Alle inzendingen over Grootvader

Een prentbriefkaart, honderd jaar oud, waarop mijn grootvader rustig bij de opstal van het gehucht, de dingen van de dag te bespreken staat. De linden, eiken, vlierstruiken, waken bij de strobedekte, langgerekte donkere hoeven om het plein.…

je gaat in de tijd, herinneringen borrelen op maar als je het glas heft na lange tijd proost je ook op hem, op zijn leven en op beider herinneringsleven wat blijft ‘t diepe gevoel van vader en zoon wat beklijft met de komende geboorte van je eigen zoon zal je vader nog meer indalen in je ziel en zijn niet bij leven maar wel voelbaar de grootvader…

't Was winter in het verre moederland In Indië kreeg grootvader verlof Maar bleef zes maanden lang en dacht ik bof Dan vraag ik mijn maîtresse om haar hand Aldus geschiedde het dat in de winter Grootmoeder, met dochters, van hun tante Gezelschap kreeg, als een soort gouvernante En van haar minnaar - dacht zij ooit aan ginter?…

ik ben op zoek gegaan naar de diepe wortels de vertakkingen aan de stam van een boom het nest in de groene kruin ik zocht een oude droom als een blad dwarrelde ik wat rond de wind nam mij mee liet mij nog niet dalen ik werd gepakt door familieverhalen een prentenboek bracht mij in een hof waar grootvaders rozen kleuren door de hagen…

Onstwedde is uit zijn geloven gevallen de strakke kaders van de grootvaders worden verzaakt tot spot gemaakt een nieuw gezicht en stof voor dit gedicht.…

Dat huis waar de tuin een fresco was van bloemen, fruit en groen waarin we heerlijk speelden elke warme “zondagnoen” en ied’reen wanneer fonkelden de pretlichtjes der nacht, rondom een konkelfoezend vuur tesamen werd gebracht Dat huis waar nu geen grootmoederkloek meer opendoet de deur en waar geen grootvader meer leeft als een patroon…

Als jullie de deuren openlaten, dan laat ik een gedicht achter, een prima ruil lijkt mij, maar gun me dan wel die oude Chablis van grootvader. Ik ga jullie wijnkelders veroveren, uit naam van Bacchus en Apollo, jullie voorraden achter tralies, ik kom eraan, ik hou mij schuil in stinkende vodden en met een gortdroge tong. Woef!…

Foto's van mijn geboortedorp zo'n honderd jaar geleden grindweg tussen rijen bomen langs kaarsrechte kanalen Turfschepen in 't bruine water de smederij van m'n grootvader veenbaas te paard voor 't café pezige mannen met pet en spade graven met kromme ruggen kanalen steken turf van dageraad tot schemer hun loon halen in 't café duurt al…

Sedert zijn dood is mijn grootvader 0 ten hemel / 0 ter helle gevaren aankruisen graag opdat duidelijk wordt hoe dat zit. Hij was vader van velen, tuinman, burgerman uit de eeuw voor de eeuw van deze of misschien wel van toen klokken nog kunstwerken waren en nieuwe techniek.…

Bij een moderne koe gaat het heel anders toe dan in grootvaders tijd. Zij is nu uitgebreid met chips onder haar huid. Lampjes gaan aan en uit en tientallen circuits regelen dat precies.…

" Hoor ik breinloos broddelend onder de golfplaten Grootvader zich als een hangende naald herhalen En knippen we kortstondig kiekjes Waarop vier generaties in een mum bevriezen Voordat we met de Range Rover weer afsteken In het goudglorend avontuur…

Daar ligt hij op de baar, Ach, nog geen negen jaar! En de afgeleefde staf Geleidt de jeugd naar 't graf. O God! hoed mij voor 't kwaad, Dat ik Uw' duistre raad Niet morrende bedil! Geslagen hart, zwijg stil! Wat zeg ik, stil? - o neen! Hoe ik zijn dood beween', Hier, bij dit zielloos stof, Breng ik d' Alwijze lof:…

waggelen van mijn pen op de manke tafel terwijl de regen tegen het raam mijn kwetsbaarheid wast nadat ik, nooit losgeraakt van het eenzame, zonder verwachting, naar de koude koffie kijk of denkt u aan die keer dat u uw lief omsloot tezamen met de zachtheid van de regen of aan de warme houten tafel en het kaartenhuis dat u samen met grootvader…

Het was precies het kistje met oudroest en touwtjes van mijn grootvader. Ik was een vreemdeling. Toen ben ik maar gaan wandelen in de bosjes. Het was een arme dag, de straat was nat. De zwarte boompjes hadden honger, Die trokken hun magere vingertjes krom. De wind zei verdrietige verhaaltjes.…

Het was precies het kistje met oudroest en touwtjes van mijn grootvader. Ik was een vreemdeling. Toen ben ik maar gaan wandelen in de bosjes. Het was een arme dag, de straat was nat. De zwarte boompjes hadden honger, Die trok hun magere vingertjes krom. De wind zei verdrietige verhaaltjes.…

De kolenkachel straalt behaaglijk de huiskamer in zomerklimaat waar grootvader zijn uiltje knapt terwijl de kat een walnoot gapt die hij over het vloerkleed slaat kerstkoekjes in de dennenboom besneeuwd met suikervlokjes schommelen zacht aan felrood lint tussen de kaarsen; crèmegetint en tingelende tere klokjes de platenspeler krast versleten…

Ik herkende geen kluis, 'k Vond een vreemde in mijn huis, En 't omsloot eens zo veel wat ik minde, 'k Vond geen schaâuw in de tuin, Want geknakt was de kruin Van de aloude, van Grootvaders linde. 'k Vond geen vriend in de stoet, Die ter kerke zich spoedt. En voorheen kende ik voornaam en have.…

FOTO VAN NU HULLUKUG Ik stel me aan je voor:twee Javaanse grootmoeders Poolse grootvader en een Belgisch/Nederlandse van jouw gedichten leren houden in het van kwaad tot erger en jou horen is indringender dan lezen vader een lyrische dwerg, je moeder een reuzin wat ons tegenhoudt is de gewoonte van tegenzin na een donkere tunnel het licht en…

Grootvader zaliger, verbleekte foto aan een grafsteen in de rij, trotseert zo nu al twaalf jaar lang om de driehondervijfenzestig, -zesenzestig dagen mijn oprechte poging tot jaarlijks één, twee minuten ingetogen stilte. een blad dat valt een blad dat valt. wind.…

Grootvader was een sportieve kerel, God hebbe reeds zijn ziel. Maar oma’s wilde SM-verlangens, waren niet bepaald zijn stiel. Inmiddels zit zij al vele jaren in een sjiek verzorgingshuis. Men is daar ziek en straf op leeftijd, dus ook behoorlijk kuis. Daarom rinkelt bij mij vaak de telefoon in de duistere nacht.…