Alle inzendingen over Groei klimaat politiek rozen bomen natuur

een woestijnstop maakt winterhard de kou gebiedt in geleidelijke tijd sta op na het vallen geef het verlangen een jas vergaar koude-genen eist de tijd het is alles of niets wordt winterhard…

Nog deze eeuw gaat er een “ijstijd” komen De warme golfstroom valt volledig stil Dan gaan we van te warm naar veel te kil Opstoken dus die biomassabomen Met CO2 warmt het een beetje op Zo kost de kou ons niet zo snel de kop…

Een zomeravond geurend naar rozen en lavendel hoog en geel bloeit de dille langs het groene varenblad op het tuinpad waar ik langs hosta's wandel naar de vijver drijft een roze nenuphar als stille avondwacht ...…

Werkelijkheid blijft onwerkelijk. Feiten blijken verbeelding. Meningen zijn dat ook. Wanneer ze worden geuit veranderen ze. Veranderen ze in as en rook. Fantasten fantaseren fantasie. Dichters verdichten gedichten. Dat is niet waar maar raar. Politici verdraaien feiten. Dat is niet raar maar waar.…

Wind dreigt storm traant ogen overvol bomen worden oud de natuur lijkt dol Zand stuift in ‘t rond vult knarsend monden verduistert het licht schuurt verse wonden Daar staat hij pal rug tegen de muur neus in het zand struisvogelnatuur…

zei hier de natuur als een uitnodiging En ik zag de gang tussen rijen bomen alsof ik thuis was Het kraakt wel onder je schoenen bruin blad, herinnering aan herfst-2016 Het is een goed ding die vanzelfsprekende uitnodiging je slaat een zijpad in weer eens wat anders als je van het pad afraakt.…

mijn ziel geniet… van bomen en struiken die beschermen een vijvergebied weerspiegelingen verschijnen door het licht van de zon echt om rillingen van te krijgen betoverend mooi, die kleuren zo stil op het water ze beroeren een zelden gebeuren waarachtig, ik sta op… en ik zing en ik dans ik voel mij zo zalig perfect met de natuur in……

Zomerblijheid omringt door al het goede van de natuur. Het geel en groen van de boterbloemen zo schoon en zo puur. De zingende vogels in de bomen. Een vervulling van al mijn dromen. Zomer blijheid haalt mij binnen in een boeiend avontuur. De zomerkleuren zijn zo beeldend en puur. Alles gekregen zonder enig schromen .…

de schepping was voltooid overal waren de klokken gaan tikken op het uur nul omdat de mensen anders zouden stikken zonder zuurstof bomen zon en natuur het raderwerk was universeel onvervangbaar door de mens waren er ongewenste haperingen waarna verval was ingezet met kains ezels kakebeen dat abel had neergelegd…

Is het omdat de boom ze afstoot? Bepaalt elk blad voor zichzelf Dat het tijd is? Is het een ritme van de natuur, Groter dan welke boom of welk blad dan ook?…

Ze kunnen werkelijk geen kant meer op, want in het dal is het nog warmer en hogerop groeien onvoldoende planten.…

Je roze bruidskleed sierde één keer in ’t jaar zo dat mijn tuin de mooiste was. 's Zomers zorgde je voor schaduw, zodat ik onder je kon lezen en ook je appels groeien zag. De waslijn wurgt, en ied're kat doorkrabt je bast toch gaf je manden vol en veel, en deelde 'k je vrucht met vogels.…

De weergoden hebben het weer niet mee nu ze andere goden vervloeken kracht van de natuur negeren barst er een onweer los weergaloos waarachtig ik heb het niet meer met de wereld het aardse bestaan ontgaat mij door mysteriën in de spelonken stormen breken daadkracht de mens machteloos gaat aan krachtige winden ten onder en een god…

Langs oneindige wegen in het prachtige polderland waar de natuur haar eigen gang nog gaat, ongebonden in groei en bloei, vindt het leven in volle pracht vloeiend de dansende kleuren op linnen van het netvlies gebonden als een levensboeket waar het purper eenzaam en alleen tussen al het groen zich wortelt in de klei van tijd.…

buiten schijnt de zon dagen lengen nog wat dagen natuur oogt fris en groen in duin gisteravond voor het eerst sinds vele jaren vele konijnen jong en oud ze springen weer om te knagen en te vreten van het helmgras opdat de wortels groeien de korrels niet verstuiven de poolse paarden prachtig allemaal alleen ja moeilijk uit te leggen wat…

De lucht is vol rozen de rozen zijn weerloos weerloos je handen je ogen roos van je mond de morgen ben jij weerloze roos van de morgen wond van de rozen [vertaling Gerrit Komrij] --------------------------- Uit: 'Ik herhaal je', 2000.…

Een kaars, twee rozen en drie lichtjes: Een zwarte kaars om onheil af te weren. Twee roze rozen symbool voor onze liefde. Drie theelichtjes die stenen harten met warmte vullen.…

in loslaten is de boom geschoond waar oud zeer en zorgen verdwenen zijn de nieuwe knoppen al verschenen…

bomen staan rijzig in een laan sierlijkheid toont zich rond elk uitlopend blad de aardse tuin stift haar kleuren rond de genomen stap krakend op het grindpad haagwindes groeien hechten zich vast aan schilferende dakranden verdoezelen het oud vogels figureren in schaduwvleugels rond het hemelruim dalen neder in het lindehout…

de cyclus volgend van verlies gevolgd door nieuwe groei…

in deze dode omgeving, Maar tussen de stenen Groeien pollen gras, Niet gehinderd door De dood die aanstaande is…

opnieuw zullen er bladeren groeien de bomen vol groen en statig staan bloemen kleurrijker weer bloeien jonge lammeren de wei ingaan een lucht zo wolkeloos en blauw de zon die laat haar stralen schijnen en ik denk enkel maar aan jou geen warmte laat de kou verdwijnen dit prille geluk drukt mij op de feiten dat jouw sterven niet te keren…

Niet het doel maar de politiek als middel Het volk wordt eindelijk vertegenwoordigd in Henk Krol VOLKSVERTEGENWOORDIGER voor de PLUSPARTIJ kies positief ga stemmen!…

hetgeen me nu nog boeit ik kan alleen maar naar de kleuren staren en zwijgende bewondering ervaren voor de natuur die broeide in de knoppen waaruit de levenspracht zich kon ontpoppen van de Clematis die uitbundig bloeit…

wanneer ik me vastbind aan de wind, zing ik je naam en alles wat ik voel ik schrijf je neer in ‘t gras, de lucht en de bomen op het eerste lenteblad en zonnevuren rozen en de liefde zo oud als de aarde drink ik bij bloemen en blauwe vlinders wanneer dauw de ochtend ontvangt als een minnaar, door zomer bewogen ach, mag ik het leven…

eens schreven we samen zee ik keek in je hand en glinsteringen van zomer vulden de lucht met blauw, bloesems bomen, beminnen vlinders aarzelden niet, ze waren gewoon onmeetbaar en wij zee daarna zei je woorden van wolken, meestal vogels in regen rotsen roest rozen verscheurd en het water werd donker, de poëzie haastig in…

Ik kom hier wel eens vaker maar vroeger zoveel meer toen lachte ik naar de rozen en deed liefde nog niet zeer die boom daar is al oud ik denk dat hij mij nog wel kent van toen ik voor het eerst door liefde werd verlaten en de pijn die dan niet went zo stil als hij kan luisteren naar geheimen en verdriet de bladeren...die fluisteren…

Het gras groeit boven de rozen uit. Heel voorzichtig gaan de bomen liggen om in slaap te komen. Uit hun rompen rijst een woud. En het huis wordt niet herbouwd. MORAAL Ach wat groeit het leven goed als het niet van mensen moet. --------------------------------------- uit: ' Alle malen zal ik wenen', 2007.…

in het roze van de avondzon zag ik je ogen ze donkerden de nacht vanmorgen keken ze zo veelbelovend toen het ontwaken ons de vroege uren bracht wisten lente in ontdooien zagen winter zich in krokussen ontplooien en lachten naar elkaar hoorden vogels voorjaar fluiten en in tonen hun domeinen sluiten in de kruinen van de boom…

Lust je hem bruin of liever toch iets witter Lijdt straks ons pintje zelfs onder dit klimaat Smaakt onze hop - waar het in feite allemaal om gaat - door ‘t warme weer en minder alfazuren weinig bitter. Dan blijven we verweesd achter met een grote kater En lijkt ons bier steeds meer op kraantjeswater.…