Alle inzendingen over Hoe noemen we die tu

glimmend van een vleugje olijfolie witlof heeft een zekere trots als je er gedachtenloos naar kijkt ergens zwom een vis tegen de stroom en die ligt nu op je bord met kappertjes de regens slaan het aardappelland beetje schillen of niet,met wat jus de asperges zwemmen in boter en niet te vergeten veel peper en zout 'mon amour tu…

Wie lacht niet, als hij de mens beziet. Ja, hij is mens ten allen tijde. Met al zijn hebbelijkheid. Vooral als hij eet. De één schrokt, gunt zich geen tijd. De ander eet als een muis, zoekend naar ongerechtigheid. Stel je voor een lief oud vrouwtje, ze zegt geen woord, omdat ze het niet kan. Maar wordt stilletjes gevoerd, door een aardige…

we keken naar de lichtjes aan de hemel ongelofelijk lang ergens begon iets wat we denken noemen we dachten: lichtjes schijnen door de mottige gaatjes in het zwarte gewaad van een alomtegenwoordige dood steeds branden we kaarsjes de kaarsjes zijn onze sterren van lichtprotest tegen de dood we blijven kijken naar de zwarte…

Het podium dat Durham Octave krijgt Is zonder meer verwerpelijk te noemen. Beter dan op zich in te laten zoomen Zou het hem sieren als hij blijvend zwijgt. Maar al is elke boef er één te veel We hebben weer een knuffelcrimineel.…

(Pendant que tu dors noir et blanc j'écris le vert nuancé le vert clair des petites feuilles longues et ovales et le vert foncé de l'ombre en dessous les bois plus loin et l'herbe vert jeune et légère tout ça sous l'accolade d'un ciel gris; une nuance du noir et blanc dans laquelle tu dors pendant j'écris) Terwijl jij slaapt…

Noem mij een boom waar ik niet onder geschuild heb Noem mij een steen waarop ik niet heb gerust Noem mij een zee die ik niet heb bevaren Noem mij een ochtend waarop ik je niet heb gekust.…

even al is het maar even hoeft niet lang te duren maar even wil ik je nog horen al was het maar over fietsbanden of de schilderijen van Vermeer of noem nog eens wat of bloembolvelden die je onder water zet blijkbaar doen ze dat ergens voor we hadden het verder over wind en tegenwind we namen een tomatensoep zo zeker van onszelf…

ik noem je: bloemen ik noem je: merel in de vroegte ik noem je: mooi ik noem je: narcissen in de nacht waaroverheen de wind strijkt naar mij toe ik noem je: bloemen in de nacht - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - uit de Verzamelde Gedichten van Jan Hanlo (1912-1969)…

Op zekere dag horen we onszelf zeggen: Misschien hebben ze wel gelijk. Vanaf dan leven we in een slavenrijk. Het simpele feit dat we op aarde leven, is ons onvervreemdbaar geboorterecht. Vandaag is het tijd om recht te spreken. En het onherroepelijke vonnis luidt: Eigenaar van eigen leven. Geen knecht.…

laten we dit liefde noemen dit tasten van de handen naar elkaar onze schaduwen die samenvallen grijs haar tegen grijs haar ik zou je eens lekker willen vlooien maar je wijkt steeds weg als ik dat zeg…

De zon en ik hebben wat samen en dat noemen we uitstraling Bedankt heerlijke zon graag gedaan Jean!…

Ieder persoon kan En wil wat doen Noem het een visioen Noem het situaties belichten Ik Noem het Dichten…

Draven we voort op de renbaan, die we zelf creëren. Mijn allerliefste Christus Jezus, trap nooit op je heilige, liefdevolle ziel, laat houtwormen je kruis oppeuzelen. We zijn meer dan aardse verschijningen, kijk door de schijnvertoningen heen en noem het woord wat jou het liefste is. Noem mij zoals ik jou noem, bij naam.…

We leven in een tijd van innovatie Zo is er nu een wasmasjien gebouwd Die alles droogt en ook nog netjes vouwt En op de Tech Beurs was het een sensatie Een staaltje futuristische know-how Ze noemen het de nieuwe 'Miele Vrouw'...…

dit noemen we toeval een gebeurtenis of raakvlak het lijkt nog het meest op een feitelijke onderbreking ooit aangespoeld als eencellige en inmiddels verankerd met loodlijnen staand, turend langs de kromming van eindigheid…

Als mensen je overdreven vinden noemen ze je manisch als mensen je somber vinden noemen ze je depressief als mensen die combinatie lastig vinden noemen ze pillen op als je die niet inneemt noemen ze je naam niet meer!…

Met kleine dingen waren we toen blij Voelden ons iedere dag bemind Ik wou dat ik nog éénmaal kind kon zijn Leven zonder zorgen, verdriet of hartenpijn In een wereld van vrede, zonder zorgen Niet meer denken “wat komt er morgen”…

Je hoeft me nooit te vergeten dat vraag ik echt niet van jou je mag gerust mijn naam nog noemen want ik was toch altijd je vrouw. Het zijn dingen die ooit zullen komen eens, heel ver in het verschiet waar we liever niet aan denken maar eraan ontkomen, dat kunnen we niet.…

ik tekende vogels en werd blind vouwde het water open alsof ik er bij hoorde maar werd onzichtbaar in deze stilte golven overspoelden, dun en donker het voelen opnieuw onleefbaar tot aan de hals ik legde mijn hart naast voetstappen, op ribben van het kale zand hoorde regen praten, nog smaller dan anders ik sprak van beminnelijkheid…

mijn vader is mijn naam niet vergeten hij heeft hem nooit gekend als je jezelf niet aan een naam went je hem nooit hebt horen uitspreken kon hij hem ook niet echt weten weet je je voor altijd niet erkend…

als de bloemen weer gaan bloeien kan ik uw Naam, de allergrootste liefde noemen heeft iemand ons zoveel schoonheid gegeven als de zomer; hemelse tuin van jubelend leven!…

…en ik blijf maar verder en verder over je schrijven terwijl niemand je naam nog uitspreekt de mensen gaan hem vermijden te noemen uit angst dat mijn hart om jou dan weer breekt.…

Als een vlinder vloog je zijde zacht mijn leven binnen jij vanuit het hoge noorden ik vanuit het Haagse gebeuren we beleefden noem het maar turbulentie want er was best wel tegenwind we overwonnen echt wel stormen zo kun je dat wel noemen vlinder Hanneke toch verloren we elkaar niet uit het oog en zeker niet uit het hart vandaag jarig…

hoeveel vuur is een vulkaan met hoeveel woorden zwijgen we hoeveel dorst gaat in een glas anders dan droogte of afstand waar begon een naam, een oud bos, een rots, de groenheid van gras kennen we de kanalen en straten van het hart, nemen we ooit afscheid noemen we kustenloos land in de diepte een eiland?…

Noem het geen liefde Noem dat het niet Noem het lust Genot, gemis Verwerking van verdriet Noem het geen liefde Nee, niet zo Want dat is het niet Noem het warmte Een teder moment Gemeenschappelijk gebruik Dat vertrouwd raakt Dat zo went Een overeenkomst Tussen mensen Altijd eenzaam en leeg Die nooit durfden te wensen Wat een ieder hier…

David Gates - If Rudi Schurike - In einer kleine Konditorei Johan Verminnen - Laat me nu toch niet alleen Mecano - Tu Mahler - Top Drie Depri Werp mij een munt in de gleuf Random speel ik uw deun Ben ik uw muzikale hoer Draai ik wat u vraagt En morgen reken ik u af, Moet u de rekening betalen, Deunend door de nacht Word ik slapend rijk…

Elke dag worden we geconfronteerd met opwarming van de aarde. Iedere week is er daarover wel, een discussie of praatprogramma.…

zo vast ik denk, dat je me bij je houdt des te losser moet ik laten en telkens als je verder bent wil ik je dicht tegen me aan het achterlaten kent geen aanloop we weten niets over de tijd toch zou ik zo graag weten als ik je niet meer noemen kan hoe zeker is dan nog je stap…

wanneer we houvast vinden noemen wij dat soms liefde…

Zo iemand noemen we conformist. Conformisme is een dodelijke afwijking. Conformisten sterven in de massa. Ik hoop dat u zich dat realiseert. Of altijd al onzeker wist.…