Alle inzendingen over Jeroen Krabbé

(voor Jeroen van Merwijk) geef jezelf een cijfer van 6 tot 10 aan onvoldoendes doen we niet sla een beurt over of ga terug naar de bajes gooi eens een keer hoge ogen zing een liedje in Braille dat deze keer niet aan dovemans oren is gericht droom je droom in full-colour omdat de tijd van zwart/wit nu toch echt wel voorbij is (of het moet…

naar een ander wad met wolken ruisend met een dode langs de zeereep, langs de kustlijn strepen trekkend als een rob naakt en geil in het licht van vuur, glasscherven werpen awel, dit weekend lees ik nog eens terug naar oegstgeest, om het af te leren, wolken krabben…

( voor Jeroen Brouwers ) De derwisj danst sierlijk door de ruimte, magie wil zijn en niet vervolgd worden. Zoals een donkere vrouw hem krankzinnig kan maken, zo is de dood een wervelstorm die aanhoudt.…

Hij drukte zich wat calvinistisch uit Het geld gaat naar de “Schnaps” en naar de “Frauen” Die zuiderlingen zijn niet te vertrouwen Verschoot hij daarmee niet zijn laatste kruit? Mocht deze baan hem onverhoopt ontvallen Dan maar een flinke neut en naar de Wallen…

wat beiden: Jeroen en Eva ook graag invullen en veel doen!…

niet geleerd mijn lippen voelen stijf emoties vaak van streek tijd die weg zal tikken als jij de woorden leest die daarna weer vervliegen verstilde ogenblikken als balsem voor mijn geest laten mij zachtjes wiegen voel je niet bezwaard je ogen dicht te doen en mij te vragen voor te lezen jouw liefde is het waard voor jou ben ik Jeroen…

sterven wil hij niets weten als het komt, moet, dan een snelle dood: sterven in het harnas van de journalist Hij laat een enorme leegte na maar ook een godsvermogen en dat als VARA-socialist Er wordt een salon afgehuurd zijn dochter Sylvia spreekt de mooiste vleugel vertolkt Bach De Andriessens-familie is eindelijk trots en collega Jeroen…

Soms zou ik hem in willen ruilen Hem willen krabben, schoppen of slaan Soms zou ik hem willen vergeten Hem in de kou willen laten staan Op momenten dat ik niet meer weet Of als ik razend op hem ben Op momenten dat hij mijn hart weer breekt Zou ik willen dat ik hem niet meer ken Maar hij is en blijft m'n broertje Hoe lastig hij het ook…

Katten krabben het tapijt aan flarden zoals de tijd weefsels van organen slijt. De aarde tolt en lijdt onder concurrentie en nijd wat heet verstandig beleid. Tweeduizendenzes jaren krijt op het bord van de vlijt hebben geen duister bevrijd. Beminnen rest als respijt nieuw leven kunnen we kwijt door heftige liefde, geheid!…

mag ik mij verheffen in het aanschijn van poëzie wierrook ruiken in de walm van gebrande paardenhoeven blauwe vegen lucht met zon in een bewolkte hemel smijten licht zien zonder nagels die mijn ogen open krabben zonder tuig dat gniffelend en besmuikt talent doodt voordat het zich uit mag ik mij koesteren in het aanschijn van…

Bang om me Aan je te binden Bang om je Weer los te Laten als jouw Tijd gekomen is - Leegte die Een krater In mijn leven Sloeg toen Jij er opeens Niet meer was papa En jij als vader Nooit de man in je Je eigen zoon kon zien…

Steeds hou je op met je krabben om naar het slikken te luisteren, waar is het, wat eet of drinkt het dat het zo slikt, wat verlangt het en je staat op en je roept het, vertoon je dan zeg je, kom te voorschijn laat me je zien.…

Witte vacht, schitterend zacht asociaal zoals hij is, spinnen kent hij niet krabben met vernietigende kracht Volledig behaard, vernietigende staart empathie is hem onbekend, liefde zijn manier andere “vrienden” brengt hij van de kaart snorharen trillen, poezen villen agressief is zijn karakter, vals om de hoek een ander zoals hem zouden…

Dertien maart en veel te laat voor sneeuw en ochtendlijk krabben aan je ruiten. Een jonge vrouw met baby bezig bij haar auto woont hier in de wijk verschijnt vandaag niet voor het eerst. Mijn vensters: het is echt helaas. Betrap ik mijn gedachten? Vind ik jammer wat ik zie?…

zie de zwemmer hij is daar en wacht op vloed dagen om te begrijpen wat hem doet drijven duinen krabben het lichaam zonder water heeft hij dan niet gevoeld niets dat als een rivier begon spiernaakt de brug is hoog, hoger dan de honderd nerven in het zand een laatste ark kokhalst splinters uit het stof nog van de tijd over…

Ongelooflijk Zie de DNB heeft het gevonden JA de pensioenen wat zijn ze vindingrijk Je hoort ze wrijven en krabben over de koppen Daarom zijn ze ook zowat kaal denken ze nou werkelijk dat wij gek zijn DE volgevreten kaalplukkers kon je verwachten toch naar de miljarden gift Niet zeiken oudjes er is nog Drees En wat geld heeft loopt niks mis…

Uit de dichtbundel Alles op z'n plek van Jeroen den Harder…

ringloze vingers krabben de weggedroomde uren van mijn mager gebeente wanneer ik mezelf zie langs dode bomen en het vergezicht nog verder dan het veld dat doodstil ademhaalt of later, de regen hol door het lachen van gebroken tijd tot de avond komt en zijn tocht voltooien moet op mijn kromgebogen rug voor een nacht vol stormen…

Amanda is wel tien keer vreemd gegaan Martijn was veel te vaak van huis Altijd zijn “big smile” op de buis Maar ’t lachen is hem jammerlijk vergaan Gelukkig lijkt de vree nu weer hersteld Ze was na tien keer zeker uitgeteld ----------------------------------------------------- AMSTERDAM - Amanda Krabbé heeft onthuld dat ze Martijn heeft…

Amanda is wel tien keer vreemd gegaan Martijn was veel te vaak van huis Altijd zijn “big smile” op de buis Maar ’t lachen is hem jammerlijk vergaan Gelukkig lijkt de vree nu weer hersteld Ze was na tien keer zeker uitgeteld ----------------------------------------------------- AMSTERDAM - Amanda Krabbé heeft onthuld dat ze Martijn heeft bedrogen…

In mij heerst stilte die er niet is midden in de 50.000 Ierse bijen die een zwarte mantel zijn om mijn bleke huid mijn lichaam is hun hart het gaat sneller kloppen van hun gif, ik voel me verbonden, één met het leven, één met de lente het luide zoemen van de liefde hier op aarde op mij in mij…

Alsof Jeroen Bosch zijn penseel doorheen de tijden tot mij bracht. Ik word spitsvondig afgeslacht door monsters die mij vrij onzacht vernielen nu ik, deel na deel, ten prooi val aan hun overmacht. Ooit droomde ik, gejaagd en heet, van wulpse meisjes, schaars gekleed en wars van fraaie zeden. Niet langer brengt de nacht mij vreugd.…

Dat irritante gevoel genaamd jeuk Is echt niet leuk Jeuk op je rug, je kunt er niet bij Dat maakt je niet blij Lieve man, wil je me eens krabben, hou het niet meer vol Wordt van die jeuk helemaal dol Beetje naar links, nu wat meer naar boven Zo'n persoonlijke krabber kun je loven Helaas is hij niet altijd bij de hand Dan zoek ik naar…

Zoveel woorden in mijn hoofd Verlangen naar papier Zoveel wil in mijn hart Verlangt naar nieuwe dromen Een berg gevoel in mijn buik Ontlaadt als een vulkaan Magma kruipend door mijn lijf Een uitweg zoekend Om zich uit te braken Lava stroomt langs mijn benen Stort zich in de zee Zoekt naar verkoeling En vindt rust op de bodem Tussen krabben…

ik ben te arm om dood te gaan geen nagel om aan m’n kont te krabben balancerend op één been, om mee in ’t leven te staan teer ik op vetgemeste kwabben ik ben te arm om dood te gaan geen kist geen koffie noch de cake leef op crackers met wat kaas amper wat te spenderen in de week ik ben te arm om dood te gaan de toekomst kan me gestolen…

en één klein raam papa is groter dan het huis zijn hoofd reikt tot de wolken boven het dak wapperen zijn lange handen het zwarte pad een rechte lijn tussen zijn schoenen van huis naar schuur schuur naar huis AqAq in spiegelbeeld heb ik je geschreven getekend sta je op de muur de nagels van het kind van toen krabben…

een fietser op een fiets nog niet eens afgestapt levenloos op straat beland wat doet je bewegen tot het nemen van zulk onschuldig leven hoe kan het moreel toch zo diep zijn weggezakt de vijand hij druipt af geen held maar voor eeuwig laf voor altijd blijft dat beeld komen van die vrouwenhand met nagels rood gelakt voor altijd krabben…

Amsterdam, vrijdag 20 december 2019 persoonlijk in de foyer voorgelezen aan Jeroen Pauw, ik wil je (be)danken voor de prachtige veren welke je steeds (ver)toonde je liet ze goed zien en als ze, ze niet zagen gaf jij ze een bril niet dat ze die altijd opzette blind op eigen vertrouwen 'doorwouen' maar de mooiste veren die je toonde…

18.20 Twee witte boten deinen op de golven van de Andaman. 18.32 Twee roze boten gaan op in de vlammen van de zonsondergang. 18.44 Op het zand wenken donkere krabben het tij naar binnen. 18.56 Tussen rotsen en strand schieten vissen schichtig heen en weer. 19.08 Als een rookpluim verduisteren vleermuizen de gele maan. 19.20…

De grenzen van mijn doek Zoek ik op, veilige begrenzing Van de eindeloze lijnen Die onder mijn handen Ontstaan - Gedachten die gedachteloos De vrijheid zoeken, kleur En uiting geven aan wat Er in mij leeft, Aan de diepste kern Van mijn bestaan…