Alle inzendingen over Ik heb de specie van

Slapeloos De maan is een andere maan vannacht... Ik heb er net goed naar gekeken, ze zeggen altijd "droom maar zacht" en "elke gek heeft zijn gebreken".. De Parkinson kwam weer deze nacht, en wist mijn dromen te onderbreken... Die ziekte heeft toch best wel heel veel kracht, dat is vannacht wel weer gebleken... De nacht is nog niet…

verstrikt in 'n regime vol geheimen waarin zij langzaam aan haarzelf verloor volgde zij haar hart en koos voor hem ondanks afkeuring van nimmer zou zij liefde ervaren maar voor altijd gevangen blijven tot de haat uiteindelijk overwon…

Sinds er een vrouw boeken over schreef, is grijs niet meer hetzelfde. 50 tinten, weet je wel. Dat weten ze aan onze kust natuurlijk al lang. Lichtgrijs, dolfijn grijs, beton grijs. Je geraakt gemakkelijk aan 100 op een doordeweekse dag. Alleen wie de schoonheid van grijs in al die termen weet te appreciëren heeft aan de Noordzee iets te…

als Poetin sterft is treuren dan terecht? veel mensen rouwen écht niet om die kwal zijn oorlogswaan bracht één groot tranendal dus vind die Poetin fans geRUSt ook slecht het wachten op zijn uitvaart is geen straf we zullen immers dansen op zijn graf…

iemand is heel stil opgestaan de verten in diepe rust verzonken zal iemand dan de eerste vogels horen nu het licht begint te wandelen de bomen kalm ruisen zal iemand dan het stromen van de blauwe rivieren zien iemand opent de handpalmen naar het licht zal iemand dan een pad tot aan de deur van het hart graven in het aanvangslicht…

Met gesloten ogen lig ik in je armen, al genietend voel ik je mijn hart verwarmen. Stiekem droom ik daarna nog vaak van dit moment, sinds de nacht dat ik ons gevoel heb gekend. Ineengestrengeld tellen wij de uren, hopend dat dit eeuwig moge duren. Deze aanraking doet ieder besef van tijd verdwijnen, en doet alle onzekerheid met de minuut verkleinen…

je zal nooit echt begrijpen wat me hart voelt voor jou, ik ben bang dat we uitelkaar groeien en ik alleen verder moet gaan zonder jou....…

vandaag ben ik weer jarig maar toch geef ik geen feest dat lijkt me wat voorbarig want eens geef ik de geest wellicht is dat al morgen maar misschien ook wel wat later toch wil ik ervoor zorgen niet te sterven met een kater…

er komt een einde aan de groei, 3B! want Monatoon gaat bliksemsnel vervelen. de vraag is dan of dat nog valt te helen want zij is voor den drommel niet gedwee zij droomt al van een tent om uit te vechten wie tot de top behoort of tot de knechten…

Wat noemt u kwetsbaar? Noemt u het: 'een handicap' ? Spreekt u het uit, als stigmatiserend... of zelfs: in het érgste geval veroordelend! Is niet degene... die niet kan ómgaan met een kwetsbare getraumatiseerde ziel... érg oneerbaar? De kwetsbare ziel is weerbaar!…

Wordt dan alles weer als vroeger? Of zal het nog zijn zoals ervoor? En waarop moeten we hopen eigenlijk? Op het eerste: dat alles in zijn oude vertrouwde plooi valt? Of op het tweede: dat we nooit vergeten wat corona ons heeft geleerd. Als een geluk bij een ongeluk? Meer dan vandaag beseffen wijzigt corona onze manier van leven, van werken…

Met je blauwe kopje Lig je hartverscheurend Te krijsen in je Wiegje van glas - Ik zeg, terwijl ik Mijn hand door Het luikje steek En probeer jou voor Het eerst in mijn Leven aan te raken, Hier is je papa, Jongen, je eigen pa, Het helpt niet, Je blijft krijsen, Je ontroert me, En toch is 't Een ontroering als Een soort…

Mijn broers, die zijn gewoon uniek: schilden, wasten, schepten kolen voor een kleine zus altijd sympathiek jouw hand in de zijne verscholen Volgen kon je hun spoor geschreven in het levensboek gelukkige herinneringen die je regelmatig op zoekt Deze band gaat nooit teloor gevormd door het nagelaten spoor…

Een gedicht van G.K. Chesterton De galg die in mijn tuin staat, naast de vlier Is nieuw en netjes, hoog genoeg vooral Ik knoop de lus op 'n eendere manier Als iemand die zijn stropdas knoopt voor 't bal Maar net als heel de buurt -in groot getal- Diep ademt voor een kreet van puur plezier Bevangt me 'n vreemde stemming...ben ik mal(?) Ik…

De geur van brem en kamperfoelie, brengt mij terug naar dagen van mijn jeugd. Hoe ik probeerde ze te plukken, mijn kinderhanden nog te klein om hun verzet te breken. Zelfs hun geur is sterker gebleken. Nu ik oud ben, zie ik nog mijzelf als kind. Dwalend over die grote paarse hei. Elk bloempje speurend, van tormentil tot rozenkransje de…

Het water stroomt langs Geluidloos in beweging Volgen kan ik niet…

Ik voel enorm veel vrede in me omdat ik contact maak met mijn diepste kern beweegt al heel mijn leven dit wezen, dit gegeven me verder totdat ik kan lezen wat mijn gevoel mijn ziel tot doel maakt.…

Hoe heeft zij mijn hart zo kunnen verwonden Ik, degene die God had gevonden Maar God is ook dat we dingen moeten leren en omwille hiervan zal het leven tegen ons keren Niet eerder wist ik van hartenpijn Ik voelde een ontzettende smart en vond haar vilein Het heeft zoveel pijn gedaan dat ik bijna niet meer verder kon gaan Een gedachte…

Ik zou dolgraag weer eens gaan varen en dan uitkijken over de immense zee, de wind weer vrij spel door mijn haren, neemt al mijn droefheid met zich mee. De grote leegte van de grauwgroene oceaan reduceert je leven tot alleen dat moment, dat je op de brug als ijswacht moet staan, je plots zonder familie of vrienden bent. Eenzelfde blik door…

Voorwaar, Aemilius Aquarel Uw ode aan de niet te dragen Vlinderlichtheid van 't bestaan In 't onderzon- en ondermaanse Waar de lentelissen laaien In groene zeeën van bazuinen Licht laveloos haar voile op Als loflied en ligt ademloos In ozonlaag der zonnewagen Waar tomeloos en ongeremd Icarus zijn paarden ment En lichte luchten atmosferisch…

Vanuit de diepte roep ik om te geloven -- dat jij van me houdt.…

Sterrenstelsels en supernova's. Stralende zonnen en sterrenstof. Beken en snelstromende rivieren. Bewegingloos lig ik op de operatietafel. Verwonderd kijk ik in een universum. Mijn oogchirurg is aan afronding toe. De laatste lasershow gaat beginnen! Daarna sluit hij het planetarium. Verwonderd en met vragen sta ik op. Mijn oog is tijdelijk…

Al dagen zoek ik naar woorden Die beschrijven wat ik voel Niet langer zwijgzaam willen zijn Gewoon zeggen wat ik bedoel Toch krijg ik niks over mijn lippen Dus ik zet het op papier Met een brok in mijn keel Is dit voor mij de enige manier Voor jou, nu je iemand moet missen Zijn geen woorden, heb geen idee In gedachten, maar vooral vanuit…

Ja, ik kies ervoor om te leven en te sterven op aarde, met lichaam en geest. En ja, ik koos ervoor om door de diepgang van het leven gewassen te worden door een schoon modderbad het meest, en nee, ik zal niet zwichten voor negatieve of kwade krachten maar ik zal weten dat mijn priester altijd het gebed voorleest.…

Ik heb je nu al 80 jaar niet gezien heb je nooit met "SPOORLOOS" naar me gezocht? waarom googlede je nooit? ook op facebook had je een kans gemaakt was je helemaal niet met me bezig? en ik maar wachten, wachten mocht ik je nog ooit ontmoeten volgens mij heb je me niets te vertellen we hebben wel heel weinig wat we delen eigenlijk kan het…

Voor haar, Voor hem. Lief mens In al je levens jaren Was je er voor iedereen Lief mens De jaren tekenen een verhaal op je gezicht Die jij hebt geleefd, en beleefd. Lief mens Als ik in je ogen kijk Zeg je mij heel veel En laat je zien wie je nu mag zijn. Lief mens Soms zie ik een traan in je ogen Een blik, voor begrip of je…

sierlijke pirouettes laten je rokje hoog opwaaien getatoeëerd, met innerlijke zorgen sla ik je gade... de “silhouet illusie” laat mijn hoofd even tollen mijn bloed en haar bloed het kruipt, het stroomt vloeit inéén in hetzelfde hart en dat... dat voelt echt zo goed, mijn kind!…

Soms is het genoeg op straat te lopen Hand in hand met het liefste kind Dat speelt en lacht en nog kan hopen Dat ik de weg voor haar vind. Dan speel ik aarzelend met haar mee En kijk naar de twinkel in haar ogen Zij is de vloed, ik de eb van de zee En ik zwijg over mijn onvermogen. 's Avonds lees ik haar dromend voor En beantwoord haar…

Ben al jaren op zoek naar zo´n plek ik zoek rust, mijn favoriete stek misschien tussen de sterren en de maan ik zou er direct heen willen gaan het aardse, dat te stevig aan mij hangt wat heb ik al vaak naar serene rust verlangd dit maakt de noodzaak super urgent ik voel, dit wordt het ultieme moment door jaren veranderen ideeën en gedachten…

Ik heb 100.000 km afgelegd Mijn ogen werden verblind door regen. Bijna omver geblazen door de wind. Mijn onderstel werd meerdere malen op de proef gesteld zelfs met grof geweld. Kasseien wilden niet zwichten. De modder zwolg me op tot mijn knieën. Plassen water waren toch zo verraderlijk. Maar… ik liet me niet kennen. Net als een paard…