inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 79.467):

De verwaarloosde tuin

In het droge zand een paar oude kruiken
verwelkte bloemen tussen de struiken
verwilderde planten tussen de bomen
van een mooi gazon kan ik slechts dromen

in mijn kleine tuin staat het onkruid hoog
maar ook een beeld met pijl en boog
haar smalle linkerschouder is ontbloot
ze is gemaakt van afvalhout en schroot

het meesje en de merel zijn haar vrienden
het mos en de schimmel haar bedienden
ik koekeloer de tuin in vanaf mijn terras
er groeien paddenstoelen in het gras

de ongeordendheid doet mij soms rillen
maar ineens zou ik niet anders willen
elk klavertje, elk kevertje tot aan de eiken
ik zal ze als een bioloog bekijken

in de lente zal alles weer gaan bloeien
terwijl het onkruid en de wortels groeien
de boogschutster heeft haar pijl verloren
ik voel me als herboren.

Schrijver: Ellen Geven, 12 maart 2023


Geplaatst in de categorie: biologie

4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 189

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Pitsikato
Datum:
12 maart 2023
Het zou mijn tuin wel kunnen zijn. Ik zie hem zo voor mij. Mooi geschreven.
Naam:
Ralameimaar
Datum:
12 maart 2023
Vlg mij is dat een tuin naar mijn hart, lekker zo laten, mooi gedicht Ellen
Naam:
J.Bakx
Datum:
12 maart 2023
De schoonheid van het loslaten. Graag gelezen, Ellen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)