Alle inzendingen over Het lot

In mij is er een kracht die met mij mee leeft elke dag de pijn verzacht dat is het geloof in God eens zal ik zeker sterven niemand die het overleefd daarom berust ik in mijn lot.…

mijn lot was onbeschreven geen vel papier enkel wat gegevens van mijn ouders hier een wereld die eerst lachte maar later werd het bittere ernst in veel te veel verwachten ik heb de jaren zien verslijten in een drukke baan een voor een gingen zo ambities naar de maan nu heb ik mijn lot in eigen hand genomen beschreven wat er is…

Niets maakt wat uit, zolang je je vasthoudt aan de volgende gedachte: Jouw lot heeft jou al gekozen.…

Er zijn van die dagen Dan maakt het mij niet uit Hoe ik mijn lot zal dragen Waar ik mijn ogen sluit Dagen van vervreemding Altijd op de loer Waarin ik desinteresse toon Niets boeit mij, geen moer Het kleine beetje zelfrespect Dat ik moeizaam had verkregen Is ongemerkt weggelekt Dat kom ik dan niet tegen Ondanks dat draag ik dit lot Je hoort…

vreselijk pijn was het maar voorbij dan hoef ik niet meer te twijfelen dan ben ik niet meer lastig, zeiden zij Begrijpen doen jullie me niet en lastige mensen worden aan de kant gezet dat is makkelijker dan begrijpen en wordt er niet meer op mij gelet Als het iemand uitkomt heb ik het ik kan hier slecht tegen het zij zo dat is het lot…

Je denkt: ik kan de hemel wel bestormen en niemand die me tegenhoudt, geen lot dat me kan tarten, nergens ooit nog spot. Maar je vergeet dan dat je niets kan vormen uit niets, dat alles je gegeven is. En ieders lot is met elkaar verweven en alles is genade in dit leven. Je blijft verlangend, vol van groot gemis.…

Ik kan onmogelijk geloven, in ons aller blinde lot. Weet, geluid verspreidt zich in kringen. Hoor, een koor begint zomaar Bach te zingen. Door blind toeval of door het onbedoelde lot. Hoe ik het als onwetende wend of keer, steeds kom ik weer gelovig uit, bij de aandacht van Zen. Bij dat ongrijpbare Tao. Bij de Liefde en bij God.…

Ik kwam jou tegen We noemden het 'het lot' Je tilde me op.... Weet niet wanneer je me weer neer zal zetten Maar nu nog niet nu nog niet…

jij hebt iemand anders gekozen, Jouw lot uit de loterij...…

overleven is méér dan niet sterven ik kijk mijn (nood) lot recht aan en leer dan te leven dat is óók overleven…

Met haar ben ik begaan nu zij als Lot daar moeten staan.…

Een echtpaar uit Heusden was niet echt blij Met de Kanjerprijs uit de Postcodeloterij Terwijl heel de straat feest stond te vieren Deed het lotloze stel niets anders dan tieren Godnondeju mijn Heer, dit is toch al te zot Die klote loterij maakt ons leven kapot De angst dat Gaston je voorbij zal lopen Ze dwingen je haast om een lot te kopen…

Het leven heeft rare wegen vele kansen en mogelijkheden door het lot aan ons gegeven Het leven heeft rare wegen Het is aan ons zelf welke weg of mogelijkheid we zullen nemen Het leven heeft rare wegen Maar er worden genoeg kansen aan ons gegeven Het leven heeft rare wegen Maar het is aan ons welk pad wij zullen nemen…

De bonus “verdient” zij naar rato van het aantal verkochte loten……

het lot van deze man kon niet triester hij zocht zijn leven naar de kerkstraat heeft ze nu gevonden, rijkelijk te laat. Hier rust een verdwaalde priester…

geleefd heeft hij in grote lijnen maar het einde heeft hij nooit kunnen zien dat zijn de touwtjes van het lot want de dood laat ons maar ééns leven…

Had zich nog niet omgedraaid Of het kwam al aangewaaid, Het lot was goed gezind. Maar ook bij tegenwind, Is het mogelijk dat je wint.…

er gingen heel wat jaarringen aan vooraf als cirkelgangen in de tijd wat er groeide was het hout van jonge loot tot middelbaar en oud...…

Woeste rotsen Een grijze Kolos Stampend en stampend Een landrug Tart zijn lot Raast Breekt En schuift op…

Kind zijn kan ik niet meer Spelen is wat ik verveeld wil Volwassenheid nu is het lot Kind worden lukt me ooit Als ik een en ander afleer In het land van moet nooit…

denkend aan een kamer waarin nog niemand verbleef achteloos naast het pad en buiten de tijd waartoe het lot ons dreef nu is er droogte voor de regenbui en is de exacte locatie nog niet bekend maar straks vallen ogenblikken samen op hetzelfde moment verblijvend tussen de muren die op hun ruimte wachten alles is zo waar dat alleen…

verdriet dit is alles klapwiekt het lot een duif vliegt door het lichtspoor op vleugels van tijd…

Ik heb mijn ketenen verbroken Ik ga mijn eigen weg Mijn lot ligt in mijn hand Ik ga de toekomst tegemoet Vanaf nu ben ik vrij…

Zeg daarom niet: het was zijn lot, Het is mijn lot waarachtiger te leven.…

'k Heb vaak, in overmoed, het Lot getart en 't Lot heeft zich, met slag op slag, gewroken, maar 'k sta weer pal en tegen 't Lot verhard, en voel me een storm van bloed in de aad'ren koken. En 'k voel en voel dat eeuwig stormend bloed, in brede stroom door 't trillend lijf gedreven, d' onsmachtbre drang van 't immervol gemoed.…

Er was eens een mens met een ziekte die altijd op beterschap mikte hij hield zich gaaf recht al voelde hij zich slecht ’t was zijn lot waarin hij zich ook schikte.…

Elke energie is een fascinatie een gratie van het lot telkens als ik jou zie of aan je denk ben ik het die mijn liefde voor jou de vrijheid in schenk.…

Ach licht en is het lot van al, zo menig band wordt keten; zo menige en zo groot getal die 't blijzijn haast vergeten!…

met veel geduld wachten op het moment dat het lot je goed gezind zal zijn probeer dat maar eens op te brengen welnu de katten ginds op Kreta hebben die gave…

toevallig ben ik ergens opgeraapt als onmens uit het ongedierte verrezen ik draag een gele pruik - en sleep me onhandig van scène tot scène de hemel in een schuine helling is mijn onderdak, mijn lot trotserend in deze beschaving zingend in het morgenlicht ken ik geen regels van protocol in de broze wereld omgeven…