Alle inzendingen over Heden

Onze gedachten dwalen af Meegevoerd door de wind Een zomerse bries Speelt met onze fantasie Het heden telt niet meer We vergeten de tijd We houden onze ogen Tegen beter weten in gesloten We dansen op het ritme Naar waar de wind ons brengt En stiekem willen we geloven Dat dit ooit kan met onze ogen open…

Je duldde geen horizon geen weg uit ’t verdriet een glimlach of de zon je zag ze beiden niet je kwam bij me terug in emotieloos vragen het eten was bedorven de rugzak niet te dragen je kon niet tegen tegenslag jouw moeder was gestorven in een akelig zwart verleden je hield niet van ’t heden vond al mijn woorden laf de strijd werd…

Reeds rees uit Rotown's harte- bloed een nieuw symbool ons tege- moet - scharlaken in de neongloed - De Mariniersbrug Poort die naar heden voert! ---------------------------------------- uit: Vrijwel alle gedichten, 2001…

De nachtelijke smet op de droomwereld heeft de illusie van schoonheid doen verbleken en er is geen vorm van troost of dieper voelen die de angst en leegte laat verdwijnen misschien slechts de moed om ondanks alles en verleden toch door te gaan in heden alleen en zonder vrienden in ’t zoete duister van de droomschijn achter luister van…

de visser zit in zijn boot, terwijl hij over water kan lopen doet hij dat ditmaal niet aan gene zijde gekomen treedt hij over gegane paden valt in herhalingen doet geen pogingen mij op te vissen terwijl ik mezelf toch meermaals aangeboden heb als aas kom maar… laat zien wat je kunt als je durft… tot op heden heeft hij mij niet binnen gehaald…

Het overlijden van mijn vader, acht jaar geleden Losjes wandelde ik verder tot op heden. Hij was en bleef mijn afgod; de liefste man ter wereld Mijn verdriet is groot, ik heb het hem verteld. Geliefde zielen houden steeds contact We troosten elkaar en dat verzacht. Papa, ik zie je toch zo graag.…

jij liet iedere herfst jouw bladeren vallen schoonde losse gedachten in het nieuwe verwachten maar dit jaar braken de takjes kwam er ruimte in de verfijnde structuur nog toon jij kracht in de stormen van heden maar wij merken al hoe je geest heeft geleden de knoppen zijn weg in het kaal dat nu rest alleen in je herfstige dromen…

Maar heden FB't men weer zoals men eerst FB'de Nog altijd even -naar ik vrees- gehooked…

neen, mijn lichaam niet bestand en zwicht ik onder maagdelijk en omgeslagen kant geklost door eeuwen heen laat mij je lippen kussen langs de Dijle en sleep mij dromend over ijle draden van je lieflijk hart dan pas wil ik meten met verleden, heden en vooruitzicht, vrij zijn in geweten als ik verslingerd en gelijk eendrachtig vastgenageld…

Startend met het heden. Starten met een nieuw leven. Loslaten is zo verkeerd nog niet. Leef vandaag en droom van morgen. Het leven zit vol schatten maar soms moet je loslaten want de mooiste schatten liggen verborgen.…

Leven vormt een wonderweefsel van heden, verleden en toekomst. Geleerden bestuderen leven. Zo leeft feitenkennis. Nieuwsgierig. Leven onbevangen ervaren. Zoals geliefden beminnen. Zoals kinderen spelen. Zo leeft meditatie. Aandachtig. Leven onmogelijk verwoorden. Temidden van pijn en onbegrip, blijven zoeken naar gedichten.…

Dit is de plek waar heden en verleden in elkaar overlopen tot een nieuwe dimensie. Herinnering is licht geweven stof. We raken het aan en alles komt in beweging. Soldaten herbeleven elke granaatinslag, elk uur, elke dag, elk seizoen. De oorlog van binnen kent geen vredesonderhandelingen, wapenstilstand.…

verleden voor wat is geweest proef hoe geuren dansen op de kleuren in een wind die lente feest voorjaarsgevoelig zont het eerste licht al zacht de melodieën van de zomer op beschutte plaatsen warmen passanten in eerst ontmoeten hun eigen dromer kom op mijn feest in exclusief betreden vinden wij kleur en danst de geur ons heden…

in het oog met het gekneusde hoofd klopt en bonst de pijn hoe zeer bedreigend ook rondom mijn hart grijpt de ontroering om wie mij nabij zijn in het beklemmend heden waar wordt gebeden duldend waakzaam volhardend gestreden aan de sprankelende rivier daar trekt het zachte levende water met ons op opnieuw geboren strijdt…

Wie heden ten dage géén sigaren roken, zijn meestal depressief. Sigaren moeten op recept verkrijgbaar zijn, en door artsen worden voorgeschreven. Jan en Stoffel waren pionier! In de hemel rookt men geen sigaren, daarom roken wij ze hier.…

Weerstand tegen het onvolmaakte heden. Verzet tegen een onvoltooid verleden. Weerzin tegen wat nog komt. De lat die steeds maar hoger ligt. Doelen die verdwijnen in de mist. Wachten op verwachtingen. Onvoltooide dromen. Zie! Een duif vliegt door de straat. Luister! Wind suist door de hoge bomen, als muziek die dove oren streelt.…

veel gaat verloren, flarden zijn verstaanbaar, afzonderlijk- heden nu treden naar voren Olie op het asfalt, hier stond een auto, smeulende peuk op het trottoir daar gaat een man ------------------------------------ Uit: 'Alle bundels gedichten', 1979.…

Schep ruimte voor het heden. Focus op de toekomst. Niet op het verleden!…

Bij het opzeggen van of denken aan het welbekende gebed dat Jezus Zijn leerlingen leerde klinkt steeds de klare zin geef ons heden ons dagelijks brood hier mag de gezonde spijs die men elke dag tot zich neemt de uitbeelding zijn voor het uitvoeren van het daagse werk de weinige dingen ontvangen om toonbaar te leven wat het gangbare doen…

wil ik vertrekken van dit land geweld, oorlog en misbruik heeft mij reeds aangerand Verloren geraakt in dit bestaan stilzwijgend in de ban Ga ik weg en ik vertrek Zodra ik weet waar heen ik kan Vrijheid kan niet worden verkregen geen land is nog paraat zonder zich te laten verleiden tot het plegen van verraad Mijn woonoord in het heden…

lukraak zijn pijlen af raakt mijn hoofd het venijnige gif dringt door tot in de kleinste hersencellen doordrenkt de positieve impulsen verlamt goede bedoelingen sterkt kwade gedachten werpt begrip en invoelingsvermogen verre van mij de erosie van de toekomst start als de geblakerde resten van het gemankeerde verleden geheel zijn weggewerkt heden…

De zandloper der tijd loopt door heden vergaat naar verleden neemt alles met zich mee vervaagt zich tot herinneringen Verbasterde gedachten gemengd in doelloze gesprekken besproken terwijl de zandloper zijn werk doet en de tijd rustig doorvloeit Geworden zijn herinneringen nu voltooid verleden tijd vergaan in de loper Herrezen in herinnering…

Met de woorden uit het verleden en de gedachten uit het heden. Want de dood is oprecht zoals hij komt en niemand hem vraagt waarom hij niet zonder de mensen sterft.…

Fryslân wiid en fier, dizige boskjes en tsjerkjes en Pake dy seit dat is Wommels en der leit Lutkewierum - Friese zondag nabij verleden kerktorens nu en dan en Pake om ze namen te geven die het kind meteen vergeet maar die de oudere wil herbeleven in een heden van resten toen.…

De krant van heden morgen bleek een doekje voor het bloeden; "Hartenkamer na geruime tijd van leegstand ontdaan van al het goede. Cupido vond een levensloze jonge vrouw, haar gezicht nog vol van woede.…

klopjacht op klatergoud vorm van doelloos streven naar het lijden van arm en oud Koud en gevoelloos versteend van hart vormloos gebroken levend met smart Wijn in de verkeerde vaten vermomd achter beschonken boeken meer dan eens gedronken weg gedept met vochtige doeken Rijkdom voor later het kijken naar het verleden bestuderen van het heden…

tentoongesteld omrand door glanzend kader Met haar mooiste kleding zit zij met doffe oogopslag het hoofd passief geheven en met gedwongen lach In zijn trots versleten staat hij vlak naast haar zijn arm om haar leuning plechtig van gebaar Oud en moe als zij waren en met doorleefd verleden schonken zij dit beeld als aandenken voor het heden…

leer uw hart te plooien, Dat ge zo te minnen zijt; Rap van leden, Vroom van zeden, Dat zij Hollands, ook op heden!…

En elders in het heden. Vliegen mensen heen en weer. Overal uitlaatgassen. Zure regen daalt er neer. Maar 's avonds in mijn dromen. Als iedereen slaapt. Zie ik mijn perfecte wereld. Dat is waar "de droom" om gaat...…

denk niet dat een verleden mij wegdrijft uit het heden neen, het zet wat komt in een duidend perspectief ben me er steeds meer van bewust dat ik vertoef op de weg van het begin naar een onbekende tijd, in oneindige rust, is mijn idee, onderweg terend op lief en gerief, vermengd met mijn eigen schaduw een weg van inzicht naar de "zin"…