Alle inzendingen over Het Kasteel

De lucht, nooit zag ik er kastelen in. Waarom iets rekken dat al is doorgeknipt en niet uit doolhoven leidt? Met de witte stok sla ik mij.…

Kasteel van mijn dromen.…

kristal waarin achtpotigen drinken van hemeltranen Met mijn verkleumde handen diep in mijn zakken voel ik een heimwee naar mijn ontvankelijkheid als kind Ik leek mij niet bewust van de kou noch van de geur van nostalgie omdat ik de wereld als een wonder zag vanuit mijn eigen kasteel van flinterdun kristal….…

Hij graaft graaft met beide handen Geen schep noch schop voor handen Mijn goede raad zou hier en nu ......verzanden Hij graaft zich kuil en kanalen dijk en wering Langzamerhand bouwt hij zijn kasteel Met toren en kanteel hij slotbewoner.…

Een chateau ofwel kasteel, zie je over de grens in overvloed. Wat eurootjes lichter, dwalen we door gangen en zalen. Eventjes wanen we ons in de vorige eeuw, bij 't zien van al dat moois, op de kerker na, die heeft iets lugubers met z'n ketting aan de vloer en de kegel eraan vast...…

De schaal niet voor het fruit en het kasteel niet om in te wonen. Evenmin als er van jou iets overblijft in deze woorden. ---------------------------- uit: 'Speelgoed', 2000.…

afbeelding: Muurtrap in kasteel Ammersoyen-Henk Helmantel…

o, mooie Achterhoek met lommerrijke lanen tussen het tere beukengroen valt zacht het zomerlicht kastelen en havezaten mijmeren wat melancholiek over voorbije eeuwen met rijtuig en kales op het keibestrate kerkplein is nog steeds de weekmarkt…

Hoogste tijd weer in sprookjes te geloven Die beloven: een wereld met prinsen en prinsessen Huízen als kastelen het wapentuig blijft in de kast Kleurrijke kledij die fraai staat en je past Terug.. in de sprookjes je kunt het geloven... Of.. niet.…

De een bouwt in een lege fles een schip Of poogt op z'n Japans papier te vouwen, Een ander kan met kurk kastelen bouwen En weer een ander heeft een hobbykip. Een hobbykip!! Wat zijn de mensen maf! Dus pak ze maar gerust hun hobby af.…

Blaast miniaturen op tot dreigende kastelen waarin verstikkende lucht de ruimtes weer verkleint angstzwart zwetend regeert duizellicht zwaar verduistert deuren blijken onvindbaar in opeenvolgende cirkelgangen alles lijkt uitgebrand opgeblust tot niets…

nooit zou hij zich overgeven, nooit zijn kroon bebloed zijn troon verwoest zijn kasteel van gerimpelde stenen, in vuur en vlam. maar hoog in de lucht, waar kometen zich misdroegen, en draken doolden, hield hij zijn zwaard. tot, zijn koningshart werd doorboord en zijn moed bezweek allemaal om haar.…

‘In Ruurlo staat een schitterend kasteel Waar Carel Willink heerst als nooit tevoren Hoe kan zijn vreemde, koele kunst bekoren Ik voel m’n zachtjes toegeknepen keel!’ ‘…Hoe realistisch zijn die zware luchten Mathilde, Wilma doen mij magisch zuchten!’…

op de zolder van het kasteel honderd stukjes glas in lood eeuwenoud kwetsbaar en dun één vergissing en je hebt al een barst kijk naar de zachte kleuren het getemperde licht dat door de ramen valt dit raakt aan iets hogers de liefde voor oude dingen de koestering…

onder veren kussen dons bedolven liefde sneeuwt om ons en drijft tussen de lakens in bed, kasteel verover mij je silhouet danst schaduwen en ik streel een glimlach uit de nacht wacht op het ontwaken van de dag, dan verdwijnen wij alleen de wind weet waarheen…

Het zit niet in wie de snelheid aan kan van het leven Niet in het hebben van aanzien of opgebouwde kastelen Niet in het volgzaam volgen van bevelen Niet in het genotzuchtig andersdenkenden kelen Maar in het blijven koesteren en uitdragen van je puurheid gekregen aan het allereerste begin Misschien zit daarin de uitdaging en de schoonheid…

soms zijn voor die heren in moderne kastelen van schilde, de middeleeuwen lang nog niet voorbij!…

de vleugels van mijn kasteel zijn lamgeslagen torens trillen dralen in ten ondergaan fundamenten breken gewelven zien voor het eerst de maan stilte krijst uit restanten leven dat geketend aan de muren staat de aarde barst verzwelgt het spiegelbeeld deze droom is nooit geheeld…

boven het wassende water de voortvluchtige vogels een verloren verlangen welt op in zijn verweerde hart de kruiende wolken boven leigrijze golven langs de vloedlijn stapt hij over een verdronken kasteel zijn kromme vingers volgen het verzonken blauw in de verweerde atlas van overzee…

het genie is niet gek bouwt kastelen van stenen die ooit zijn gelegd gebakken van lucht in de heersende wind gedroogd in het sterven van testamenten die censuur nooit zijn ontvlucht kom maar mijn deeltjes zo breekbaar en fotogeniek ik golf weer de pijn schreeuw de muziek van nog steeds niet begrepen te zijn…

te bouwen kastelen vol met zand Ik heb getracht te schrijven te schrijven over muziek om de herinnering te laten beklijven de herinnering zo uniek om de taart te proeven de smaak van zoete koek maar de herinnering beklijft niet daarom valt het doek!…

Met mijn luchtig schip van Resten en afval van gisteren Overschrijd ik grenzen Hou gedreven halt bij Gedenkwaardige kastelen Ik neem haar bij de mouw en Wijs haar de kunstige taferelen Maar in mijn nonchalant ongeduld Prikkel ik haar aanstellerige achterdocht ‘Je bent een halve minnaar’, zegt ze Terwijl ze mij in de haren strijkt.…

wachten terwijl je op de stoep van een kasteel staat te dralen langzaam verdraait de bel een geluid uit de gang harde stappen behang gaat aan de kant wasgoed leeft op de kasteelheer in aantocht lawaai...…

Het kasteel Vol licht en de zee die zo blauw is Met de lucht en cipressen Om daar te wonen met die kleuren Al die kleuren en dat moois En jij die daar staat en waarschijnlijk aan iets anders denkt Aan vroeger Met verre ogen Of in je hoofd luistert Naar het concert voor de doden Terwijl ik niets hoor Ik leef om te kijken Naar al dat moois…

Kerst Boom opzetten Veel lichtjes erin Buiten is het donker Het licht zit in onszelf We weten elkaar steeds te vinden Ik ben nu in gedachten bij je Graag wil ik dat jij je dromen waarmaakt Dat je huis jouw kasteel van geluk zal zijn Dat je Kerstdagen het licht geven dat past bij jou…

De koppen wil je niet tellen de tel gauw kwijtgeraakt Je hebt jezelf wijsgemaakt: ze zijn met ......velen Ze willen een stekje met je delen ter grootte van een postzegel waarop je niet met een ander maar met jezelf kunt dansen Een kuil willen graven een kasteel misschien niet voor een ander maar voor zichzelf…

Als in het kasteel van de schone slaapster hangt in alle hoeken een web en tussen de spijlen van het hek een landschap dat sinds honderd jaar verlaten lijkt. De geluiden bevroren aan het gras, de bomen gesneden uit melkglas.…

het gevoel heb eerbied buig opzij voor mij wil me maar niet bekruipen bij glazen paleizen stenen kastelen zoek ik bang steeds achteringangen om onbemerkt binnen te sluipen uit schaduwen in nissen op priëlen zwijgend langs promenades en stoepen behalve als ik hoog nodig moet zuigen en stangen pissen en poepen…

Baron Jean-Maurice Guillaume Van Bach Klust Eght Gheen Reys-Tebrij en freule Marie-Hélène Gertrude Doeterdan Nogh Schepke-SuykerBey, bewoners van kasteel De Pronkerighe Haen, kondigen u met trots de stuitgeboorte aan van hun dochter Aspr..., voor de rest was er geen plaats meer vrij!…

Ze moesten tegen hun zin opnieuw lijden onder de bouwwerkzaamheden en die onrust verschrikkelijke irritatie/ontsteking maar uiteindelijk hebben ze gezegevierd in een nieuw en smetteloos kasteel waarin ze hun seksuele passie volop hebben uitgeleefd wat heet ze doen het nog steeds uitmuntend…