Alle inzendingen over Joran van der Sloot

dronken stappen knarsen het grind door een tuin zonder bloemen adem stokt van de dreun van een hand aan de klink de deur gaat open de rest op slot…

Er ligt een sloot van nat en vies waardoor ik op mijn knieen ben gekropen. Een zurig dek van bladeren, dat bijtend tegen armen rust en met slijm en schimmel mijn wangen streelt tot ieders ongenoegen. Kreukels in mijn dekens. Zweetplekken precies daar waar ooit een vrouwenlichaam heeft gelegen.…

Slot, uit steen en rotsblok opgetrokken, verborgen achter water en weg, vandaag zomaar weer op slot gezet. Oude stenen onder een nieuw dak gemetseld, zuilen als pilaren in de hal geplaatst. Spiegels die de tijd weerkaatsen als echo in een slapende stad. Verdwaald tussen haar muren.…

ik zei: ‘hier blijven slapen lijkt mij geen goed idee jouw fiets kan niet op slot straks nemen ze hem mee.’…

gedichtje bij de sloot II Ik zit bij de sloot met een blocnote het geheim van het leven wordt me geopenbaard ik ben in de hemel en daar hoor ik thuis in dit aards paradijs het leven gaat als een wolk voorbij na de donderbui komt rust en zonneschijn dat is mijn geheim…

treed binnen en zie hoe mijn hart zich thans opent dat bepaal ik zelf een kleine deur voor lijden de grote voor mijn liefde…

‘t Sociale leven is op slot gedaan. De lente trekt zich daar geen loot van aan.…

De kleinste stad in het wijde Friesland spreekt ingetogen van strenge krijgstucht. Soms klinkt feestelijk kanonnengerucht bij de wallen vol hechte, trouwe stand. Aan de gracht houden oude huizen hun band met handel en nijverheid, lang vervlucht, maar nog glimlachend, onder voldane zucht, in ramen, door werkend verleden omrand. Het bedaarde…

Bomen bij een sloot. Een reiger die staat doodstil. De kikker kwaakt luid.…

Het stille water een reiger aan de oever diepe dialoog Hoe meditatief en intuïtief portret van een vogel kleeft langs de oever waar silhouet in verschillende kleurnuances weerspiegelt op gerimpeld wateroppervlak, een inspirerend beeld om nooit meer te vergeten. Genesteld tussen het ruisend wuivend riet waar ze met haar enorme dosis geduld…

Regent het? Nee hoor, maar ik hoor het water vallen da’s niet zo raar, want het regende dat ‘t goot ‘t water wat neerkwam, belande in de metro-goot wat zo snel niet zakken kan en daarom is het, dat ik zeggen kan: ‘k hoor het watervallen, al is ‘t droog en regent ‘t niet, dat deed ‘ t vanmorgen wel vandaar dat je hier nu watervallen ziet!…

Kwaak zegt het eendje en plonst in de diepe sloot lekker brood vandaag.…

waterburcht mistroostig opgesloten in het verleden hoe standvastig stond je hier omringd door het warme groen versteend zijn nu je gedachten van vergane glorie waar jouw torens als heer en meester pronkten als bakens van onze trotse stad en jouw vlaggen fier wapperden in de noordenwind slot op Kalehay citadel van Albrecht van Saksen en…

De verwarring door gekte in de familie, die zich verwijderde als in een echo van stilte waarin woorden zich verloren leek immer maatgevend in het voorjaar wanneer gras groen groeide in weide en in het najaar grauw kleurend het natgewas vol herfstdauw en misschien was er iets van die verwarring die de weemoed tekende in herinneringsbeelden…

Wonderlijk werktuig in het land - de sloot - in de schoot van de aarde gesleten meanderend buigzaam met star eenrichtingsverkeer jaarringen vlinderen over haar zanderige buik de boorden groengesluierd steenkoollagen in haar tooi wierig fladderende vezels met de rug naar de bron een verdord seizoen legt haar schijnbaar droog en dood…

"Weet je?" Sprak God al zuchtend "Weet je, soms Soms vermoeit het" Dat ik vind dat je niet bestaat? "Ach soms een beetje maar waar het over gaat: Begrijp je mij?" "Jeetje" Ik zocht al denkend "Beetje soms, jeetje weet ik veel" Precies waar het om draait! Je weet zo veel, kan zo zoveel Zoveel de wereld biedt, maar…

's Nachts fluisteren de mussen, al zingende sussen zij de drang die hen drijft. Al vliegend, broedend hoeden zij over het nest. Fluist'rend in talen die ik niet begrijp in stille verhalen Vermoedend luister ik mee 's Daags fluist'ren de mensen, al dwalende wensen zij de God die hen zoekt. Al zoekend, zwoegend hoeden zij over hun…

Zoals boven, beneden, het universum, de ziel. Zoals we nederigheid knielend beloven; we onbezield de heelheid passeren; de geest van zijn adem beroven. Zoals een leven lang gesloten ogen, gelijk is aan blind geboren. Zo is een bestaan zonder ander, een leven verloren.…

Ineens sloot je je ogen Net als iedereen die nacht Ineens sloot je je ogen Maar toch was het heel anders Ineens sloot je je ogen Wat was er dan zo anders Ineens sloot je je ogen En ze gingen niet meer open…

Liefde is de sleutel van het slot van het slot Liefde is de sleutel tot het mysterie aan het slot van een verhaal Liefde is de deur opengooien van een open verhaal Liefde is een open verhaal Liefde is ...…

Ik weet niet hoe, ik leven moet Elke dag weer stilstaand bij, Hetgeen dat mij dwars zet, de voet Hetgeen wat mij gelukkig maakt en blij. Ik leef hier nog, in kwellende eenzaamheid Niemand hier, om mij te verblijden Denkend aan wat mijn leven leidt Denkend aan wat mij van anderen zou afscheiden. Ik kan niet verder gaan, levenloos leven Er…

dorpspad tussen grillige stammen moeizaam in de mist vol goede moed slenter ik schoorvoetend ‘k vertel via de hobbels verhalen van vroeger aan kronkelige wortels ‘k ben groen van angst honderden jaren lang gewillig naast elkaar herkenden mij niet meer hoorden wel mijn liedjes krakkemikkig en krom bewegend op hun benen met krakende…

Als je je zelf op slot zet kan je geen kant meer op Alleen Jij zelf kan het slot openen en jezelf de vrijheid weer geven…

Ik heb het net gedicht De fuik sluit De deur op slot Ik heb het net gedicht Het luik voor mijn ruit Een steen voor mijn grot Mijn handen voor mijn gezicht Het net gedicht De boel op slot Terug getrokken in mijn grot Mijn handen voor mijn gezicht Dicht Op slot…

lichter dan een veer geworden omhul ik mij met louter lucht uit het zuiden, uit het noorden zolang de wind me maar bevrucht lichter dan een veer geworden val ik in slow motion neer en als je luistert hoor je woorden die ik uitspreek keer op keer kijk mij wuiven naar het broze of naar reflecties in een plas naar wat beweegt, vol is van…

De slaap wil niet komen ik tel wollige schapen en als ik uitgeteld ben komen de zwarte vogels gelukkig heb ik een kat.…

Soms heb je geen woorden is er elders te veel onverwerkt verdriet, spant men witte olifanten voor wagens ziet men onnadenkend domweg realiteit niet. Gaan de dagen daar rond en rond en rond, zijn oude zaken aan voorhoofden af te lezen waar niets anders is dan deze zeurende pijn zonder kansen dat het daar ooit anders zal zijn. Wat is onvermogen…

Daar zaten zeven kikkertjes Al in een boerensloot De sloot was toegevroren Ze lagen hallef dood Ze kwekten niet, ze kwaakten niet Van honger en verdriet Daar zaten zeven kikkertjes Al in een boerensloot. De jongste, die een wijsneus was, Zei tot zijn kameraad: 'Die malle nachtegalen, Wat hadden die een praats!…

en je liet mij buiten staan niet meer opnieuw beginnen maar onze eigen weg inslaan Nog steeds kom ik jou tegen in de donkere stilte van de nacht dan kan ik stiekem naar je kijken naar je ogen en naar hoe je lacht Soms denk ik jou ineens te horen of ruik zomaar spontaan jouw geur ik kan jou niet uit mijn hart verbannen maar helaas, jij sloot…

De overeenkomst lijkt te lopen tot deze voleinding, dit abrupte slot. Want God gaat verder, zwenkend van hem heen in zijn miljoenen. God is nooit alleen. Voor gene kwam een ander weer aan bod. We zijn voor hem een vol benzinevat, dat hij leeg achterlaat. Hij moet het kwijt, al de afval, met zijn wezen in strijd.…