie had dit ooit durven dromen, Dat je weg niet over rozen gaat. Al lijkt je weg zo donker, Ooit komt er voor jou een ommekeer. De donkere tunnel opent zich, Het heldere licht schijnt je toe. De takken en bomen zijn weg, Je mag leven!…

slechts om bevestiging boven, in een boom hing een koekoeksklok te kreunen hoe groot ben ik?…

haar muze giet pokon in de kristallen vaas met rozen in de knop.…

langzamerhand worden de dagen langer rondom ons de roze en witte bloesem zichtbaar in de bomen ik onthoud de kleur en houd hem vast bij de herinnering aan koude winterdagen de wereldse plagen van dreiging en geweld schommelen als ijs klompen in de ziel ik open de deur naar de vrijheid met een gevlochten ketting van robijn…

waarom moet ik mij toch scherven aan een leeghoofdige dame die haar vuile was ophangt aan een zelfgespannen lijn tussen weelderige bomen?…

Herfst en winter sluiten een verstild verbond Het late licht te weren uit de dag Het duister ruim baan te schenken Hoge bomen worden volslanke silhouetten versperren het pad dat ik ga Het zijn van natuur de ongeschreven wetten Wie mag het jonge licht ontsteken in het nieuwe jaar?…

of doen we het zonder boom dit jaar………….. Een boom…

de natuur huilde vrijdag in Antwerpen de druppels liepen als tranen over ons heen kinderen en ouderparen iemand alleen onverstoord druppels liepen over onze huid zwart wit groen blauw roze oranje over onze wangen liep geen traan meer gestold we stapten stap voor stap alsof iedere stap de pijn kon verminderen alsof iedere stap…

langs wijkende bomen in zachte glooiingen van het landschap loopt het eeuwenoude pad een natuurlijke oase van rust geflankeerd door het groenende leven van boom struik en blad generaties zijn langs gegaan met uitzicht op morgen huis en haard achtergelaten verdronken in zorgen anderen zijn gekomen hebben in het volgen van vroegere…

een boom de boom boetseren met gevoel is scheppen door zijn hand of soms teder de bast kussen het is kunstig wat ik bedoel door bezieling overmand daar zijn aard innig met de natuur is verbonden wordt hij telkens door liefde voor rijzige stammen naar wat hout gezonden aan de man van de zon wordt alsmaar gevraagd het…

Maar ’t kan altijd nog gekker, 't is krommer nog dan krom Dan stuurt men zelfs z’n eigen kind de straten op: als bom... Wat ben je dan: een gek, verbitterd, fanatiek?…

Maar ’t kan altijd nog gekker, 't is krommer nog dan krom Dan stuurt men zelfs z’n eigen kind de straten op: als bom... Wat ben je dan: een gek, verbitterd, fanatiek? Men blaast z’n eigen toekomst op, en noemt het politiek.…

’s Morgens tussen zes en zeven is mijn uitverkoren uur want buiten is het leven dan even van de natuur Ik slenter tussen struiken, bomen, bloemen, groen, zie vogels zingend de straat gebruiken en huppen in ieder plantsoen Ook het achtergrond gezoem van menig gevleugeld insect, brommend geluid van bloem tot bloem, wordt nog niet door menselijk…

het onkruid en de wortels groeien de boogschutster heeft haar pijl verloren ik voel me als herboren.…

Menselijk gezien is het allemaal niet zo moeilijk dus laat de politiek niet moeilijk doen het is een fatsoen’s gegeven, waar ook ter wereld sociaal te leven en allemaal een beetje poen Maar nu fronst toch rijk westen het hoofd het verworvene, macht, zelfbelang, handel alles komt in het geding en meer dat geeft de politiek krampen steeds maar…

in de eerste zoen van het elkaar vinden is het thuiskomen elke dag opnieuw is een ontwaken met jou naast mij van elke rimpel in jouw gezicht ken ik het verhaal jaar na jaar sta jij op wacht bij mijn vallen en opstaan…

ongenaakbaar geloof, politiek gedraaikont, reclame als bewijs. Allemaal etiketten die ik, zelfklevend, uit vrije wil niet wil. Ik werp niet als eerste en wil ook niet gestenigd.…

(voor Lucebert) Ik zal je een engel wijzen een met gouden vleugels dubbele ogen en een mond vol rozen.…

Jij bent de zee, sprak zij nee, zei hij, ik ben het zoete water dat de aarde bevrucht de druivenranken doet groeien zowel rozen als gardenia's doet bloeien de mensen de drank geeft om te leven nee, zei ze weer, jij bent de zee jij golft, spoelt aan trekt je terug alsof het een spel is kijk maar, duinen verwachten je ieder moment zoals…

Meridionale verlangens, wuivende palmen in begeerte, beemden onder behaag'lijk zonlicht, overgang naar gouden stranden, weerkaatsing van de zeespiegel, tegen een azuren hemel, in lijdelijke verzoeking...…

ik heb nog met ze gesproken vergeten bomen die mijn geweten ooit wortels hebben gegeven bladeren die voor mij ruizelden op warme zomerwind waar zon in donker loof bleef steken en wij door heerlijke picknicks de tijd vergaten ik dromen vond die volop tegen spraken waarin muziek met veel tonige refreinen klonk nu is het landschap…

broeikasgassen - ogen tranend als de neus een trage winter…

De opwarming van onze aardkloot is een politiek gesneden brood. Een hacker gaf 't bewijs : men maakt ons blaaskens wijs ! Maar ja, angst maakt de volksmenners groot ...…

Dumps kerosene werden verteerd zodat ginds de knop kon geactiveerd. D' opwarming der aarde krijgt nog 2 graden nadien wordt de zon gearresteerd.…

Wij maken van de aarde een patiënt. We kunnen het in vele bronnen lezen, het is zelfs onomstotelijk bewezen, al wordt het door de dwarskop nog ontkend. De wetenschap? Die boeit hem echt geen reet. Hij luistert liever naar een wappenscheet.…

Op wandel langs de Grote Gracht verdwijn ik in de schaduw van mijn vrouw. De zon wriemelt door de blaren en geeft nog milde warmte af. Er is gefluit van vogels her en der. Gaaien krassen. De lucht is blauw. Boterbloemen bloeien. Voorbij het pad verschijn ik weer alsook de schaarse auto's. Een haan kraait honden blaffen. De…

Het gebarsten eelt van hun te droge voeten leek op de diepe scheuren in de verdroogde grond de planten gingen dood bomen vielen al meer uit ze dansten in het stof voor een beetje regen dansend op hoop van zegen onder een blakerende zon dronken hun laatste druppels offerden hun vloeibare geest onder een genadeloze zon o El Niño waarom…

Wat Paulusma ons destijds heeft voorspeld, Wat hij al in de herfst heeft staan te brallen (Hij liet een kreet als ‘horrorwinter’ vallen): Bittere kou en veel natuurgeweld. Voor Piet komt er een horrorwinter aan: Van SBS mag hij dit najaar gaan.…

Het winderige Walchers platteland, De Bevelandse Zak in lentekleuren, De Oosterscheldekering met haar deuren, De goelijke Zeeuws-Vlaamse ‘overkant’; Kom gauw eens langs, beleef het Zeeuwse leven, Voordat het aan de zee wordt prijsgegeven.…