85 resultaten.
liefde
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 210 Jaarringen overleven verlovingsringen
makkelijker dan bruggen,
die oevers moeten verzoenen.
De liefde…
Ze komt in vele vormen en wordt op rare manieren
bejubeld en verzegeld.
Maar wat is er nu mis met een gedicht?
Dat rijmt ook op dicht,
maar is veel minder gesloten
dan de dwaasheid van slot en grendel.…
Haiku plus #5
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 144 Jaarringen van woorden
die lijken op oude foto's
uit de lucht gegrepen.
Het wordt een lang, lang jaar
de zorg hinkend op een half been
water aan de lippen.…
De hardloper
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 123 deze strijd is hem; hem alleen
rimpels als jaarringen
van de meters die hij ging
nu alleen is hartslag; schoenen op steen
hij loopt buiten en door de stad
zijn meters, been voor been,
alleen maar lopen
de rest is wat hij vergat
zwevend op thermiek
van zijn draaiend pad
sneller en altijd meer - naar zijn zon
deze strijd is hem; hem alleen…
panorama
netgedicht
3.0 met 37 stemmen 1.532 hoog
reiken de dunne poten
van de gazelle
in de poel
waar vogels af en aan vliegen
ik leg
me te rusten
in de jaarringen van bomen
en de stilte in mijn buik
het open landschap
en de bloemen in mijn hand
strelen op je mond
de geur van het beminnen
ik schrei jouw naam
in duizend wolken en begeef
me naar de kraterrand
voorbij…
Vallende engelen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 163 het zijn vallende engelen
ze dansen op het hellend vlak
als lieve oude wolven
het feest is nu voorbij
mijn hart verliest aan slagkracht
het huilt om godsgeschenken
je neemt me bij de hand
de jaarringen worden geteld
maar bomen zwijgen zich stil
ze vangen westenwinden
ze vrezen de letterzetter
er blijft een diepe angst
voor vallende…
Woudreus
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 350 jaarringen vertelden de sage
verbonden zijn levensverhaal
gegeven in acht blinde lagen
zij droegen die zwijgende taal
waar dromen je ogen bedekken
doolt eenzaam de roep van zijn geest
vertrekken stil scheurende takken
daar zijn koude uren geweest
toch laat hij zich huiverend zakken
achter het lied van de maan
schuifelen op bebloemde paden…
Woud van zoete dromen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 488 in het woud van zoete dromen
groeien buigzame bomen
groene kruinen wuiven schaduwen
waar de zon de bodem te vurig raakt
jaarringen genieten er de taaiheid
van een gewortelde kracht
vogels knappen er een uiltje
rond de schemer, in de nacht
er klinkt een heilzaam lied
in de sporen van de wind
daar, waar de weelderigheid
het leven zijn…
Haiku: boom
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 156 In de herfst
telt de oude boom zijn
jaarringen.
Schud de boom
wacht niet op plukkers
- appel op je hoofd.
De oogst is binnen
appels en peren leken
weer niet op elkaar.
Het fruit van de boom
heeft zijn vruchten te danken
aan sterke wortels.…
Bijna dertig
gedicht
3.0 met 48 stemmen 16.059 Jij beweert van niet
maar toch zijn die kleine rode adertjes
definitief geworden op mijn been
- jaarringen na het derde lot -
en ook de groefjes in mijn buik,
als ik er wat zonnecrème op wrijf
denk ik wel eens terug aan mijn benen
en mijn buik van toen en
aan mijn klein overbodig behaatje
dat er toen eigenlijk alleen maar was
om door jou losgeknipt…
Gemoedsrust
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 267 Geen leeftijd,
geen jaarringen;
ooit ontsprongen
uit de oerbron,
steeds onderweg.
Waarheen en met wie?
Soms met
een tweelingziel.
Zij ontvangt eeuwig
energie en voeding.
Geen storing
van de kringloop.…
geven zo hun zomer vrij
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 459 ik hak het hout
zie de spaanders vallen
als jaren in getallen
en het deert mij niet
de gave blokken
stapel ik heel trouw
tot voorraad als het wintert
splinters aanmaak voor de schouw
zij smeulen tot een vuur
als ik hen aanblaas
hun vlam verdrijft de
kou uit het vroege uur
de jaarringen verdwijnen
geven zo hun zomer vrij…
geënt
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 244 schaduw vangt bomen
met de oude zang van hoop
een jaarring teveel
*
een perk wordt een park
wanneer vier blaadjes geluk
samen opgroeien
*
zelfs de lucht is grauw
wanneer de zee geen vorm krijgt
in mijn gestalte
*
alsof zijn vleugel
de horizon omhoog tilt
tot een meesterwerk
*
een felgroene glans
lokt de merel naar de top
de…
Kloosterstilte
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 113 Knisperige bladeren met een sepia geheugen
hopen zich op tot lijkenpiramiden
en operahelden zonder tooisels
tellen hun jaarringen in kloosterstilte.
Zwijgzame bomen, ontvoogd en onttakeld,
als gekromde denkers van Rodin.…
Je benen vlamden op
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 215 je benen vlamden op
heb de mooiste stronk
getrokken uit het veen
je vormen uit het natte hout gesneden
je benen vlamden op
langs jaarringen van
generatieslang geleden
het hoofd met
lange haren mocht
ik tot het laatst bewaren
met de kleinste guts
heb ik je trekken rondgelijnd
ogen in verwondering gebogen
het veen heeft jou…
een gedicht te vroeg
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 440 on a summer’s day
I’m a believer
ik woon nergens
in bomen of op het vochtig zand
van de zee
geen ritueel
doet mij geloven dat ik
verder moet
zoals de jaarringen waarin
vlinders zich nestelen uit het dons
van de zomer
straks komt de wind, op weg
naar bloemen, rozen
van vuur
omlaag, omlaag
wil ik me begraven
zoals…
Carillon Silence
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 264 ik wil niet denken
aan de wijzers die je in enkelvoud
neerschrijft
tussen alles
en niets
omdat je ziel geen luisterlongen
draagt in het zwarte hart
van de rivier
waarin je torens bouwt
als tijdgeraamtes
getooid met jaarringen uit mijn zacht verdriet
dat in trage schreden
en zonder verweer
neervalt tot laag onder de grijze…
Onderweg
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 152 De nacht ontkleedt de uren
weet het puurste te ontleden
op het vederlichte voile
van een stiltedroom
en uit de fijnste draden
in de zuiverste druppels dauw
drinkt de dichter de beelden
die onvermijdbaar in jaarringen
te lezen zijn.…
Nieuwe haiku's #5
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 165 Ik tel je rimpels
als jaarringen van een boom
weggelopen sporen.
Het lot van de mens
valt samen met de natuur
geluk komt van ver.
Waarheid als een haiku
de cirkel is rond
zonder eind of begin.
-----------------------------
Ik ben klaar om te komen
maar niet om te gaan
ik heb nog zoveel dromen
laat het licht nog even aan.…
bloeit in lenteachtig komen
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 33.790 ik zie hoe ze je slopen
met ogen zonder handen
totaal geen mededogen
je huid was gaaf in
onschuld en ervaring leek
je soms te braaf
ze hebben je gepeld
de schillen van herinnering
in jaarringen ben je geteld
maar in de kern
bleef je ferm staan
innerlijk onaangedaan
ze hebben je verwond
maar jij bent heel gebleven
met sterke wortels…
Schitterend vlamt het hout
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 100 ik heb de jaarringen bekeken
feilloos zijn de dunne lijnen
van zware stormen opgetekend
de bijna breuk
van ander dan natuurgeweld
heeft mij beschadigd maar niet geveld
in opgeschotenheid raakte ik
vanzelf mijn wilde takken kwijt
profileerde tot volwassen zijn
schitterend vlamt het hout
waar lange zomers bloeiden en
helaas mijn omvang…
Geënt
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 1.633 Eigenlijk leun ik
in je armen
staan we in het
leven als een boom
uit de kroon schieten
wortels uit schaduw -
volle monden, met
jaarringen verbonden,
genieten we van deze
rijpe vrucht, waarvan
de levenssappen
overgaan in een
bedwelmende zucht,
verkoelen we de
mossen met de kracht
van blote voeten, gedanst
door elfenkinderen in de…
Vlammende verhalen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 118 laat je geest eens dwalen
door vlammende verhalen
uit de open haard
het beuken blok
net achteloos gedropt
vertelt zijn laatste uur
reeds danst de rook
in smeulende herinneringen
opent vuur de eerste jaarringen
sist en knettert namen
in een knisperende vonk
strooit spetterend wat anekdotes rond
in het verzameld werk
van meer dan…
Anatomie van een sloot
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 155 Wonderlijk werktuig in het land
- de sloot -
in de schoot van de aarde gesleten
meanderend buigzaam met star
eenrichtingsverkeer
jaarringen vlinderen over haar
zanderige buik
de boorden groengesluierd
steenkoollagen in haar tooi
wierig fladderende vezels
met de rug naar de bron
een verdord seizoen legt haar
schijnbaar droog en dood…
Struikte tot boom
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 471 heb je wortels gezien
hoe je struikte tot boom en
bloeiend door lentetjes snelde
groeide en jaarringen telde
nu sta je daar
met een vlek op je bast
deskundige mensen gaan testen
of jou het leven nog past
je bolt al tijden het asfalt
stuwt zacht de stoep
bent een gevaar voor
een begaanbaar trottoir
snel zul je sterven
onder protest…
Geveld
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 367 De zaag cirkelt slopend
verpulvert de jaarringen
tot voer voor natuurpaden
die wij vrij wandelen.…
Toen ik dat vergat
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 186 hoor mezelf sloffen
maar weet niet meer
waarvan en wanneer
ik ben vertrokken
voel warm hout
mijn vingers kennen
nog de nerven in
jaarringen gebouwd
zij volgen hun lijnen
ooit heb ik geweten
hoe alle soorten
toen hebben geheten
ik lach stil
zonder herinnering
mijn handen weten
hoe vroeger alles ging
ik mag niet pluizen
zeggen…
Zoals het hout
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 1.665 jij kende het hout
aan de kleur
de lijnen
en de jaarringen
stammen ontschorst
ogen in balken
plankvast en lateraal
op hardheid gekeurd
je hebt ze vastgeklemd
in de schroefbank
met de handgeschaafde
schavelingen
en de borstel bij het zaagmeel
geheel verfijnd
door het zandschuren
bewerkt met krulboren
in alle soorten
heb je gebeiteld…
hout...
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 644 hout
we voelen de nerven
blijven zwerven
tot de volgende jaarring
wortel
dieper verworteld in de koude aarde
voor het hout, geen grotere waarde
muziek
uit het hout klinkend
vrij of niet, voldoen aan behoeftes
niet zuur of zout, maar smaak
refrein
ontstaan uit het hout
waarom refrein, is dat waarom er liedjes zijn
liedjes
blijven…
Staalde het skelet
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 59 ik zag de blokken
in je handen veranderen
jij speelde met hout
wist van bomen
zag het groen komen
in warme affiniteit
jij timmerde geen muren
of staalde het skelet
maar bloeide puur natuur
los van vorm
en structuur deelde
iedere jaarring zijn eigen vuur
jouw bloemen
zongen in het bouwen
hun veelkleurige melodie
kwamen in jouw…
Hun houten ogen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 75 als bomen naar me kijken
ik hun houten ogen
niet meer kan ontwijken
word ik panisch bang
voel de takken komen
die eerst nog naar me
reiken maar me later
onverbiddelijk grijpen
in het raken van de bast
hoor ik het kraken
van hun knoesterige lach
waarin de sappen stromen
las de oudste jaarringen
in het diepgewortelde bestaan
door…