Alle inzendingen over Irre%C3%ABel %3F

geweld kantelend over de horizon juist daar waar kleuren vluchtten uit de regenboog onder het magisch geluid van de donderbui die in zijn mystiek groen wervelend ontstaan uit de bocht was gegaan met mysteries uit het scheppingsverhaal die in hun religieuze drang macht kregen over goed en slecht want de broedermoord van kain op abel…

reik naar de hemel al lijkt die te hoog als het aardse je kwelt droom paradijzen met adams en eva’s waar geen limiet is gesteld word jij de kaïn die in ontmoeten abel heeft geveld of liever de david die goliath doodt in klein tegen groot neem jij voor even uit samson de kracht van het haar in zijn leven kies maar je rol uit…

engel me maar de hele schare duikt in wit op zwart bewaar me van mijn schouder want ik ben alles zat niets kan me weerhouden om hel vanuit de fout te schouwen naast criminelen moordenaars en dieven zie ik anderen die mensen grieven zij branden erfzonden zijn abel en de kaïn weer in alles wat god heeft gezonden jij hebt…

zoete woorden hoor soms een lach opbloeien die warmte en kleur geeft aan wat wij ordenen in een wereld die niet meer de onze is wij hebben ons vergist dachten te delen emoties en beelden maar eigenzinnigheid verstond geen ander woord dan doodslag en brute moord weer is er geen elkaar verstaan in het paradijslijk samenleven abels…

De twee werden vader en moeder van Kaïn en Abel.…

In de laatste zomerdampen bruisen buiten de herfstbuien hemelwater stroomt traag -zoals het bloed van Abel- schijnbaar achteloos het lege land in kreunende kruinen buigen diep ritselen kleedt zich in het geraas van een onzichtbare hand die meedogenloos het land ruw strijkt het fladderen sterft in bulderen weg totdat een schijnsel alles…

‘Het is alleen maar pure Jodenhaat Die wij beloofden nooit meer te verdragen Wij laten ons niet langer meer belagen Bescherming is de staat van onze Staat Wij zullen tot het eind der tijden zweren De haat de wereld uit te bombarderen’…

De zondvloed duurt maar voort: 't regent reeds eeuwen Abels. Blijft er wel een Noach over, veel mensen hebben niet gegeten van de appel met kennis, of ... zwijgt hun verdrongen geweten? Torens van Babel, gebouwd voor verrijkende rijken, op het zweet van armen, in één wartaal: de ik-heb-zucht. David versloeg Goliath niet.…

Ich irr' herum in Nibelungen, Verzauberd, ob Zirenen sungen Schwimm ich in einem dunk'len Fluss Im Schwarzen leuchten trotzdem Sterne Und einem Traum bringt mir dein Kuss; Es scheint die Sonne in der Ferne…

Ik ben opmerkzaam voor de zwerm wervelende en dansende insecten op de polderdijk, de oude, opgehoogde eksternesten, de essen, abelen en platanen, een fazant die parmantig trippelt op de spoorwegberm, maar ook voor alles wat jij voor mij doet: koken, wassen, sokken stoppen, schuren, schrobben, dweilen, gastvrouw spelen, samen met mij naar de…

De abeel zijn loten delen mij mee dat ze nu gaan hangen De berk heeft het begeven toch niet zo alleen Zijn familie is echt totaal in tact gebleven De laatste poging van de herfst tot kleuren Verzand in rottend vies schimmelrijk bestaan Hoewel ook schimmels vrolijk leven geven Is het met het meeste leven dan gedaan En na het afscheid van hun…

Ik meende je te zien in een slanke vrouw met warme ogen op een verre weg langs het tijdloze water helder en diep En ik meende je te horen in de stem van een engel een lach van broze weemoed het ruisen van abelen de zang van verborgen vogels En ik meende je te herkennen in een elf met haar als zonlicht een gewaad van sneeuw in de geur…

De liefde die ontstond, bleek vruchtbaar, want ze schonk 'm Kaïn en wat later Abel.…

Mooi in hun Wanorde en chaos Parijs; Rodin 1840 - 1917 Tien reliëfpanelen in goud Hemels licht in hun vertelling Elk paneel eigen verhaal Adam en Eva in goud gecreëerd De moord op Abel door Kaïn Noach en zijn ark van hout Abr'am en Isaäk Liefde, haat en wirwar Florence; Ghiberti 1378 - 1455…

De jongleurs jongleren behendig in dit tafereel, Kabouters dansen vrolijk rondom een prieel Prinsen en prinsessen vormen statig een geheel, Ridders en piraten strijden moedig onder de witte abeel. Het vergezicht van gisteren, verrukkelijk zo dichtbij.…

De jongleurs jongleren behendig in dit tafereel, Kabouters dansen vrolijk rondom een prieel Prinsen en prinsessen vormen statig een geheel, Ridders en piraten strijden moedig onder d'n abeel. Het vergezicht van gisteren, verrukkelijk zo dichtbij.…

van welke zon hield ik meer Kaïn of Abel? welke liefde die ik in mijn ziel draag komt niet uit Uw licht maar houdt mij schuldig en klein? en als ik geen kennis had van het veschil tussen goed en kwaad hoe kon ik dan Nee zeggen tegen de appel die mij aangeboden werd?…

- ik wil ‘m niet, oranje brengt onheil, kom maar mee, oranje: dat is booms voor ‘wordt geveld’ Abel Staring, die om een taart te winnen gisteren 3-2 voor Nederland voorspelde. Staring heeft duidelijk geen verstand van voetballen. N.B. Voor foto zilvermeeuwkop zie de tekst op mijn facebookpagina: http://bit.ly/9sHn5d…

De avond valt zacht sluit de oogleden van de stervende dag verbergt het tedere indigo van het zwerk Het grauwe lover van de abelen ruist zoet fluistert een verhaal gedragen op de ijle vleugelen van de koele westenwind, een betoverend, mystiek lied van vreemde eilandtuinen verloren paradijzen gebed in het broze blauw van lege oceanen…

Word wakker, Abel, uit je boze dromen. Ten venstere is zij misschien gekomen. Dinsdag na Kana-Zondag…

stijgen donkervlinders op en in de diepte knipogen verlichte vensters vuurvliegen doen één voor één langs mijn pad hun lampen aan vleermuizen op schaduwwieken in de donkere diepte tuimelen muisstil gaat een grote oehoe als een vlaag van schrik voorbij hij voert mee de bange jaren die ik doorbracht in het daglicht de abelen…

opgestoken, voortgaand in vlagen zuigt zij mij mee vandaag, doorheen de witte abelen, de ratelpopulieren langs kerktorens en haantjes grijpbaar boven het malse koren zij rust even uit in een oude eik zuigt zich vol en waait verwoestend door de hagen, waar slierende mussen mij kwetterend belagen, schelden we naderen de zee waar westenwind…

Daar doet een bries de abele-loovren trillen. De lauwe vliet en 't riet van weelde rillen.... Natuur heeft leven uit de lucht gedronken!…

Zij rust in 't malse mos en houdt gebogen Die arm, die mos en lokken beiden strelen, - Een sprei van groene schaduw, zacht bewogen, Daalt uit de zilverlovers der abelen; Zij ademt zuchten en zij lacht, als togen Er dromen door heur ziel, die vrolijk spelen: O, zoete hoop!…

Bij hoog water drommen kitesurfers samen - nu de wind nog .................................... Oorschampend wit een vlinder - wiens ziel gaat er van door?…

Na een poos voelde Eva zich vrij miserabel, met name bij 't baren van Kaïn en Abel. Wat vraagjes: Werd ook nog een meisje gebaard, dat later met een van d'r broers heeft gepaard? Hoe is het in hemelsnaam verder gegaan? Is de wereldbevolking door inteelt ontstaan?…

slechts de marsmannen plezieren en neem afstand van de eiken zelfs de allerhoogste eiken hebben nooit kunnen bereiken dat ze rijmen op het zwerk dus beperk u tot de berk wilt u dolen tussen linden na het afscheid van beminden speelt u met een stil verlangen aan een boomtak te gaan hangen ga niet met gedachten spelen aan de takken van abelen…

Soms is de stilte hoorbaar; luister maar nog zachter dan een fluistering in ’t oor een streling van het vaak gekweld gehoor In bergen, kathedralen hoor ik haar De stilte van het zwijgen is ook náár Zo donker en verstommend, metafoor voor onmacht tegen het gebral in koor Maar dan is zwijgen niet verdedigbaar Alzo sprak Sigrid in haar Herzberglezing…

amos klimt benieuwd naar boven verhangen zijn de bordjes met naam en wapen van aflijvigen hij tekent voor het rondeel een cirkel voor de open poort een gaatje voor put en lijf twee stipjes wachters bestaan niet meer hij is alleen in de onbewoonbaar verklaarde ruimte het hoog vertrek een toevlucht van geslacht tot geslacht nu onder het…

de kanselier wisselde van heer en wist zich voortaan horig aan de potentaat der potentaten zelfs zijn vriend de koning moest wijken voor diens eer o die bloedige ernst macht verheft zich tegen macht en heimelijk draagt thomas het boetehemd van geitenhaar wemelend van leven hij week niet toen de moordenaars de kathedraal betraden…