Alle inzendingen over Grootvader

met verbeten happen schrokte je spek en eieren naar die verkankerde maag. ik voelde me haast een ramptoerist. mijn tijd als krijgsgevangene was een plezierreisje als ik het met dit vergelijk. en je wees alle hoeken in de eetzaal van het bejaardentehuis aan. je had lak aan regels van verpleegsters die niet wisten wat vrijheid…

Wat grootvader wist, is hij wel vergeten, maar spelen kan hij nog. Wanneer hij de kamer door de ene deur verlaat om een seconde later door de andere weer binnen te komen, dan heet dat: een wonder. Geen wonde in het hoofd.…

Als kleinkind wilde ik zo graag, groter dan mijn grootvader zijn. Als oudste zoon moest mijn opa, na de dood van zijn vader, kostwinner worden. Moeder verkocht heet water en vuur. Opa werkte in een stinkende fabriek. Twee oorlogen en de grote crisis, heeft hij moedig overleefd.…

mijn grootvader lacht: ik leef, vooral nu, van mijn herinneringen. uitgerekend vandaag leef ik dus tweemaal, noem dat echter geen dubbel leven, dat is helemaal andere koek en taal. elke herinnering is een ontmoeting met ensor, permeke, of vivaldi of bach dat hangt vooral af van mijn gemoedsstemming die dag.…

Ik hoor het hem nog zeggen, mijn grootvader, de oude wijze: jullie mogen niet klagen, elke dag zie je de zee. Ja, riepen we dan, de zee maar wat hebben we nog meer? Nou zei hij en stak de brand in zijn pijp, jullie hebben het zand en daar zit heel wat in en jullie hebben de wind.…

wat wist hij nu van lijnteelt van terugfokken of outcross voor hem was dit hondsgezeik tegen eender welke stamboom mijn grootvader koos voor een jonge hond met een lange, rechte rug mannelijk moest hij op zijn vader lijken “een reu met moeders trekken is miserie zoeken”, vond hij het was de tijd toen de honden nog gingen ‘staan’ voor…

In de krant: als een zebra gaat liggen sterft hij In bed, ik zie weer mijn grootvader vlak voor hij sterft. Het was in het voorjaar, de paarden gingen van stal en hij leunde tegen het hek.…

Toevallig zag ik gisteren op de bodem van een vijver het bleke gezicht van mijn grootvader liggen. Hoe het kwam weet ik nog niet. Vissen zwommen er keurig omheen. Het was of hij zijn bril maar weer had op gezet: dwars door zijn gesloten oogleden keek hij naar de wolken. en naar mij.…

Hij klaagt hardop dat hij de nieuwe aardappeltjes niet meer haalt. Ik roep dat ik ze al gegeten heb, dus hij moet terug naar Start of naar de Gevangenis. Hij strompelt toch al zo moe. Zijn hart. Maar een vriend hoeft niet snel te zijn, van mij niet persé, alleen in de buurt. Hij moet niet zeggen dat het weer weer in de weg zit. Ik weet al…

Een man in een uniform en met pet, achter een bureau, hij kijkt in de lens, de fotograaf heeft hem in die pose gezet, de glimlach duidelijk niet z'n eigen wens. Die man daar in dat kleine kantoor is mijn opa, maar niet die ik heb gekend; vier was ik slechts toen ik hem verloor: hij was veel ouder dan de man op de prent. Het lijstje was…

haar als het zilver dat in kerstbomen hangt engelentranen draden vol levensgetuigenis een stem die alleen weerklonk om te verhalen over hoe goed en wel toen en af en toe ook nu onder de mensen hij is er niet langer bij om te vertellen hoe graag hij zijn vlees zelf had gesneden gekauwd, vermalen door de tijd maar nog steeds in gedachten…

mijn grootvader was dronken van geluk als hij voor vermoeide wandelaars in de toen nog hete zomers een koel glas water mocht serveren uit zijn eigen gegraven welput.…

Vandaag is de geboortedag van mijn vader mijn vader Gerrit Jan Krediet Ik sta er niet te lang bij stil want het leven ging door en gaat door Hij is al lang geleden gestorven op mijn 32ste geboortedag zondag 12 februari 1984 in de vroege ochtend Hij was nog veel langer geleden geboren op 9 november 1908 en in februari 1908 verwekt zal…

Hing de telefoon weer op de plek van de koffiemolen, zei mijn grootmoeder bijvoorbeeld na lage tijd: ze zeggen dat ze komen en mijn grootvader: wil je dat ik erlangs rijd? ---------------------------------------------- uit: 'De schoenen van de buurman', 1999.…

Er goort een gordijn voor het verleden rafelt mijn herinnering stuk een laatste lief sloeg de deur verdovend dicht schrikbeeld uit vergeelde krant bed hinkend op drie poten slaat terug in oude stand bereidt om weer een nacht mijn lief te dragen robuust stammend uit de tijd van grootvaders escapades streel ik het voeteneind klaart in mij…

Hier zag ik tegen de ochtendzon mijn grootvader thuiskomen van de Noord die hij heen-en-terug was overgezwommen om zijn zestigste verjaardag te vieren. Hier hoorde ik als jongen een uiteenvallende briket ritselen in het fornuis en dacht: het klinkt als zilverpapier dat terug tracht te komen uit zijn verfrommeling.…

haren moedwillig verward het hemd nonchalant ongestreken de broekspijpen kundig versleten gemaakt gerafeld als echt de sneakers gelompt -tegen zweverigheid- een veter nauwlettend vergeten de trui met de naden naar buiten gekeerd al heeft mam het anders geleerd en dat ze zich hoedt om mijn vintage te wassen -een jekker uit grootvaders…

Voor me de schedel van grootvader van koperen hersendak voorzien met uitsparing voor sigaretten hij grijnst al veertig jaar Ernaast de baarmoeder van oma keurig in wekfles bewaard, daarin groeide mijn moeder: ei werd mens deze machine in sterk water gevat Als trofee de rechterarm van vader en de moederkoeken van de zussen eronder de foto…

Mijn grootvader verschijnt en zegt: Zestig jaren heb ik al gewacht. Zestig jaar heb ik je gemist. We roken pratend zijn sigaren. Nu weet ik wat hij ook al wist. Ik laat hem los en dankbaar gaan. Hier is niets wat moet. Nu is alles wat ik wil. Ik wil op eigen benen staan.…

Jouw zoon werd grootvader, en denkt nog vaak aan jou, ook al ben je elf jaar dood. Dat onzinnige generatieconflict, hebben we waanzinnig uitgevochten. We knokten toen over ons groot gelijk. Ik was meestal klein en jij was groot. Jarenlang hebben we gestreden, over gehoorzaamheid en gezag. Zuiver mijn herinneringen pa.…

Zijn naam is zwart gemaakt dus moesten de kleinkinderen hem wel loochenen, nee hun grootvader was Set de enige echte zoon van Adam en Eva die kanaaltjes groef en ledikanten maakte die schiep wat hij bedacht…

mijn grootvader zaliger maakte verre reizen wenen carthago montenegro moldavia lisboa monaco niets was hem te ver ik was zijn petekind gevraagd dus met mijn verjaardag wat is nou echt merkwaardig hij plukte in zijn rechteroor dacht met de ogen dicht diep door toen sprak hij heel officieel: ze zijn vaak moeilijk te vertalen niet door een…

'Magie komt van een doekoen, een mwandishi, Een paragnost, een ziener of sjamaan Maar 'n medicus die orthodox geneest Is meer met lab en apotheek begaan Schrijft een recept voor en hij injecteert En houdt zich bij z'n eed en bij z'n leest Hij prevelt niet, maar diagnosticeert,' Zei grootvader, die dokter was geweest Maar zij…

', zei 't knaapje, 'O, Grootvader, maar dan zoudt Ge lang reeds kunnen dood zijn; Ge zijt zo ziek en zo oud!' En de oude stond te peinzen, Hij dacht: 'het is wel waar!' En zijn lange vingeren streelden Des knaapjes krullend haar.…

Hij had gelijk, de oude baas mijn grootvader Nardus “Coba” zei hij: “Een bus en een tram en een man moet je nooit achterna lopen” die fluister bereikte vanmorgen mijn oren weer toen ik me al haastend voort bewoog maar toch bus honderd dertig voor mijn neus weg zag denderen “soms komt Jantje laat thuis maar soms komt die ook helemaal niet…

Op Marktplaats vond ik hem terug, de Philips van mijn grootvader. In de oorlog speelde je in de kelder. Na de oorlog stond je naast mijn box. In de oorlog was je er al. Als peuter werd ik vanzelf een opa. Zo ging het en zo gaat het. Verder geen nieuws onder de zon. Gelukkig ben je weer thuisgekomen. Samen kunnen we weer jong zijn.…

Mijn grootvader zijn tijd vooruit brak in Maarheeze met gevoel een lans voor de bij de pomp dansende gans die bleef gakken bij vals gefluit Mijn vader pinkte steeds een traan bij het idee dat men gevleugelden slacht met kerst werd het van hemzelf verwacht moeder wilde een vette haan Op weg toen naar het hoenderhok halste hij al bij het…

mijn hand in grootvaders hand ik ben het kind uit stille dagen in de tuin van altijd zomer bomen groeien naar de hemel uit andere eeuwen zal ik woorden horen die ik ken en voel en schrijf. ben ik het kind met oude verhalen geborgen in de stille dagen in de tuin van altijd zomer.…

voor hun gang naar de dodenweg trekt een aangeslagen vader traag de schoenen uit van zijn kleine zoon scheert een ander in schamele tijd de meisjes en de vrouwen kaal op de grond buiten ziet hij het groene jasje van Tamara -mama had het nog vermaakt- de blauw-wit gestreepte rok van Itta ligt er verloren naast het versperde hart laat geen…

Bedankt mijn lieve schat dat ik hun grootvader kan zijn. Hier weg, getrouwd een eigen huis, Ik hou van jou, mijn kleine muis.…