Alle inzendingen over Je blijft me lief

ik draag mijn eigen schoenen die (bij) mij passen mijn eigen laarsjes die mijn voeten heerlijk omsluiten ik kijk niet naar wat anderen doen…die tijd ontbreekt me heb mijn eigen geliefden een eigen leven en weet je? ik heb mijn eigen spiegel en ben blij met wat ik zie niets mis mee.…

Je bent mijn steen des aanstoots waaraan ik me vaak stoor. Met je adem rins en je ogen doods ben je onveranderlijk goor. Je bent een naar productiedier dat ik graag slachten zou. Voorlopig ben ik slechts een gier die cirkelt boven jou. Wanneer ik naderbij kom en in je gele ogen kijk dan lijk je pas ontzaglijk dom, je bent een walmend…

Er was rouwe op het huis, Er was rouwe in de kluis, Toen de Heer ons gebed had verworpen; Want zo lang als hij leed, Ging een biddende kreet Als een offerand op uit de dorpen. Toen de doodsmare kwam, Zie, mijn wangen zijn stram, Maar ik schreide als het kind van mijn kindren! In der schamelen nood…

Dan maar niet lief!…

Zij was en blijft voor mij een zegen waarvan het spoor steeds verder gaat.…

Natuurlijk wentelen de seizoenen door bevallen vrouwen en worden anderen bevrucht zout de zee zich verder, betrekt boven mij de lucht en hoort er niemand wat ik hoor zeker, ik ben de ontdekker van mijn land maar mijn plek die met een geheim begon wentelt zich almaar in lucht en in zon en jaagt hier mijn hart en ziel in brand om mij heen…

Je bent een deel van alles bij je leven En alles blijft bestaan wanneer je sterft. ----------------------------- uit:'Luchtspiegelingen', 2001…

als de nacht valt kijk ik omhoog zie hoe de hemel lacht naar ons hier beneden ieder lichtpuntje fluistert zacht wat eens was zal altijd blijven aan de overkant van tijd gekleurd door herinnering zweeft elke dag boven ons de echo van jouw liefde…

Blauwe lucht warme zonnestralen op een kalme zee loop ik langs het strand en denk waren we nog maar even met z'n twee dan schrijf ik je naam in het zilte zand jouw naam die ook op je grafsteen staat geschreven en wacht ik op een golf die het langzaam zal vervagen zoals alles in dit leven niets blijft maar de herinnering aan jou…

Anna Enquist wil nog wat beklijven Al dacht Opzij dat zij ermee ging stoppen 'Ze praatte niet in one-liners en koppen Dus heeft ze vast geen zin meer om te schrijven' Wél doet zij volgens de geruchtenstroom Symphonica in Rosso (Gelredome!)…

En je blijft het bij hem houden stuurt zomerse buien over stapels liefdesbrieven je vraagt een aap de grond te kussen geeft een giraffe drinken uit jouw hand is als spelen in het zand en onze jurken trillen worden doorzichtig in de optrekkende geilheid verliezen we het zicht op een omhelzende werkelijkheid en zweven samen zachtjes…

Wat van hem als schrijver overblijft Zijn wervelende, fonkelende zinnen Die komen als de zomer bij je binnen Zoals hij in één pennestreek beschrijft; De jonge vrouw die een cafeetje binnenschreed "Ze droeg een rokje waar de wind wel raad mee weet"…

Niets blijft iets Als niets blijvend is Zoals de boom zijn blad verliest Geeft het leven dan nog iets Dat zorgeloos bestaat Het gevoel te leven Tussen iets en ook weer niets Geeft veel verlies aan toen Toen er zorg was om iets Vertrouwen op het heden Streven naar iets moois Kan toch voor iets gaan zorgen Zorgen voor iets groots…

Het was een nummer of een blaaspartij Misschien was het gewoon de som der delen Maar hoe ik ooit Piet Noordijk hoorde spelen Deed onberedeneerbaar veel met mij Een mooi concert, uit lang vervlogen dagen Waarvan het buikgevoel nooit zal vervagen…

Drank vloeit rijkelijk tussen zinnen Die ongezegd zijn gebleven en een Hunkering, een diep verlangen blijft In het leven.…

nu er kansen zijn verslagen en de pijn niet te verdragen met geen antwoord op de vragen is al wat over blijft het dragen…

Bij veel wat ik doe, bid ik eventjes voor jou dat je bij mij blijft.…

Je kwam in kleuren als het morgenlicht de rode roze warme tinten. Wees welkom sprak ik zacht, er is een woning achter deze deuren. Zij kunnen rusten in mijn groene bed, ik brak en viel, maar kwam geheeld naar boven. De woorden werden tot een huis, omzoomd door tuin met lommerrijke bomen. Je rode roze tinten voelden zich daar thuis en bouwden…

Wat blijft als woorden ons verlaten?…

van de stad naar het platteland het is maar één dag reizen hiervandaan de woorden ze zijn anders hier in het dorp zoals de zaden overgeleverd aan de genade van windvlagen waterstromen warmte en kou liggen ze op de plek waar ze ooit zijn beland niets raakt zoek alles blijft anders hier…

Vandaag is alles zo anders, omdat je heen bent gegaan. De woorden zijn stil in mij, ik ben vol van verdriet. Het leven is nu totaal anders, al besef ik dat nog niet. Rust zacht lieverd, voor altijd ben je in mijn hart.…

Dood wat wacht er na jou of wens jij nog geen onontkoombare vragen nu ik ben aangedaan loslaten waar ik van hou en af moet staan wat wacht er na jou was dit het einde of is zij overgegaan in een tijdloos bestaan toen ze wegkwijnde hoe zit dat nou wat wacht er na jou is het kinderlijke hoop van mij dat zij nu bij God…

Ik kan niets eens iets liefs uitspreken die woorden lijken voor de leken hiervoor in de plaats komt de kilte, de kou. wat over blijft is het winters zwijgen.…

De enige loterij die ik ooit won, zit bij me op de bank, niet in euro's uit te drukken en geen kans: dat ik hem inwissel voor een nieuwe"…

Lief Vaderland, lief Vaderland, vaarwel! Vaarwel! Vaarwel, vaarwel! Aan u, aan u blijft steeds mijn trouw verpand; Mijn Nederland, vaarwel! Ik wijd aan u, aan u mijn hart en hand, Mijn Nederland, vaarwel! En zelfs in Java's wondertuin Vergeet ik nooit mijn Hollands duin. Lief Vaderland, lief Vaderland, vaarwel! Vaarwel!…

Na een dag zo vol van zorgen, van conflicten en van pijn zend ik even hoop naar morgen waar 't misschien zal beter zijn, ook al zijn er nog wel vragen en zo weinig perspectief 'k wil toch meer dan enkel klagen want zovelen zijn me lief.…

Ik vind het fijn om achter het raam te zitten ik vind het fijn om op de soos te zitten ik vind het fijn om gratis in het OV te zitten ik vind het fijn tussen bejaarden te zitten en weet u waarom? omdat alles nog werkt!…

Lief vogeltje, je zingt al jarenlang voor mij en ik probeer je zo goed mogelijk te voeden, opdat je blijft zingen en mij verblijden. Je wordt ook wel een lovebird genoemd en dat geloof ik meteen, gezien je hoge noten en je verleidingsmelodieën.…

Telkens overnieuw beginnen, achterlaten wat je lief was, de herinnering blijft, de pijn het gevoel de angst ook. Denken iets te hebben, iets moois, breekbaars, maar ach..., deuren sluiten, er gaan nieuwe open, maar het gevoel blijft. Pijn bij de herinnering, verdriet bij het gevoel en angst dat het je weer overkomt! maar...…

Hopeloos verlaten Doelloos in het rond Een traan van verdriet Medelijden, hoopvol Grote twijfel Laatste hoop Weggevaagd door de woorden Hij blijft niet bij ons Alles weg Leegte blijft Door verdriet vervuld Verscheurd, ontdaan Vind de kracht Houd moed Heb lief en vertrouw Ook al zal dit Nooit meer hetzelfde zijn Geen dag, geen…