Alle inzendingen over Hoogmoed

De killer drones, en software overal Ook steeds meer robots die ons werk gaan doen De facebookgrenzen van privaat fatsoen Leidt al die hoogmoed naar de zondeval? De mens is technologisch competent Maar wordt steeds matiger intelligent…

Mijn hoofd, een rots vol letters daar hak ik woorden uit dat zijn soms fraaie spetters zodat ik zing en fluit Dan start ook het polijsten elk randje dat verdwijnt ze zijn om in te lijsten juweeltjes, zo het schijnt Zo bouw ik aan mijn hoogmoed kom van een koude kermis thuis waarschijnlijk zoals reeds bevroed blijkt het slechts kolengruis…

Wat nu de Saul van Rembrandt betreft, mij ontbreekt het wel eens aan een tulband en iemand die harp of harpsichord voor mij speelt, aan een scepter en een bescheiden gordijn waarmee ik tranen kan drogen. ----------------------------------------- uit: 'Gedichten en aforismen', dl.I, 1980.…

was ik ooit langs die brute bergen omhoog geklommen had ik dan geweten waar wolken overgaan in water steeds breder de baan makend naar beneden waarom wilde ik hoger waar de grond harder wordt dichter bij god of goud van aardse zaken kon ik niet geraken, edoch die gedachte zal ik laken hoog en machtig striemt de kou, slaat ranselende wind…

De weinige witte zwanen die zich nu begeven in de kreken, op de vijvers en de beken, houden hun hoofd hoogmoedig opgeheven, In een poging om te overleven.…

Waarom is dat hart zo hoogmoedig, En toont het zijn armoede niet? Men geeft toch zo graag van zijn weelde, Als men honger en armoede ziet. Eén enkele blik was voldoende, Een blik, die 't verlangen verraadt. Een hand tot ontvangen geopend, Een hart, dat zich weldoen laat.…

de gelauwerde vaderlandse schrijver ziet geen brood in het afscheid van Reve hij is maar hoogmoedig thuisgebleven en denkt: ik ben de ware achterblijver Claus, een groot dichter uit het Vlaamse land toonde echte klasse in de kerkbank…

Zijn verzen stranden niet in klamme dagen Maar spiegelen om hoogmoed aan te klagen En weten haarfijn pointes te bereiken Zo lang de mens kan lezen en kan spelen Zo lang zal Shakespeare’s oeuvre niet vervelen…

zuilen beeldfragmenten triomfbogen ruines in een levende stad de restanten van een beschaving van hebzucht en verwording grofheid hoogmoed en genialiteit treurigmakende restanten zijn nog welsprekend onder de zon die scheen hier duizenden jaren geleden net als nu…

Hoogmoed bevuilen van eigen nest. Kortom, wij zijn aan bederf onderhevig. Tenminste houdbaar tot...…

Hier stond hij Niets kon hem meer raken Alleen nog slechts breken Veel was er al verloren Wellicht nog iets te winnen Toch was hij een vrolijk mens Hij was van ver gekomen Had al veel gezien Velen waren al gevallen Voor de hoogmoed en de trots En toch, hij stond er nog Fier en flink Als nooit tevoren.…

Dat varken zouden ze wel even wassen, Maar het geplande feestje ging niet door Daar Ajax van elf amateurs verloor Door hoogmoed en ook door gebrek aan klasse. Dus deze vraag is echt een open deur: Wie is hier nou de grootste amateur?…

hortende tonnen grijs, slenterend op trompetgeschal slepen hun aangeslagen tanden naar een nakend einde toe de Alpen rijzen – sneeuwig nog, sereen – en bergen hun stijgende lijnen in dalen, weidse valleien; hopen op het ijs en steen een bevroren vloed van weggeëbde dieptes blauw als de blakende einder het gekrompen harnas kraakwit;…

hortende tonnen grijs, slenterend op trompetgeschal slepen hun aangeslagen tanden naar een nakend einde toe de Alpen rijzen – sneeuwig nog, sereen – en bergen hun stijgende lijnen in dalen, weidse valleien; hopen op het ijs en steen een bevroren vloed van weggeëbde dieptes blauw als de blakende einder het gekrompen harnas kraakwit;…

niet door mij of de mensen aan mijn zijde nee, het is van een almacht, in een zekere schijn, niet komend uit mijn eigen vraag die aan mij overlaat dobbelstenen te laten rollen om wel of niet met de levensadem te morsen of dromen aan te snijden mijn voortgang kent slechts een doel waarom zou ik dan bescheiden zijn niet dat ik hoogmoed…

De strijd is ongelijk Hoogmoed komt voor de val.…

Kom, Turbo, zet de vliegmachine aan Een miljardair die Govert Goudglans heet Vond deze week, zo zegt ‘ie, een planeet Die puur uit diamant lijkt te bestaan Maar hoogmoed komt natuurlijk voor de val Daar heb je Donald en de neefjes al…

Stil vergaan woorden tot gedachten die niets meer kunnen raken dan een gulzige leegte waarin de kleuren van hoogmoed tot stof vergaan en hij niets meer is dan de naam die verdwijnen zal zolang hij zich vertoont en blijft lijken op een eenzame dief die alleen maar leugens wilde stelen…

Daar zweeft hij naar het Spaanse doelgebied Gedreven door instinct, hij ruikt de dood Hij kromt zijn lijf, slaat toe, de prooi in nood Hoogmoedig, wordt verrast, verweert zich niet El cóndor pasa? Onderschat gevaar? Dit was geen gier, hier vloog een adelaar…

Hoogmoedig? Nee hoor. Stevig op de grond. Bijzonder eigenwijs en autonoom. Voor menigeen de uitkomst van een droom.…

Waar hoogmoed vaak gevolgd wordt door de val, Kon Nik nu -uit de losse pols- bewijzen Hoe je het snelst van a naar b kunt reizen, Met onder hem een gruwelijk diep dal. Bewezen werd, door even flink te stunten: Het is de rechte lijn tussen die punten.…

maagdelijk ongeschonden nog de onbetreden dag aarzelend met ingehouden adem de eerste stap scheurt perfectie in flarden schuimende ochtend ik claim de dag geef hem mijn kleur verleg mijn grens tot het getij mijn hoogmoed wist een korrel zand van dit strand…

ik ben een dichter, geen mens van vlees en bloed de goede moordenaar de tand des tijds een zigeunerkoning Geronimo in ’t diepst van mijn gedachten, als een eerstejaarshopliet spring ik over woorden smoor de regels van de spraakkunst hoogmoed eist haar tol in het holst van de nacht (4…

-Berouw komt, zo wij weten, na de zonde -En hoogmoed komt gewoonlijk voor de val. -Een vos verliest geen streken maar wel haren, -En wijsheid, waarde Bram, komt met de jaren.…

Koudbloedig heerschap, niet geliefd, hoogmoedig, God, een tikje vreemd. Beschaafd geschift, soms stiekem wreed, en zelfs zijn kater blieft hem niet. Corrupte herder over loopse tekens, kettingganger, geketend aan het rijm, van wie men toch vergt dat hij vliegt en dat hij onder ede liegt - en dat moet ons geweten zijn?…

het is de slang die ik moet volgen maar veel liever mijd zij glijdt in onmogelijke bochten door het aardse slijk de wrede ogen maken geen onderscheid zij bijt altijd het gif van hebzucht is genadeloos in een levenslange strijd zij bood mij de appel aan symboliek voor macht hoogmoed heeft de eerste hap gedaan het paradijs…

Dagen zonder deemoed, hoogmoed zegeviert. De eenvoud en het medeleven lijken vergeten. Hebzucht is iets waar men zich door laat verleiden. En wellust is dan bijna niet meer te vermijden. Zelfzucht gaat overheersen in ons hart! En door afgunst raakt liefde verstard. Dan komt in het gedrang het invoelingsvermogen bij mensen.…

Hoogmoedige bomen zijn van hun grote principes genezen en fluisteren nog slechts hun strijdliederen in wintersereniteit. Alsof in deze troosteloze ravage levensvaardigheden hen onbekend zijn en ze krampachtig wortelen in de onzekerheid van het leven.…

wij hebben ons de wereld toegeëigend zonder enig concept er bomen struiken en planten naar eigen vorm en smaak neergezet met monoculturen en misoogst als resultaat is de natuur kapot gemaakt wij dachten hoogmoedig als god schepper te zijn maar leven parasiterend als woekerend kruid in een totaal misvormde variant van het aards…

daarentegen wordt hij achterna gezeten door gulzige op buit beluste hengelaars, pretentie en hoogmoed verweten, door de roddeltantes beladen met alle zonden van israël en door de goegemeente uitgespuwd of als een zondebok de woestijn ingestuurd. afgunst mist inzicht en aanvoelen.…